Είμαι από εκείνους που έχουν συστηματικά υποστηρίξει την ισχύ της θεωρίας των δύο άκρων. Η βασική επιχειρηματολογία μου συνίσταται στο γεγονός, πως αν και τα άκρα δεν μοιάζουν μεταξύ τους, εντούτοις, έχουν την ίδια εχθρική στάση απέναντι στη φιλελεύθερη δημοκρατία. Αντιπαθούν την κουλτούρα, τους θεσμούς και τους ανθρώπους της. Απεχθάνονται κυρίως το φιλελεύθερο και πλουραλιστικό οικοδόμημα της ατομικής ελευθερίας και το κοινοβουλευτικό πλαίσιο της διαμεσολάβησης (το κοινοβούλιο είναι απάτη, όπως έλεγε ο Λένιν). Επιπλέον, η βία αποτελεί για αυτούς σταθερό και διαχρονικό σημείο αναφοράς. Πιστεύουν, δηλαδή, πως αυτή αποτελεί τη «μαμή της Ιστορίας».
Ακόμη και εγώ, πάντως, εντυπωσιάστηκα όταν άκουσα από την εκπομπή της Τζίνας Μοσχολιού στον Αθήνα 9.84, τον θεωρητικό της ευρωπαϊκής ριζοσπαστικής Αριστεράς, Σλαβόι Ζίζεκ, να δηλώνει «πως εάν οι άνθρωποι δεν στηρίξουν τον ΣΥΡΙΖΑ, τότε σύμφωνα με το όραμά μου για το δημοκρατικό μέλλον, όλοι αυτοί θα πάρουν από εμένα ένα εισιτήριο πρώτης θέσης χωρίς επιστροφή για τα γκουλάγκ». Έκανε χιούμορ; Τα εκατομμύρια θυμάτων του σταλινικού ολοκληρωτισμού μας απαγορεύουν να το εισπράξουμε ως αστείο, όπως δεν θα εισπράτταμε ποτέ ως αστεία την υπόσχεση κάποιου φασίστα να μας στείλει κατευθείαν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, εάν δεν υποστηρίζαμε τη Χρυσή Αυγή.
Ο Ζίζεκ δεν είναι κάποιος τυχαίος της ευρωπαϊκής ριζοσπαστικής Αριστεράς. Είναι αυτός που έχει αποκληθεί, λίγο-πολύ, σπουδαίος φιλόσοφος και σημαντικό θεωρητικό όπλο για τον ΣΥΡΙΖΑ. Μάλιστα, ο Αλέξης Τσίπρας που ήταν ακριβώς δίπλα στον Ζίζεκ, όταν ανέπτυσσε τα μελλοντικά σχέδια του για τους αντιφρονούντες, όχι μόνο δεν αντέδρασε, αλλά χασκογέλασε στο άκουσμα της ιδέας. Ομολογώ πως αδυνατώ να καταλάβω αν ήταν από κυνισμό ή από επιδοκιμασία. Τι σημασία έχει, όμως;
Αν και στην αρχή απλώς αναφώνησα «τι κρετίνος, θεέ μου, αυτός ο Ζίζεκ», στη συνέχεια συνειδητοποιώντας το μέγεθος του κυνισμού και της ψυχοπαθολογικής βιαιότητας που πηγάζει από Συνέχεια →
mySatellite 