Νικήσαμε τη χούντα – μπορούμε να διαδηλώσουμε: Η βλακώδης παρεξήγηση για την οποία φταίνε όλοι

ΑΡΗΣ ΔΗΜΟΚΙΔΗΣ

Πρώτα ας πω αυτό: τώρα που έρχεται η Μέρκελ ας πούμε ότι έχουμε τα δίκια μας σε σχέση με τη λιτότητα κλπ και θέλουμε δικαιολογημένα να τη βρίσουμε.

Θυμάστε όταν ήρθε ο Κλίντον που έγινε κόλαση; (Παρ’ ό,τι είχε γίνει ο ίδιος σχεδιασμός απ’ την αστυνομία με τώρα). Ποια ήταν η δικαιολογία μας τότε; Ήμασταν σε μια εποχή άνθησης, ρεμούλας, ρουσφετιού, τρομακτικής ανόδου του χρηματιστηρίου. Κι όμως, πέρα απ’ την έκπληξή μας που ο Κλίντον είχε πολεμήσει τον Άγιο Μιλόσεβιτς και τα αδέρφια μας τους Ορθόδοξους Χριστιανους τους Σέρβους, διαμαρτυρόμασταν για χίλια δυο πράγματα, απ’ το πώς μας φέρονταν οι Αμερικάνοι μέχρι και την οικονομική μας κατάσταση.

Που ο Κλίντον ήταν απ’ τους πιο προοδευτικούς Προέδρους που γνώρισε ποτέ η Αμερική. Που η δική μας οικονομική κατάσταση ήταν αξιοζήλευτη! Που η χώρα αναπτυσσόταν, έμπαινε στο ευρώ, ετοίμαζε Ολυμπιακούς. Που δεν ξέραμε καν τι θα ακολουθούσε!

Κι όμως, ακόμα και τότε, στα καλύτερά μας, μια επίσκεψη ξένου ηγέτη ήταν τέτοιο κόκκινο πανί που θεωρούσαμε δικαίωμά μας να κάψουμε όλη την Αθήνα για να δείξουμε την επαναστατικότητά μας.

———Τέλος Εισαγωγής, τώρα πάμε στο κυρίως μέρος———-