Είμαστε πολύ κότες τελικά.. Περιμένω απο τα παιδιά απο τους φοιτητές μας , να βγουν στους δρόμους.. ΚΑΤΑΛΑΒΑΤΕ ΤΙ ΕΓΙΝΕ;

Έχουν πεθάνει δυο παιδιά φοιτητές ,χαροπαλεύουν άλλα τρία , εν ετη 2013 τα παιδιά μας πεθαίνουν από αναθυμιάσεις ενός μαγκαλιού…

Γιατί ???? 

Γιατί ήθελαν να ζεσταθούν, γιατί προφανώς οι γονείς δεν είχαν χρήματα να ζεστάνουν τα παιδιά τους..

Σκέφτομαι ο,τι θα μπορούσε να είναι το δικό μου παιδί ,το δικό σου  …

Είμαι πολύ στεναχωρημένη , συντετριμμένη να πω, αλλά και οργισμένη , γιατί αντί να ξεσηκωθεί το σύμπαν, αντί να βγούμε όλοι στους δρόμους και να στείλουμε το μήνυμα σε ολους αυτούς τους εγκληματίες , που σκοτώνουν κοσμάκη καθημερινά…(ακόμη προσπαθούμε να συνέλθουμε από την αυτοκτονία ενός έμπορα στη Δράμα ) .

Συνεχίζουμε να καθόμαστε στους καναπέδες μοιρολογώντας ,να μετράμε τους νεκρούς …

Εγώ είμαι ο φονιάς του…

Γράφει ο ΙΩΑΝΝΗΣ

Ήταν δύο φίλοι και συζητούσαν πίνοντας καφέ. Ήταν ωραία μέρα και κάθονταν έξω σε κεντρικό καφέ της πόλης. Ακριβώς στο διπλανό τραπέζι καθόταν ένας γέρος. Σίγουρα πάνω από 90 ετών. Έπινε τον ελληνικό καφέ του και κάπνιζε με πάθος το άφιλτρο τσιγάρο του. Φαινόταν σαν να μην άκουγε τίποτα από την φασαρία της πόλης και σαν να μην έβλεπε τίποτα μέσα από τα μεγάλα μαύρα γυαλιά ηλίου που φορούσε.

Οι δύο φίλοι είχαν πιάσει πολιτική συζήτηση. Ο ένας έλεγε ότι ο κόσμος πρέπει να ξεσηκωθεί και ότι δεν υπάρχουν πολιτικοί άξιοι. Ο άλλος επέμενε ότι πρέπει  να ψηφίζουν έστω ένα μικρό κόμμα – όποιο κι αν είναι αυτό- άσχετα αν κοιτάει το μικρό κόμμα το συμφέρον του και εκμεταλλεύεται τον κόσμο γιατί πρέπει να «σπάσει» η εξουσία.

Ο γέρος δίπλα άκουγε προσεκτικά. Κάποια στιγμή αντέδρασε λέγοντας στους δύο φίλους…

-Παιδιά μου από τη μια χαίρομαι να ακούω νέους να συζητούν για την πατρίδα μας. Αλλά δεν έχουν όλοι δίκιο πάντα. Και η συμβουλή μου είναι να μην πέφτετε σε παγίδες όσο μικρές κι αν είναι. Όσο αθώες και αν φαίνονται. Γιατί τα λάθη που φαίνονται μικρά μπορεί να οδηγήσουν σε μεγαλύτερα  λάθη.

Πότε θά ξεσηκωθεῖ ὁ Ἕλληνας;

γράφει ο Begar

Αυτό που δεν έχει καταλάβει πολύς κόσμος είναι το εξής:

Οι Έλληνες είναι μοιρασμένοι σε δυό μεγάλες ομάδες:

1. Αυτοί που έχουν κάτι να λαμβάνουν από το κράτος και δεν θέλουν σε καμία περίπτωση να ακούσουν για χρεωκοπίες, όπως:

• Δημόσιοι υπάλληλοι, που εισπράττουν μισθό

• Δημόσιοι υπάλληλοι, που είναι κοντά στη λήψη εφάπαξ

• Συνταξιούχοι, που εισπράττουν σύνταξη

• Γονείς φοιτητών, που τρέμουν στην ιδέα να κλείσουν ή ιδιωτικοποιηθούν τα πανεπιστήμια και να