Το άρθρο για τη Χρυσή Αυγή του Μιχάλη Ιγνατίου και η απάντηση του Ανδρέα Γιαλλουρίδη (Μέτωπο Νεολαίας Χρυσής Αυγής)

Μια προσωπική μαρτυρία για τη Χρυσή Αυγή

Μιχάλης Ιγνατίου

 Την περασμένη Τετάρτη επέλεξα να παρακολουθήσω από την τηλεόραση της ΝΕΡΙΤ τη στημένη συνέντευξη Τύπου της ναζιστικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή, όχι από μαζοχισμό αλλά από καθαρά δημοσιογραφικό καθήκον. Διότι μελετώ εδώ και τρία χρόνια τη συγκεκριμένη οργάνωση, διαβάζω για την πορεία των ηγετικών στελεχών της και πρέπει να υπενθυμίσω πως τη χαρακτήρισα κίνδυνο για τη Δημοκρατία από την πρώτη στιγμή. Ο λόγος του ενδιαφέροντος ήταν το «μπλέξιμο» με τους ναζί ενός νεαρού φιλικού προσώπου, που ερχόμενος στην Αθήνα για σπουδές από το νησί, μετετράπη μέσα σε μερικούς μήνες σε ένα άβουλο άτομο.

Η μεσαία τάξη τέλος

Η μεσαία τάξη τέλος: (Financial Times)

Η εμπειρία της μεσαίας τάξης ήταν ανέκαθεν η εξής. Ο άνθρωπος έχει την επαγγελματική του ταυτότητα. Είμαστε αυτό που κάνουμε. Επιλέγουμε επαγγέλματα που ταιριάζουν στον χαρακτήρα μας και στην συνέχεια αυτά τα επαγγέλματα διαμορφώνουν τον χαρακτήρα μας. Οι σχολαστικοί άνθρωποι γίνονται λογιστές και στην συνέχεια η λογιστική τους κάνει ακόμη πιο σχολαστικούς. Ειδικά οι άνδρες, πάντα καθορίζονταν εν μέρει μέσα από την δουλειά τους.

Αλλά αυτή η εποχή τελειώνει. Με την οικονομική κρίση και την τεχνολογική αλλαγή (τα ρομπότ καταλαμβάνουν τον πλανήτη), μειώνεται συνεχώς ο αριθμός όσων έχουν μια ικανοποιητική δουλειά ή μένουν στο ίδιο επάγγελμα για πάντα. Ο άνθρωπος σταματά να είναι η δουλειά του. Κι αυτό τον υποχρεώνει να βρει νέα ταυτότητα.

Έχω περάσει πολλά χρόνια κάνοντας ερασιτεχνικές έρευνες πάνω στην επαγγελματική ταυτότητα. Ένας δικηγόρος μου «απέσταξε» τα ουσιώδη χαρακτηριστικά του επαγγέλματός του: «Πρέπει να συνταχθείς με όποια πλευρά της υπόθεσης σε προσλαμβάνει, οπότε πρέπει να είσαι ανήθικος. Και πρέπει να είσαι επίσης πειστικός. Είναι το προφίλ του ψυχοπαθή».

Ένας πρώην δημοσιογράφος που πέρασε στις τραπεζικές επενδύσεις, μού έδωσε την δική του άποψη για τους τραπεζίτες: «Άνθρωποι που τους ενδιαφέρει το χρήμα, συνήθως γιατί μεγάλωσαν με την έλλειψή του».

Οι πολιτικοί απαξιώνονται, αλλά από την δική μου εμπειρία κρίνω ότι τείνουν να είναι φιλικοί και κοινωνικοί. Όταν κάποτε έπεσα τυχαία σε ένα δωμάτιο γεμάτο αριστερούς πολιτικούς από όλο τον κόσμο, πρόσεξα κάτι άλλο: Σχεδόν όλοι έδειχναν καλά. Είναι οι άνθρωποι που έχουν αρκετή αυτοπεποίθηση ώστε να μπαίνουν σε de facto διαγωνισμούς δημοτικότητας και να βλέπουν τα πρόσωπά τους μεγεθυμένα σε πόστερς.

Armin Laschet (CDU): «Αν αποτύχουμε εμείς να διασώσουμε την Ελλάδα θα το κάνει η Ρωσία»

Την γεωπολιτική παράμετρο της ελληνικής οικονομικής κρίσης παραδέχθηκε για πρώτη φορά δημοσίως κορυφαίο στέλεχος του κυβερνώντος χριστιανοδημοκρατικού κόμματος (CDU) της Γερμανίας  Armin Laschet ο οποίος απαντώντας σε όσους συναδέλφους του εντός και εκτός κυβέρνησης επιμένουν στην σκληρή γραμμή κατά της Ελλάδος παραδέχθηκε αυτό που ανομολόγητα μέχρι στιγμής (αν εξαιρέσουμε τα δημοσιοποιημένα τηλεγραφήματα της αμερικανικής διπλωματίας στο WikiLeaks) φοβούνται οι δυτικοί που μπορούν να δούν πέρα
άπό την μύτη τους: Την ρωσική κάθοδο στην Ελλάδα σε περίπτωση που τα διάφορα
τοκογλυφικά προγράματα «διάσωσης» της ελληνικής οικονομίας αποτύχουν.

Ιδού το σχέδιο ΗΠΑ για Ελλάδα: Ενέργεια, ευρώ, «γέφυρα» πολέμου προς Μ.Ανατολή

 

Ένα εντυπωσιακά … «ειλικρινές» άρθρο με τίτλο «The U.S. Looks To Exploit The Greek Re-Default», από τον έγκυρο αναλυτή Russ Winter δημοσιεύθηκε σε διαφορά ΜΜΕ των ΗΠΑ που συνεργάζονται με τον αναλυτή πριν μερικές ημέρες. 

Και λέμε «εντυπωσιακά ειλικρινές» γιατί ότι ακριβώς αναφέρει τα έχει αποκαλύψει ή επισημάνει με διαδοχικά σημειώματα το defencenet.gr, αλλά εκφράζοντας την ανησυχία του … θύματος, δηλαδή της Ελλάδας για το ενεργειακό και νομισματικό παιχνίδι ελέγχο της χώρας. 

Πως να κρυφτείς απ΄ τα παιδιά; «Έχουμε τους πιο χάλια πολιτικούς στο Σύμπαν»

«Η οικονομική κρίση μου προκαλεί μαύρα λυπητερά συναισθήματα. Εάν ζωγράφιζα ένα πίνακα με τα συναισθήματά μου, θα τον έβαφα μαύρο… Εκεί θα ζωγράφιζα επίσης έναν άστεγο άνθρωπο να ζητιανεύει και να κλαίει». Οι φράσεις αυτές γράφτηκαν από τον Δημήτρη Χ., ένα παιδί μόλις 11-12 χρονών…

Ο Δημήτρης Χ., είναι ένας μόνο από τους μαθητές της πέμπτης και έκτης τάξης του 1ου Δημοτικού Σχολείου Καλαμαριάς Θεσσαλονίκης, που απάντησαν στο ερώτημα «Τι είναι οικονομική κρίση, πώς τη βλέπω, και τι προτείνω για να αντιμετωπιστεί», στο πλαίσιο μιας πρωτοβουλίας του Συλλόγου των Γονέων και Κηδεμόνων.

Την επιμέλεια του όλου εγχειρήματος ανέλαβε ο καθηγητής του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του ΑΠΘ, Δημήτρης Μάρδας.

Οι σκέψεις των παιδιών δεν συγκινούν απλά, αλλά εκπλήσσουν: με την ωριμότητα, αυστηρότητα και διαύγειά τους. Αλλά ταυτόχρονα προκαλούν θλίψη… Παρακάτω σταχυολογούνται κάποιες από αυτές.

Η ελληνική οικογένεια σε κρίση

Του Αγη Βερούτη

Η οικονομική κρίση που αρχικά δημιούργησαν με το χτίσιμο του κομματικού κράτους οι απατεώνες πολιτικοί, κατόπιν ενέτειναν με την αδιαφορία τους για το κοινό καλό τα συντεχνιακά συμφέροντα, και τέλος αποτελείωσαν οι εγγενείς ατέλειες του κοινού νομίσματος, ξεπερνά τα στενά όρια μιας ύφεσης της οικονομικής δραστηριότητας, πλέον, και πλήττει την καρδιά της Ελληνικής κοινωνίας: την Οικογένεια.

Αυτός είναι επιτέλους ο Ηγέτης μας

Η οικονομική κρίση που έρχεται στη χώρα μας, γιατί ακόμα δεν έχουμε δει τα δόντια της πραγματικής κρίσης και η οποία αναμένεται να οδηγήσει στην απώλεια ατομικών περιουσιών και στην εξαθλίωση μεγάλων τμημάτων του ελληνικού λαού αδιακρίτως, έχει καταστήσει πλέον φανερή την αλήθεια και έχει πείσει πλέον τους πάντες ότι στην πραγματικότητα είναι κρίση πολιτική. Η πολιτική κρίση ήταν μαθηματικά βέβαιο ότι θα συνέβαινε και φυσικά θα οδηγούσε στην οικονομική κρίση, από τη στιγμή που η πολιτική εξουσία είχε αυτονομηθεί και ελεγχόταν, όπως και συνεχίζει δυστυχώς να ελέγχεται, από εξωθεσμικά κέντρα και όχι από τον ίδιο τον λαό, εξυπηρετώντας έτσι και αντίστοιχα οικονομικά συμφέροντα.

Μέσα σ’ αυτή την κατάσταση όλοι οι Έλληνες αναζητούν τον Ηγέτη. Αυτόν δηλαδή τον άνθρωπο που θα

Η αφύπνισή μας είναι ο φόβος τους…. by DareDevil

Πότε αλήθεια θα καταλάβει στο σύνολό του ο ελληνικός λαός, πως αυτό που ζει δεν είναι απλώς μία οικονομική κρίση;

Η πατρίδα μας πλήττεται καθημερινά και εδώ και χρόνια σε πολλαπλό επίπεδο. Οικονομικό, πολιτικό, στρατιωτικό, πολιτισμικό, ιστορικό.

Οικονομικά έχουμε την λεηλάτηση του δημόσιου χρήματος.   Να θυμηθούμε τους Ολυμπιακούς αγώνες και τα υπερτιμολογισμένα έργα υποδομής και ασφάλειας; Να θυμηθούμε πως ΟΛΑ τα έργα δόθηκαν να εκτελεστούν σε ξένο εργατικό δυναμικό και όχι σε εγχώριο; ΟΛΑ τα είδη ένδυσης κατασκευάστικαν στην ΚΙΝΑ καθώς και όλα τα διαφιμιστικά και αναμνηστικά δωράκια. Από την μεγάλη πίτα των εκατομμυρίων ευρώ, επωφελήθηκαν οι ελάχιστοι. ΟΛΑ τα έργα υποδομής κοστολογήθηκαν 5-6 φορές πιο πάνω από την πραγματική τους αξία. Η ΛΕΗΛΑΣΙΑ του αιώνα…

Σαράντα απόπειρες αυτοκτονίας σε 10 μέρες

Ένα ακόμη σημαντικό πρόβλημα που εμφανίζεται τα τελευταία χρόνια είναι οι απόπειρες αυτοκτονίας. «Μέχρι το 2006 δεν ασχολιόμασταν καν με απόπειρες αυτοκτονίας μέσω του Διαδικτύου. Τώρα είναι ένα διεθνές φαινόμενο και μόνο τις τελευταίες 10 ημέρες έχουμε καθημερινά 3-4 περιστατικά! Τα περιστατικά που είχαμε μέσα σε ένα χρόνο τώρα συμβαίνουν σε 10 μέρες!

Το 2010 είχαμε 58 περιστατικά και φέτος θα ξεπεράσουν τα

Δεν έχω… Δεν μπορώ. Δεν πληρώνω

του Ρούσσου Βρανά

Δεν έχω … Δεν μπορώ. Δεν πληρώνω. Με αυτή τη λογική σειρά. Δεν τρελάθηκαν ξαφνικά οι άνθρωποι. Ούτε έγιναν πιο κακοί πολίτες από τη μια μέρα στην άλλη. Απλώς έγιναν πιο φτωχοί, πληρώνοντας για το πάπλωμα που με αυτό σκεπάστηκαν άλλοι.

Το φαινόμενο δεν είναι καινούργιο. Στη δεκαετία του 1960, στην Ιταλία, μιλούσαν για ένα «οικονομικό θαύμα». Ομως, δεν ωφελήθηκαν από αυτό όλοι το ίδιο. Και την επόμενη δεκαετία, εκείνοι που είχαν ωφεληθεί λιγότερο ή και καθόλου κλήθηκαν να πληρώσουν το κόστος μιας οικονομικής και πετρελαϊκής κρίσης.

Ετσι, το 1974, στον ιταλικό Βορρά, όταν οι εργαζόμενοι του Τορίνου ανακάλυψαν ένα πρωί πως το εισιτήριο του αστικού λεωφορείου είχε αυξηθεί 30% (φορτωμένο με νέους φόρους), αρνήθηκαν να το