Συγκινήθηκα…

Χρήστος Επαμ. Κυργιάκης

– Όταν άκουσα τον πρωθυπουργό να δηλώνει χαρούμενος και συγκινημένος που η ομάδα μπάσκετ του Ολυμπιακού, πήρε το κύπελλο πρωταθλητριών Ευρώπης. Την επόμενη μέρα, υπέγραψε, γεμάτος χαρά και συγκίνηση, την επίταξη των εκπαιδευτικών, καθώς τη μεθεπόμενη τον περίμενε το κουραστικό ταξίδι για τη μακρινή και φίλη Κίνα.

Αισθάνθηκα τύψεις, γιατί ήμουν ένας από αυτούς που το προηγούμενο χρονικό διάστημα, τον πότισα φαρμάκι εκδηλώνοντας την πρόθεσή μου για απεργία στις εξετάσεις. Η νίκη του Ολυμπιακού ήρθε σαν βάλσαμο να απαλύνει τις δικές του πληγές και τις δικές μου τύψεις. Τελικά, ο πρωθυπουργός μας, θα έπαιρνε το δρόμο του ξενιτεμού, χαρούμενος και όχι λυπημένος.

– Όταν πληροφορήθηκα από τα αγαπημένα μου τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων πως ο πρόεδρος της ΟΛΜΕ διαγράφηκε από τη ΝΔ, πέφτοντας ηρωικά στον αγώνα ενάντια στην κυβέρνηση της ΝΔ (και των λοιπών ψιλών) που με τόση λύσσα επιτέθηκε στους εκπαιδευτικούς τους οποίους εκπροσώπησε επάξια όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα. Δάκρυσα, είναι αλήθεια, γιατί θυμήθηκα, τον Αντώνη Σαμαρά, που

ΤΟ ΜΕΙΖΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ: Δεν αναδεικνύεται στα ΜΜΕ — Με φόρους και περικοπές επιδομάτων οι πολιτικοί βάζουν ταφόπλακα

Q&A: το ελληνικό δημογραφικό πρόβλημα

του Νίκου Ράπτη

Q: Αναφέρεστε στο δημογραφικό ως ένα από τα μεγάλα προβλήματα της χώρας! Ακου δημογραφικό! Τίποτα πιο συντηρητικό δε βρήκατε;

 

Α: Το ερώτημά σας θέτει αμέσως-αμέσως ένα ενδιαφέρον ζήτημα: πώς να αξιολογούμε τη σημασία  των διαφόρων πολιτικών-κοινωνικών ζητημάτων; Το καθεστώς ελληνικό πολιτικό σύστημα αξιολογεί ως σημαντικό ότι αποφέρει ψήφους: τα αιτήματα των ισχυρών κοινωνικών ομάδων ή των ψηφοφόρων με επιρροή. Ως εκ τούτου σπανίως λαμβάνει «δυσάρεστες» αποφάσεις, παρά μόνο όταν είναι ολοφάνερο πως η παράταση της αδράνειας ή του λαϊκισμού θα σημάνει καταβολή ακόμα βαρύτερου πολιτικού κόστους: αν ας πούμε καταρρεύσει ο προϋπολογισμός ή/και ξαναμπούμε σε επιτήρηση, θα ζημιωθούμε εκλογικά περισσότερο από ότι αν αυξήσουμε το ΦΠΑ. Οπότε….

Αυτή η αντίληψη έχει ένα «δημοκρατικό» επίχρισμα, που ίσως να παίζει και το ρόλο της «θεωρίας»: η πολιτική είναι για να «υπηρετεί τον πολίτη», να ασχολείται με όσα «νοιάζουν» τους ψηφοφόρους. Και ποιοι είμαστε εμείς για να πούμε πως σημαντικό είναι το ένα ή το άλλο; Ας το κρίνει αυτό η ίδια η κοινωνία! Εμείς εδώ «εκπροσωπούμε» την κοινωνία, τους πολίτες, τους συντοπίτες μας κ.ο.κ. Αυτοί εντέλει μας υπαγορεύουν τι θέλουν να αλλάξει -και τι όχι.

Δυστυχώς, από αυτήν την «συνταγή» απουσιάζουν εντελώς δύο πολύτιμα συστατικά: το πρώτο είναι η ισότητα. Η καθεστηκυία προσέγγιση «εκ κατασκευής» ισχυροποιεί τους ήδη ισχυρούς, που εξ ορισμού έχουν μεγαλύτερη πρόσβαση στα κέντρα εξουσίας, «βαραίνουν» περισσότερο εκλογικά (ιδίως σε ένα πολιτικό σύστημα όπου «ανταλλακτική αξία» έχει το χρήμα, η διασημότητα, η οικογενειακή παράδοση) κ.ο.κ. Το δεύτερο είναι η ευθύνη: λειτουργώντας κατ, αυτόν τον τρόπο, η πολιτική εξουσία απορρίπτει μετά βδελυγμίας έννοιες όπως «πρόγνωση», «χρέος», «παιδαγωγικός ρόλος της πολιτικής». Απορρίπτει δηλαδή την ουσία της «ηγετικότητας», του αγγλοσαξονικού «leadership».

Προτείνω να αξιολογήσουμε τα πολιτικά μας προβλήματα αλλιώς: κριτήριό μας να είναι ποια από τα πολιτικά και κοινωνικά προβλήματα, εφόσον εξελιχθούν ανενόχλητα για μερικά ακόμα χρόνια, θα προκαλέσουν αμετάκλητες, ανεπίστρεπτες, ανεπανόρθωτες ζημιές. Πόσο μάλλον αν αυτές οι βλάβες θα είναι εις θέση να υπονομεύσουν ακόμα και την ίδια την ύπαρξη της Ελλάδας και του ελληνισμού, ως δημοκρατικού-εθνικού κράτους, μέσα σε έναν ορατό χρονικό ορίζοντα…

Κατ, αρχήν, υπάρχουν τέτοια ζητήματα; Ε, λοιπόν υπάρχουν, και το ένα είναι το δημογραφικό! Δυστυχώς για μας βέβαια, είναι πράγματι ένα ζήτημα που στην τρέχουσα πολιτική αγορά δεν «πουλάει», δεν είναι, όπως λέγεται, «σέξι». Φταίει η πολιτική μας ιστορία γι, αυτό, αλλά και η πολιτική σημειολογία της μεταπολίτευσης: για το δημογραφικό μιλάνε συνήθως «συντηρητικοί», «αντιδραστικοί», «εθνικιστές» κ.ο.κ (η εκκλησία, οι οργανώσεις πολυτέκνων, κ.λπ). Αρα είναι ένα θέμα με το οποίο δεν ασχολούμαστε! Ανάλογα προβλήματα συναντώνται στη Βρετανία (όπου η γραμμή μεταξύ «ιδιωτικού» και «δημοσίου» είναι πολύ βαθιά και πολύ πλατειά και κάθε επιδίωξη παρέμβασης του κράτους στον ιδιωτικό χώρο, στο πόσα παιδιά π.χ. θα γεννά κάθε γυναίκα, θεωρείται τουλάχιστο άκομψη), στη Γερμανία προφανώς (όπου κάθε συζήτηση περί δημογραφίας αποπνέει μια αύρα «ευγονικής» «φυλετικής καθαρότητας» με παραπομπές στη ναζιστική περίοδο) στην Ισπανία και την Ιταλία (όπου είναι ακόμα νωπές οι αναμνήσεις των αντιπαραθέσεων για τη νομιμοποίηση του διαζυγίου ή των αμβλώσεων).

Τα πράγματα είναι διαφορετικά στη Γαλλία, όπου η λεγόμενη «οικογενειακή πολιτική» είναι η πολιτική απάντηση της République στη φτώχεια, αλλά και στην επούλωση των τραυμάτων του Α, και κυρίως του Β, παγκοσμίου πολέμου. Έτσι στη Γαλλία το «δημογραφικό» έχει ένα «προοδευτικό» πρόσημο: δεν είναι τυχαίο από αυτήν την άποψη που η Γαλλία είναι πρωταθλήτρια Ευρώπης στη γεννητικότητα. Με παρόμοιο τρόπο, στις σκανδιναβικές χώρες, οι πολιτικές υπέρ του παιδιού, υπέρ της απελευθέρωσης της γυναίκας κ.ο.κ συνέβαλαν αποφασιστικά στην υψηλή σχετικά γεννητικότητα.

Καταληκτικά: το δημογραφικό στην Ελλάδα θεωρείται συντηρητικό ζήτημα, δεν «πουλάει» κ.λπ. Και λοιπόν; Το ζητούμενο είναι να διαπιστώσουμε αν ένα πρόβλημα είναι σημαντικό και θα επηρεάσει το μέλλον της πατρίδας, αλλά και το δικό μας ή εκείνο των παιδιών μας! Όχι αν «πουλάει», αν είναι «δεξιό» κ.ο.κ.!

Q: Αν, όπως λέτε, το «δημογραφικό» έχει συντηρητικό πρόσημο, αυτό οφείλεται στο ότι έχει πολύ

ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΚΑΜΙΝΗ! 1 ΕΚ. ΕΥΡΩ ΣΕ ΜΚΟ ΕΝ ΚΡΥΠΤΩ ενώ ο δήμος καταρρέει

Κρεσέντο διοίκησης που παραπέμπει σε καθεστώτα τύπου Αμίν Νταντά από τον αχυράνθρωπο του Παπανδρέου και του Κουβέλη, που (μαζί με τον Μπουτάρη) λυμαίνονται τις δύο μεγαλύτερες πόλεις της Ελλάδας.

Αυτό που έκανε ο Καμίνης δείχνει ακριβώς την ηθική και την εντιμότητα που εισήγαγε στην δημόσια διοίκηση το σύντομο αλλά καταστροφικό καθεστώς Παπανδρέου που οι αυτουργοί του παραμένουν ακόμα ατιμώρητοι.

Ο κύριος Καμίνης λοιπόν, όπως

Νέο επιδοτούμενο πρόγραμμα επιχειρηματικότητας για άνεργες γυναίκες

Προκηρύχθηκε το νέο επιδοτούμενο πρόγραμμα γυναικείας επιχειρηματικότητας για το 2013. 

Το πρόγραμμα «Ολοκληρωµένη παρέµβαση για την στήριξη της Γυναικείας Απασχόλησης µέσω ενίσχυσης της Επιχειρηµατικότητας» θα επιδοτήσει άνεργες γυναίκες ηλικίας 18-64 ετών για την ίδρυση επιχείρησης. Η συνολική χρηματοδότηση για τις 8 επιλέξιμες Περιφέρειες της Ελλάδας διαμορφώνεται σε 40 εκατ. ευρώ.

Οι δράσεις του προγράμματος Γυναικείας Επιχειρηματικότητας

100% επιδότηση   

Και στις δύο δράσεις του προγράμματος Γυναικείας Επιχειρηματικότητας οι δικαιούχοι θα λάβουν 100% επιδότηση και δεν απαιτείται να διαθέτουν δικό τους χρηματικό κεφάλαιο.

Δράση 1

Ολοκληρωµένη παρέµβαση για τη στήριξη της γυναικείας απασχόλησης µέσω ενίσχυσης της