Οι άνεργοι εκτός κάδρου

Είμαι άνεργος 3 χρόνια. Συμμετέχω τακτικά σε όλες τις απεργίες, σε όλες τις διαδηλώσεις σε όλες τις κινητοποιήσεις. Εκτός όλων των άλλων, έχω και μπόλικο χρόνο για να το κάνω…

Φυσικά το ίδιο θα κάνω και σήμερα.

Me, my self and ipod (Η μοναξιά των selfies)

Ο Ρέι Μπράντμπερι έγραψε το «Φαρενάιτ 451» το 1953, όταν το ίντερνετ υπήρχε μόνο στο μυαλό του Άλαν Τιούρινγκ.

Ο πρωταγωνιστής του βιβλίου είναι ο Γκάι Μόνταγκ, ένας πυροσβέστης (το αγγλικό firemanδεν μπορεί να αποδοθεί), του οποίου η δουλειά δεν είναι να σβήνει φωτιές, αλλά να καίει τα βιβλία (στους 451 βαθμούς Φαρενάιτ καίγεται το χαρτί).

Η γυναίκα του Μόνταγκ είναι μια καταθλιπτική νοικοκυρά που όλη μέρα παίρνει ψυχοφάρμακα και κάνει παρέα μόνο με τους «φίλους».

Αυτούς τους «φίλους» τους βλέπει μόνο στις οθόνες-τοίχους του σπιτιού.

Σας θυμίζει κάτι; Μήπως κάτι που αναρτήσατε σήμερα στο δικό σας «τοίχο» και άρεσε στους δικούς σας «φίλους»;

Το διαδίκτυο είναι μια τεράστια επανάσταση, αλλά ίσως να είναι και μια τερατώδης επανάσταση.

Η μούσα της ψυχής σου…

Στη ζωή σου, υπάρχουν στιγμές που νοιώθεις σαν παράφωνη νότα ανάμεσα στο πλήθος…. τέτοιες στιγμές, το ηφαίστειο της ζωής ξεχείνεται από μέσα σου κι όλοι αρνουνται να ακολουθήσουν την πορεία του… ίσως γιατί τους τρομάζει το μονοπάτι που επέλεξες.. και τότε στην ψυχή σου έρχεται η μοναξιά κι

Πριν σβήσει τα ίχνη μας το κύμα και ο αέρας

Πριν λίγο πέταξα από πάνω μου την κουβέρτα την φλις και σηκώθηκα από τον καναπέ. Είχε τελειώσει η ταινία που έβλεπα και δεν άντεχα άλλο να κάθομαι εκεί, με την βαριά σκέψη που θόλωνε το μυαλό μου. Ακόμα και η ίδια η κουβέρτα μου με έπνιγε, μου ήταν ανυπόφορη.

Κατέληξα στο συμπέρασμα πως δεν έχει σημασία τελικά αν μια ταινία είναι καλογυρισμένη, έχει καλούς ηθοποιούς, άψογη παραγωγή και σκηνοθέτη ιδιοφυΐα. Μια ταινία αξίζει μόνο αν οι εμπειρίες του θεατή το επιτρέψουν. Και εμένα, πριν λίγο, η ταινία που είχα δει με έκανε να δω ένα κομμάτι της ζωής μου που το είχα παρατήσει. Και δυστυχώς με πόνεσε λίγο που το συνειδητοποίησα. Ή για να είμαι πιο ειλικρινής, με πόνεσε πιο πολύ η ιδέα πως δεν είμαι όσο ανεξάρτητη και δυνατή όσο νόμιζα.

Έχω αμελήσει τον εαυτό μου, όπως όλοι έχουν αμελήσει λίγο πολύ τον εαυτό τους μέσα στον ανεμοστρόβιλο που ζούμε. Πάω κόντρα σε ένα κομμάτι του εαυτού μου που νομίζω με γεμίζει, αν και η πλάκα είναι πως δεν ξέρω καλά καλά αν είναι όλα μια οφθαλμαπάτη, μια απελπισμένη ιδέα μέσα σε μια απελπισία που μας καταδιώκει όλους, μας περιμένει στο κατώφλι της πόρτας μας κάθε πρωί σαν Κέρβερος, και μας ξεπροβοδίζει το βράδυ με ένα γλυκό γρύλισμα καθώς βγάζουμε τις κάλτσες μας πριν σκεπαστούμε πάλι με μια αβάσταχτα βαριά κουβέρτα, ένα πάπλωμα που αν το αφήσουμε να μας σκεπάσει για πολλές ώρες, γίνεται αποπνικτικό.

Πως τα αφήσαμε τα πράγματα έτσι; Πως γίνεται να έχουμε ναρκωθεί τόσο που βλέπουμε τον διπλανό μας

Σχέσεις και Συναισθηματική Εξάρτηση

Τι είναι η συναισθηματική εξάρτηση;
Όλοι χρειαζόμαστε σχέσεις αγάπης και συντροφικότητας για να έχουμε μια αίσθηση προσωπικής ικανοποίησης και πληρότητας. Κάποιοι άνθρωποι όμως, εξαρτώνται υπερβολικά από τους άλλους, προσκολλώνται και στηρίζουν τη ζωή και την ευτυχία τους στον άλλο. Κάνουν τα πάντα για να ευχαριστήσουν το σύντροφό τους, βάζουν οτιδήποτε άλλο σε δεύτερη μοίρα

και παρότι μπορεί να υποφέρουν, προσπαθούν να κρατήσουν τη σχέση με οποιοδήποτε κόστος γιατί φοβούνται την εγκατάλειψη και τη μοναξιά.

Όταν πιστεύεις ότι δεν μπορείς να ζήσεις αν δεν έχεις κάποιον που σε λατρεύει, τότε το να έχεις μια σχέση γίνεται το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή σου και θα κάνεις τα πάντα για να βρεις έναν σύντροφο και “να επιβιώσεις”. Αυτό είναι εξάρτηση.

Χαρακτηριστικά γνωρίσματα της συναισθηματικής εξάρτησης

Αιώρα… by Lit Maiden

Αιώρα... by Lit Maiden

Το ζεστό αεράκι χόρευε τα κρεμόμενα σμαραγδένια μαλλιά της ιτιάς καθώς άγγιζαν τα κύματα της λίμνης. Γαλήνη. Ουρανός. Χρυσός έπεφτε ο ήλιος πάνω στον υγρό καθρέφτη, αλλά ο δικός του καθρέφτης ήταν θολός. Ξάπλωνε αναπαυτικά στην αγκαλιά της αιώρας που απαλά έτριζε με την ανάσα του ανέμου και άκουγε την μελωδία που ερχόταν απ’το σπίτι του μέσα. Ανατρίχιασε στο άκουσμα της και αναρωτιόταν πως ένα τραγούδι μπορούσε να σε προκαλέσει ρίγος.

Τι είναι η ζωή; Ένα όνειρο λένε πολλοί. Γι’αυτόν όμως ήταν ένας παρατεταμένος αναστεναγμός. Τι έβλεπε στον καθρέφτη του τώρα; Κούραση, μαύρους κύκλους κάτω από στεναχωρημένο βλέμμα. Δεν ήταν έτσι όμως πάντα. Παλιά ήταν όνειρο. Παλιά ήταν καλοκαίρι, κόκκινα μάγουλα, καρδιοχτύπι στις άκρες των δακτύλων.

Η μελωδία τον γέμιζε με κάτι που δεν μπορούσε να προσδιορίσει και αυτό τον ανησυχούσε. Η γερασμένες γραμμές στο μέτωπο του βάθαιναν με κάθε νότα που έφτανε στ’αυτιά του. Θα τον άγγιζε κάτι βαθιά μέσα του ξανά σαν αυτές τις νότες; Θα αισθανόταν την σιγουριά, την ηρεμία όπως παλιά; Είχε ζήσει και αυτό τον αποχαιρετούσε σιγά σιγά. Η αναμνήσεις αφόρητα γλυκόπικρες, και οι εικόνες τους άλλαζαν όσο πιό μακριά του έφευγαν.

Τι είχε που τον κρατούσε εδώ; Την είχε χάσει την ψυχή του πριν καιρό. Τώρα την έβλεπε μόνο σε μια ταφόπλακα, και την ομόρφυνε με άσπρους κρίνους που της πήγαινε κάθε μέρα. Ήταν τα πάντα για αυτόν. Η σκιά μέσα στο κενό που ήταν η ξεριζωμένη του καρδιά γέμιζε με το τραγούδι που επίμονα του μιλούσε απ’το σαλόνι του μέσα.

Έχεις καρδιά, του έλεγε. Είσαι ολόκληρος και όχι διαμελισμένος, ξεπεσμένος. Η ηλικία αλλάζει, η φλόγα μέσα σου όχι, επέμενε το ρεφρέν.

Αβάσταχτα ήταν τα πράγματα κάποιες μέρες όπως την σημερινή. Όλα έξω ρόδινα, όλα μέσα μαύρα. Το χαμόγελο πλατύ και ο πόνος να πηγάζει απ’τα σπλάχνα. Πότε θα ένιωθε ξανά αυτή τη σταθερή, ακλόνητη φωνή του βιολοντσέλου να κυριεύει το σώμα του, την απελευθερωτική προσευχή τον άλλων εγχόρδων να του ψιθυρίζουν ότι ζει γιατί αισθάνεται ακόμα;

Αμείλικτα έφτανε το τραγούδι στο τέλος του – εμβατήριο ηρωισμού – και αυτός σαν μουδιασμένος αιχμάλωτος ανήμπορος να αντιδράσει στον καταστροφικό χτύπο του ωρολογίου. Κυλούσε το κάθε αιματηρό λεπτό από τις φλέβες του μέσα σε αόρατη τεφροδόχο που δεν θα υμνούσε κανείς μέσα απο ποιήματα.

Τελείωσε η μελωδία, τελείωσε και η μέρα. Το βράδυ θα ήταν μεγάλο και ψυχρό. Έκλεισε τα μάτια του να ξαποστάσει.

This work by https://mysatelite.wordpress.com/ is licensed under a Creative Commons Attribution-NoDerivs 3.0 Unported License.