Όταν οι άντρες έχουν τις μπάλες στο πάνω κεφάλι τους (Η απάντηση του Πέτρου Αργυρίου στο φανατικό παραλήρημα του Νίκου Μπογιόπουλου για τη μπάλα)

Ο Νίκος ο Μπογιόπουλος είναι από τους λίγους δημοσιογράφους που εκτιμώ.
Ποτέ του δεν έκρυψε ότι είναι στρατευμένος κομμουνιστής.

Ούτε ότι είναι στρατευμένος ποδοσφαιρόκαυλος.

Δικαίωμά του.

Αυτό που δεν αποτελεί δικαίωμα του είναι να επιχειρεί μεθοδευμένα να επιβάλει λογικές προληπτικής λογοκρισίας σε όσους δυσφορούν με την ποδοσφαιρομανία- κυρίως όταν είναι ο ίδιος που στο πεδίο της πολιτικής είναι δριμύτατος πολέμιος της προληπτικής λογοκρισίας.

Αυτό που δεν αποτελεί δικαίωμά του είναι να δικαιολογεί το φασισμό του ποδοσφαίρου- κυρίως όταν ο ίδιος είναι πολέμιος του φασισμού στο πολιτικό πεδίο.

Στο άρθρο του στον enikos.gr στις 25/06/2014 με τον “εμπνευσμένο” τίτλο “Γκόοοολ” (με πόσα οοοο γράφονται αυτές οι λέξεις-επιφωνήματα πλέον Νίκο;), ο Μπογιόπουλος κάνει ακόμη περισσότερα από αυτά που στις πρώτες γραμμές αυτού του άρθρου του προσάπτονται. Ο Μπογιόπουλος κάνει μια φασίζουσα προπαγάνδα υπέρ του ποδοσφαίρου, απομονώνοντας το από όλα τα εκφυλιστικά φαινόμενα διαφθοράς, βίας, ξεπλύματος χρημάτων, πολιτικών εκβιασμών και χειραγώγησης μαζών που το συνοδεύουν, καταγγέλλοντας μεν τα φαινόμενα αλλά απαλλάσσοντας από κάθε κατηγορία το έδαφος πάνω στα οποία αυτά αναπτύσσονται: τα ποδοσφαιρικά γήπεδα.

ΠΟΛΙΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ/ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ…

  Η σχέση ποδοσφαίρου και πολιτικής έχει καταντήσει πλέον κάτι το αυτονόητο. Ποδοσφαιρικοί παράγοντες αναλαμβάνουν ομάδες για να αποκτήσουν πολιτική επιρροή και οικονομικά οφέλη, πολιτικοί φροντίζουν να «τα έχουν καλά» με τις ομάδες, αποσκοπώντας –και όχι μόνο- στο να μη δυσαρεστήσουν τους οπαδούς-ψηφοφόρους τους. Στο πλαίσιο αυτό, χρέη χαρίζονται, γήπεδα χτίζονται, μπίζνες κλείνονται και άλλα τέτοια.

ΕΝΤΑΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΚΟΠΗ ΣΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΜΑΚΗ ΨΩΜΙΑΔΗ ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΚΟΛΑΚΕΥΤΙΚΕΣ ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ ΠΡΩΗΝ ΔΙΑΙΤΗΤΩΝ

Με τις ιδιαίτερα κολακευτικές για τον κατηγορούμενο Μάκη Ψωμιάδη καταθέσεις τριών μαρτύρων – των πρώην διαιτητών Κύζα, Δαλούκα και Τσινιάρη – άρχισε την Πέμπτη η δίκη για τους «στημένους» ποδοσφαιρικούς αγώνες – για να συνεχιστεί και να διακοπεί με επεισοδιακό τρόπο όταν κλήθηκε να καταθέσει ο δημοσιογράφος Κώστας Βαξεβάνης.

Ο Κώστας Βαξεβάνης κλήθηκε ως μάρτυρας επειδή είχε παρουσιάσει σε εκπομπή του στην κρατική τηλεόραση το παρελθόν του Μάκη Ψωμιάδη.

«Κάναμε τρεις εκπομπές για τα στημένα παιχνίδια. Εξετάσαμε το ποιόν του Ψωμιάδη που παρέμενε ασύλληπτος εσαεί. Επίσης εξετάσαμε και τον συσχετισμό με μια παλαιότερη υπόθεση, εμπορίου κοκαΐνης από τον κύριο Αγγελόπουλο ο οποίος νομιμοποιούσε κέρδη από το εμπόριο ναρκωτικών μέσω κερδισμένων δελτίων από το στοίχημα. Τότε έφτιαξε και έναν κατάλογο το ΣΔΟΕ. Όπου πολλοί άνθρωποι (δημοσιογράφοι, μάνατζερ, παράγοντες και διαιτητές) φαίνονταν να κερδίζουν πολλά λεφτά από το στοίχημα. Επίσης εντοπίσαμε πρακτορεία που έκαναν συστηματικά αυτή τη δουλειά και όλοι πήγαιναν σε αυτά», είπε αρχικά ο Βαξεβάνης και στη συνέχεια δέχτηκε ερωτήσεις.

Από τα στημένα παιχνίδια, τι γνωρίζετε να μας πείτε;

«Έχω πολλά να σας πω. Για παράδειγμα το Ηλιούπολη – Λεβαδειακός 2-4, όπου με συστηματικό τρόπο, πολλοί

Απαγόρευση από κάθε δραστηριότητα σχετική με το ποδόσφαιρο για 3 χρόνια και εισόδου στα γήπεδα για ένα χρόνο στον Αλ. Κούγια

Βολές εναντίον  της επιτροπής που τον τιμώρησε και η οποία είναι η ίδια που εδώ και τρία χρόνια δεν εχει καλέσει σε απολογία αυτούς που τιμωρήθηκαν και καταδικαστηκαν για τους στημένους αγώνες στο ποδόσφαιρο, εξαπολύει με δήλωσή του λίγες ώρες μετά την έκδοση της σε βάρος του απόφασης ο Αλ. Κούγιας.

Η πλήρης δήλωση του κ. Κούγια έχει ως εξής:

Να αποκατασταθεί εδώ και τώρα ο Ηρακλής

Την ώρα που η υπόθεση για τα στημένα έχει πάρει τον δρόμο της Δικαιοσύνης, αλλά ουδείς γνωρίζει που θα οδηγηθεί τελικά (αν οδηγηθεί…), το επαγγελματικό ποδόσφαιρο στην Ελλάδα βρίσκεται ένα βήμα πριν από την ολοκληρωτική κατάρρευση.

«Τι ποδόσφαιρο θέλουμε; Να αποφασίσουμε τώρα…», έλεγε ο εκ των εμπνευστών της Σούπερ λιγκ, Χρήστος Πανόπουλος, το βράδυ της Πέμπτης σε εκπομπή της ΕΡΑ Σπορ. Λίγο πριν, άλλος παράγοντας μικρότερης εμβέλειας, του οποίου το όνομα δεν μπόρεσα να συγκρατήσω, σχεδόν κραύγαζε ότι ένα πρωτάθλημα με τις μισές σχεδόν ομάδες να εμφανίζουν… παιδαρέλια, θα ήταν κόλαφος για όλους κι ένα ταξίδι στην ανυποληψία χωρίς γυρισμό.

Έπρεπε, λοιπόν, να φτάσει το μαχαίρι στο λαιμό για αν αντιληφθεί το σύνολο των εμπλεκομένων στον χώρο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου ότι «δεν πάει άλλο». Τόσα χρόνια εθελοτυφλούσαν και