Πατρίδα μου, ξανά-ανταμώσαμε. Φίλησα νοερά τα αγιασμένα χώματα σου μετά από τόσα χρονια που ήμουν εξόριστη στην κρύα ξενιτιά, μα βρήκα παντού προδοσία και σαπίλα.
Πότισα με δάκρυα τα γαϊδουράγκαθα που φύτρωσαν στις γειτονιές σου, που ρίζωσαν στις καρδιές των άγνωστων σε μένα προσώπων, τον συμπατριωτών μου, που έπνιξαν το χαμόγελο και την καλημέρα.
Πατρίδα μου, με λένε ειρωνικά να σε χαίρομαι. Με λένε να χαίρομαι το πανί που θα υψώσω στο μπαλκόνι μου σε λίγες μέρες, και το κακό είναι ότι τους καταλαβαίνω πως νιώθουν προδομένοι και αυτοί.
Όμως δεν μπορώ να σε απαρνηθώ. Δεν μπορώ να μην υψώσω την σημαία του παππού μου που θα πρέπει να Συνέχεια →
mySatellite 