Ναι, αυτή πρέπει να είναι η πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία που κλειδώνεις ένα λουκέτο και ανοίγεις ένα κουτί. Το κουτί της Πανδώρας.
Το διαρρήξαμε όλοι μαζί και ξαμολήσαμε επιτέλους το λύκο που κρύβαμε μέσα μας.
Ένας φίλος που εκτιμώ, γιατί είναι σκεπτικιστής, φιλοπερίεργος και βγάζει σπυράκια με τις “αυθεντίες” γράφει στο facebook:
“Πω, πω, πόσο λυπάμαι που δεν θα δουλεύω για να πληρώνω άλλη μία προσωπική υπόθεση των άλλων, όπως το να βλέπουν τηλεόραση”.
Άνθρωποι που δηλώνουν υπέρμαχοι της κοινής λογικής αυτοθυσιάζονται σε έναν αγώνα που δεν είναι δικός τους. Ξαφνικά, όλα τα κακά της ελληνικής κοινωνίας έγιναν μια μαύρη πέτρα με το όνομα ΕΡΤ. Τα συμπιέσαμε σε μια σεμνή, ανιμιστική τελετή και τα πετάξαμε στη θάλασσα. Και έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα…
Η ΕΡΤ είχε πολλές αμαρτίες να πληρώσει. Όλοι έχουμε μια γενική εικόνα για το Δημόσιο, τις κρατικοδίαιτες επιχειρήσεις και το φαύλο κράτος, αλλά ο καθένας από μας γνωρίζει καλύτερα, μόνον “τα του οίκου του”. Ο δικός μου οίκος ήταν η ΕΡΤ. Για δεκαπέντε χρόνια, από το 1998 μέχρι απόψε.
Όλα αυτά τα χρόνια έβλεπα ανεπάγγελτους να μπαινοβγαίνουν και να στρογγυλοκάθονται σε καρέκλες με ταμπελάκια που έγραφαν “ειδικός σύμβουλος προέδρου”, “σύμβουλος επικοινωνίας”, “προσωπικό ειδικών θέσεων”. Να παίρνουν τα τριπλάσια από μένα και να εμφανίζονται κάθε πρώτη και δεκαπέντε στην ουρά του λογιστηρίου, για τις πληρωμές. Κάποτε οι πληρωμές έγιναν ηλεκτρονικές και ανάσαναν τα πάρκινγκ του ραδιομεγάρου που βαρυγκομούσαν δυο φορές το μήνα.
Το πιο σύντομο ανέκδοτο της εταιρείας ήταν μία λέξη: “Γενικός”. Απίθανοι τύποι, γενικώς άσχετοι με οτιδήποτε έχει να κάνει με την τηλεόραση (εκτός ίσως από το τηλεκοντρόλ – τον καλύτερο φίλο του τεμπέλη) αναλάμβαναν βαριά καθήκοντα σε βραχύβιες αποστολές που κρατούσαν, το πολύ, ένα – δυο χρόνια. Μετά, τσέπωναν την αποζημίωσή τους (γιατί είχαν φροντίσει να υπογράψουν πολυετή συμβόλαια με ρήτρες) και τους αντικαθιστούσε ο νέος “Γενικός”. Ο νέος “Πρόεδρος”. Ο νέος “Προϊστάμενος”.
Την ίδια στιγμή, υπάλληλοι με προσόντα και φιλότιμο παραγκωνίζονταν σε σημείο που, μοιραία, έχαναν κάθε διάθεση δημιουργίας. Και η τηλεόραση χρειάζεται δημιουργική ένταση. Ακόμα κι αν είσαι αυτός που κουβαλάει τις μπαλαντέζες.
Το ξεστόμισα κι εγώ πολλές φορές: “Αυτό το μπουρδέλο πρέπει να κλείσει”. Το όνειρό μου για Συνέχεια →
Ανάμεσα στα άπειρα αρνητικά που βγήκαν στον αφρό στην Ελλάδα της Κρίσης ξεχωρίζει η εμφάνιση μιας νέας κατηγορίας ανθρώπων: Των «συριζοταλιμπάν». Εδώ πρέπει να ξεκαθαρίσω πως ο χαρακτηρισμός αυτός δεν αφορά σε καμία περίπτωση το σύνολο των οπαδών και των φίλων του ΣΥΡΙΖΑ. Έχει να κάνει με μια ομάδα συγκεκριμένων ατόμων που αναπτύχθηκαν τα τελευταία χρόνια στο κόμμα της Κουμουνδούρου και κάνουν αισθητή την παρουσία τους με κάθε ευκαιρία.
Ανάμεσά στους «συριζοταλιμπάν» μπορείς να βρεις βετεράνους ακραίους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, απολιτίκ τύπους που ψάχνουν εναγωνίως ένα (πολιτικό) νόημα στην ζωή τους αλλά και ακραιφνή αντιμνημονιακά εθνίκια. Τον κανόνα, όμως, αποτελούν πρώην στελέχη και πρώην οπαδοί του ΠΑΣΟΚ. Μιλάμε για ΠΑΣΟΚ πιο βαθύ κι από το λαρύγγι της Λίντα Λάβλεϊς…
Οι «συριζοταλιμπάν» έχουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Κατ’ αρχήν είναι φωνακλάδες. Από τη στιγμή Συνέχεια →
Με αυτή τη φωτογραφία, ο μαθητής…( ο οποίος θέλησε να κρατήσει την ανωνυμία του)κατηγορήθηκε απο το σχολείο του ότι είναι προσβλητικός και πήρε «δώρο» μια 5ημερη αποβολή, με αποτέλεσμα να μείνει στην τάξη από απουσίες.
Ο ίδιος ζήτησε από όλους εμάς να κρίνουμε αν η φωτογραφία όντως Συνέχεια →
Μπορεί τα κονδύλια του ΕΣΠΑ το υπουργείο Ανάπτυξης να τα απορροφά λειψά και αγκομαχώντας, χρηματοδοτεί όμως την κατασκευή αεροπλάνων και διαστημοπλοίων με ποσά που ξεκινούν από 20.000 ευρώ και φτάνουν τα 300.000.
Δεν είναι αστείο, είναι αλήθεια, και το σκέφτηκαν οι γραφειοκράτες του υπουργείου Ανάπτυξης, που πρόσφατα δημοσιοποίησαν έναν κατάλογο με 500 επαγγέλματα, τα οποία Συνέχεια →
Γράφοντας το συγκεκριμένο άρθρο, μου έρχεται στο μυαλό η τραγική ιστορία εμπνεύσεως Λοβέρδου με τις οροθετικές ιερόδουλες. Αν αυτό είναι Ριζοσπαστική Κίνηση Σοσιαλδημοκρατικής Συμμαχίας τότε εγώ είμαι πόρνη στη Φυλής.
Οι σκληρές λέξεις δεν ταυτίζονται με τον Ανδρέα Λοβέρδο ή τα στελέχη του. Είναι μεταφορικές. Η φράση αυτή που άκουσα στα σοκάκια γύρω από την οδό Φυλής στα Κάτω Πατήσια όπου μεγάλωσα, ταιριάζει Συνέχεια →
Βγάζουμε τα μάτια μας και μόνοι μας, δεν χρειάζομαστε τη βοήθεια κανενός πια. Δείτε το βίντεο απο τη σειρά του Mega »Πίσω στο σπίτι» που πετάει την ιδέα μιας αυτόνομης Κρήτης, όσο παρατραβηγμένο και αν φαίνεται.