Πέτρος Αργυρίου
Λούμπεν ανασχηματισμός
Χθες ανακοινώθηκε ο ανασχηματισμός της συγκυβέρνησης. Ο ανασχηματισμός αυτός είναι το δωράκι του λαουτζίκου στον εαυτό του αφού στις ευρωεκλογές δεν τους έδωσε εντολή να τα μαζέψουν να φύγουν άρον άρον.
Αντί για ένα ριζικό πολιτικό μετασχηματισμό έχουμε πλέον έναν ακόμη ανασχηματισμό.
Η συνταγή του ανασχηματισμού έχει γίνει παραδοσιακή πλέον. Μερικές κουταλιές τεχνοκρατών-εκσυγχρονιστών-τραπεζοκρατών που διέπρεψαν επί Σημίτη στη δημιουργική λογιστική: Φεύγει από το οικονομικών ο Στουρνάρας και έρχεται ο Χαρδούβελης– άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς.
Έχουμε και από ακροδεξιά: Φεύγει ο τηλεπωλητής πατριδοκαπηλίας Άδωνις και έρχεται ο ακόμη πιο σκληροπυρηνικός Βορίδης να ακρωτηριάσει με το τσεκούρι του ότι έχει απομείνει από δημόσια υγεία.
Έχουμε και νέους και άφθαρτους όπως ο Κικίλιας στο «προστασίας του πολίτη». Καλός γιατρός και πάνω από όλα άνθρωπος.
Αυτό που άλλαξε όμως είναι ότι η συνταγή έχει πολύ πλούσια στοιχεία λαϊκίστικης δεξιάς. Τρία μαντρόσκυλα της ΝΔ που μπορούν να σταματούν το δημόσιο διάλογο από χιλιόμετρα μακριά, τρείς μέδουσες εξελιγμένες που πετρώνουν κάθε είδους επικοινωνία και δεν παθαίνουν τίποτα αν δουν τον εαυτό τους στον καθρέφτη ή αν δουν ο ένας τον άλλο, τρια καρακατιναριά που δήθεν ήταν κυματοθραύστες του Πασοκισμού, μια ολάκερη όπερα γκεμπελισμού και χυδαιότητας, προσφέρει πρόθυμα της υπηρεσίες της στην συγκυβέρνηση: Ο Ντινόπουλος στο εσωτερικών, η Βούλτεψη κυβερνητική εκπρόσωπος και παρά τω πρωθυπουργώ, ο Γιακουμάτος στο ανάπτυξης.
Οι Ευρωεκλογές και η ανάδυση της Ατλαντίδας
Όπως είχαμε περιγράψει έγκαιρα, ο πολιτικός χάρτης της Ευρώπης άλλαξε από χθες, οριστικά: Παρότι η κυριαρχία των δύο μεγάλων παιχτών της πολιτικής στην Ευρώπη του Ευρωπαϊκού λαϊκού κόμματος και του ευρωπαϊκού σοσιαλιστικού κόμματος δεν απειλήθηκε, οι αποκαλούμενοι ευρωσκεπτικιστές, κόμματα που είτε θέλουν μια άλλη Ευρώπη ή τη χώρα τους έξω από την ΟΝΕ ή ακόμα και την ΕΟ ή τη διάλυση της Ευρωζώνης, ακόμη και της Ευρώπης, είναι πλέον ο τρίτος πόλος παρότι είναι αμφίβολο το αν θα καταφέρουν να φτιάξουν ένα ενιαίο μέτωπο.
Η ερμηνεία αυτής της εξέλιξης είναι μια και μοναδική και την έχουμε περιγράψει και παλαιότερα: Ο ευρωσκεπτικισμός και οι τάσεις για τη διάλυση της Ευρώπης δεν είναι η αιτία αλλά το σύμπτωμα μιας μονολιθικής πολιτικής που η κεντροδεξιά από κοινού με την κεντροαριστερά επιβάλουν στις πιο αδύναμες χώρες του ευρωπαϊκού χώρου. Είναι οι πολιτικές της Μέρκελ και των τσιρακιών της στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες που απειλούν την Ευρώπη. Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών το έδειξε ξεκάθαρα.
Αλλά ας ξεκινήσουμε τη συζήτηση από την Ελλάδα. Θα σχολιάσουμε στιγμιαία αυτό που αποκαλέσαμε λουμπενοποίηση του εκλογικού σώματος, με παράγοντες του ποδοσφαίρου όπως ο Μπέος και ο Μώραλης να αναγορεύονται δήμαρχοι και τη Χρυσή Αυγή να στρογγυλοκάθεται στο 9.4 των εκλογικών προτιμήσεων των Ελλήνων στις ευρωεκλογές και να φαντάζει ως η τρίτη μεγαλύτερη πολιτική δύναμη στην Ελλάδα.
Για καιρό φωνάζαμε πως οι δήθεν «πολιτικές αντιμετώπισης» της ΧΑ, τόσο από το σύστημα εξουσίας όσο και από την αριστερά αλλά και την ακροαριστερά ουσιαστικά ενδυναμώνουν τη ΧΑ. Η ΧΑ δεν είναι η αιτία κάποιας πολιτικής κρίσης αλλά το σύμπτωμα μιας κρίσης πολλαπλής, μιας κρίσης οικονομικής, κοινωνικής, αισθητικής, μιας κρίσης αξιών που είχε εδώ και δεκαετίες μολύνει την ελληνική κοινωνία χάριν στην πουστιά των κυβερνόντων και την ιδιωτεία (και την πουστιά» των κυβερνούμενων) για να πυροδοτηθεί εντέχνως στο οικονομικό πεδίο το 2010 από τον Γιώργο Παπανδρέου και το διεθνές περιβάλλον του και να συντηρηθεί στην συνέχεια από τους Μερκελιστές, τους Σαμαρά, Βενιζέλο, Στουρνάρα, Καρατσαφέρη, Παπαδήμο, Κουβέλη προκειμένου η Γερμανία να επιβάλει δια της οικονομικής βίας τους δικούς της όρους ομοσπονδοποίησης της Ευρώπης.
Μπροστά σε αυτήν την λουμπενοποίηση, η νίκη της Δούρου στην περιφέρεια Αττικής και η όχι και τόσο άνετα νίκη του Σύριζα έναντι της ΝΔ στις ευρωεκλογές ήταν απλά μικρές πινελιές αισιοδοξίας και τίποτε παραπάνω.
Αλλά εκεί τελειώνουν τα καλά νέα. Παρά τους χαζοχαρούμενους πανηγυρισμούς του ΣΥΡΙΖΑ για το «πρώτη φορά αριστερά» που ήταν υποχρεωτικοί καθώς η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ είχε την αλαζονεία να δώσει στις σημαντικές ευρωεκλογές στην ιστορία της ΕΕ δημοψηφιστικό χαρακτήρα, νικητής των ευρωεκλογών δεν ήταν ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε η Χρυσή Αυγή.
Όσο και αν ακούγεται παράδοξο, νικητές χθες ήταν οι χαμένοι: Το σάπιο πολιτικό σύστημα κατάφερε να επιβιώσει: Οι χειρότεροι φόβοι του δεν έγιναν πραγματικότητα. Το σάπιο σύστημα εξουσίας κέρδισε ακόμη έναν χρόνο ζωής και επιβολής μέχρι τις προεδρικές εκλογές και το δράμα του ελληνικού λαού θα συνεχιστεί.
Είναι μεγάλα νούμερα: 226 κοριτσάκια προς πώληση και οι 2500 Ευρωπαίοι τζιχαντιστές
Σε σειρά άρθρων μου υποστηρίχτηκε με σθένος πως η Αλ Κάιντα πριν την επίθεση της 11η Σεπτεμβρίου του 2001 στους δίδυμους πύργους της Ν.Υ και τον προσχεδιασμένο «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» που ακολούθησε δεν ήταν παρά μια μικρή περιφερειακή οργάνωση με μικρή επιρροή στον κόσμο της τρομοκρατίας και πως ο διαβόητος ηγέτης της Οσάμα Μπιν Λάντεν δεν ήταν παρά ένας βαλιτσάκιας του πραγματικού άξονα του κακού, του άξονα ΗΠΑ, Ισραήλ, Σαουδικής Αραβίας, Κουβέιτ και Πακιστάν ο οποίος έσπρωχνε χρήματα και εξοπλισμό στους Μουτζαχεντίν του Αφγανιστάν για να το κάνει το Βιετνάμ της Σοβιετικής Ένωσης.
Την ίδια πρακτική της στήριξης των εξτρεμιστών, ο άξονας του κακού εφάρμοσε και στο Κόσσοβο ενώ πολύ πιο έντονα θα την εφάρμοζε και κατά της Λιβύης και της Συρίας σε μια υπονόμευση που ξεκίνησε με την Αραβική Άνοιξη και την τηλεπώληση του προϊόντος που οι αμερικάνοι λατρεύουν να ονομάζουν δημοκρατία στους αφελείς πληθυσμούς της Δύσης.
Όλοι γνώριζαν ότι οι Τζιχαντιστές δε θα σταματούσαν με την καταστροφή κρατών και τη βίαια ισλαμοποίηση τους. Όλοι γνώριζαν ότι οι Τζιχαντιστές δεν ελέγχονται. Όλοι οι υψηλά ιστάμενοι γνώριζαν πως πολεμώντας το φάντασμα της Αλ Κάιντα θα αναβίωναν τον ισλαμικό εξτρεμισμό.
13 χρόνια μετά την εκκίνηση του πολέμου κατά τις τρομοκρατίας οι τζιχαντιστές φυτρώνουν πλέον σαν τα μανιτάρια και το μόνο που τους σταματάει πλέον είναι η Συρία.
Ας αναλογιστούμε τι έχει συμβεί αυτά τα τελευταία 13 χρόνια: Το Ιράκ έχει γίνει κομματάκια, στο Αφγανιστάν οι Ταλιμπάν λύνουν και δένουν ενώ μονάχα μερικές ζώνες είναι υπό κάποιο είδος ελέγχου. Η Λιβύη, μια από τις προηγμένες χώρες της περιοχής με σχεδόν δυτικό επίπεδο ζωής, έχει σπάσει σε φυλαρχούμενες περιοχές και βρίσκεται σε μια κατάσταση τέτοιου χάους όπου ο υπουργός εξωτερικών μπορεί να καυχιέται ότι απήγαγε τον πρωθυπουργό. Και η Συρία, μάλλον η περισσότερο πολυπολιτισμική χώρα της περιοχής με μακραίωνη παράδοση συνύπαρξης, σήμερα θρηνεί εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς και ακόμη και αν κερδίσει τον πόλεμο κατά τον ισλαμιστών δε θα είναι σίγουρο αν θα μπορέσει ποτέ να κλείσει τις πληγές της.
Μαζί τα Σιουφα-γαμε
Έχω κερδίσει επάξια την αντιπάθεια χώρων της εξωκοινοβουλετικής αριστεράς ασκώντας σκληρή κριτική σε αντικοινωνικές πρακτικές της που κατά καιρούς ορθώς ή παραπλανητικά της αποδίδονται.
Έχω χαρακτηρίσει τμήματα, ομαδάρχες της και οπαδούς της ως χρήσιμους ηλιθίους που με τις πρακτικές του μπάχαλου νομιμοποιούν το επιχείρημα της καταστολής σε όλο και ευρύτερα κομμάτια του πληθυσμού.
Έχω κρίνει στην καλύτερη των περιπτώσεων ως ηλίθιο το να επιλέγουν τα μολυβένια στρατιωτάκια της εξουσίας ως προνομιακούς αντιπάλους τους.
Σήμερα όμως θέλω να πω αυτό που μάλλον ελάχιστοι αρθρογράφοι θα τολμήσουν να πουν, στοιχειωμένοι μονίμως από τα φάντασμα της πολιτικής ορθότητας: Συνέχεια
Η παγκόσμια ημέρα της καριόλας που τα θελε ο κώλος της
(Η αρχική αποκρουστική φωτογραφία σεξουαλικού εγκλήματος αντικαταστάθηκε για λόγους προστασίας ευαίσθητων ομάδων καθώς το δημοσίευμα πήρε μεγάλη έκταση, πολύ μεγαλύτερη από ότι ήταν αναμενόμενο. Η φωτογραφία έφυγε, η σεξιστική υποκρισία και σκληρότητα παραμένει)
Θα σας πω μερικές από τις συνηθισμένες φράσεις και κουβέντες μεταξύ ανδροπαρεών κάθε φορά που περνάει από μπροστά τους μια ευπαρουσίαστη γυναίκα: Καριόλα, πόρνη, πουτάνα, μουνάρα, να σου σκίσω την πατάρα, πωπω τι κωλάρα είσαι εσύ.
Αυτές είναι οι μόνιμες επωδοί «θαυμασμού» προς το ωραίο φύλο από παντελώς άγνωστα της σερνικά. Αυτά λούζεται κάθε γυναίκα που η εμφάνιση της φτουράει. Στο δρόμο, μέρα, νύχτα, ένας ανελέητα ισοπεδωτικός σεξιστικός πόλεμος.
Και ενώ οι gay κάναν περήφανες παρελάσεις, η ξανθιά δασκάλα πρέπει να ντρέπεται που είναι γυναίκα. Και οι κακοποιημένες πρέπει να τη ρουφάν όλη την κακοποίηση στο σπίτι τους και να ντρέπονται που είναι θύματα.
Ενώ πύρινοι λόγοι εκτοξεύονται κατά του ρατσισμού, ο σεξισμός, η πιο οικουμενική μορφή ρατσισμού παραμένει στο απυρόβλητο από μεγάλα τμήματα της ένοχης κοινωνίας.
Πως θα ήταν δυνατόν να συμβαίνει το αντίθετο; Οι Έλληνες είναι σεξισταριά του κερατά.
Και τα ψιλά στην Τρόικα!
Του Πέτρου Αργυρίου (agriazwa.blogspot.com)
6 Νοεμβρίου 2013
Χθες το πρωί ένας ακόμη «μικρός ήρως» έδωσε τα ρέστα του. Τα έδωσε στον εκπρόσωπο του ΔΝΤ και μέλος της τρόικας Πόουλ Τόμσεν. Του πέταξε κάτι ψιλά για να πάει να ανάψει κανά κερί για τις ψυχές των Ελλήνων που ο ίδιος και η συμμορία του σκότωσαν.
Ο φιλανθρωπος τρομοκράτης συνελήφθη πάραυτα και μεταφέρθηκε στη ΓΑΔΑ ως δημόσιος κίνδυνος που είναι.
Είναι η δεύτερη σοβαρή επίθεση της τρομοκρατικής φιλανθρωπικής οργάνωσης ΕΥΟ (Εξαθλιωμένοι Υπερ Ολιγαρχών). Η πρώτη ήταν η επίθεση φιλίας των αυτονομιστών εργαζόμενων στην τοπική αυτοδιοίκηση στον υπουργό οικονομικών Ι. Στουρνάρα όταν επιχείρησαν να του δώσουν καλάθι με τα αγαθά της μάνας Γης για τη φουκαριάρα τη μάνα του.
Οι αρχές υποψιάζονται ότι ο φιλάνθρωπος τρομοκράτης συνέλεξε τα πυρομαχικά του κατά της Συνέχεια
Ο φαύλος κύκλος του αίματος
Του Πέτρου Αργυρίου (agriazwa.blogspot.com)
Μια χαρά και τρεις νεκροί. Κι άλλοι στα μαθηματικά του θανάτου. Περάστε κόσμε.
Δε θα γράψω αυτή τη φορά κάποια μακροσκελή ανάλυση. Περιττεύει.
Επαγγελματίες δολοφόνοι καθάρισαν 2 νεαρούς χρυσαυγίτες. Με τον αρχηγό της Χρυσής Αυγής στη μπουζού. Με τη δίωξη της ΧΑ εν εξελίξει.
Τώρα έχει και η Χρυσή Αυγή τους δικούς της ήρωες, τους δικούς της αγωνιστές.
Αυτό δεν είναι κάποιο αστυνομικό μυθιστόρημα για να αποκαλύψει κάποιος συγγραφέας το ποιος το κανε.
Ας δούμε όμως το πλαίσιο: Η θεωρία του πρωτογενούς πλεονάσματος να έχει καταρρεύσει, η τρόικα να κάνει τερτίπια με το αν θα έρθει η δε θα έρθει, βουλευτές της ΝΔ να πατάν τις κόκκινες γραμμές της κομματικής πειθαρχίας για το φορολογικό, ο Πάγκαλος να κάνει πλάτες στις στριμωγμένες ΗΠΑ στριμώχνοντας την αδιέξοδη Ελλάδα για το σκάνδαλο του διχτύου των παγκοσμίων υποκλοπών και ο Καχριμάκης, πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ και αυτός, στον εισαγγελέα που χειρίζεται την υπόθεση των υποκλοπών και του σχεδίου Πυθία για την κατοχή διαβαθμισμένων εγγράφων της ΕΥΠ που σύμφωνα με μαρτυρία, του τα προμήθευε πρώην υπάλληλος της ΕΥΠ (εδώ), αποδεικνύοντας ένα από τα πολλά είδη εξάρτησης της, την πολιτική.
Τι να σου φέρω υπουργέ μου; Έναν καφέ, μια τυρόπιτα και ένα από εκείνα τα ωραία τα χαρτιά τα διαβαθμισμένα.
Έγραφα μερικές μόλις πριν μερικές εβδομάδες στο άρθρο μου για τη δολοφονία Φύσσα: «… Για την ακρίβεια ο Σαμαράς χρειάζεται κάτι παραπάνω από τη Χρυσή Αυγή. Χρειάζεται, μια μεγάλη προβοκάτσια.
Τη δική του 11 Σεπτέμβρη. Το αν είναι ικανή η μικρή του ακροδεξιά ομάδα να ενθαρρύνει ή να σχεδιάσει κάτι τέτοιο επιχειρησιακά αυτό δεν είμαστε σε θέση να το ξέρουμε…»
Η δολοφονία των δύο χρυσαυγιτών τους ήρθε κουτί. Ούτε να την είχαν σχεδιάσει: να σου τη ολοζώντανη και δολοφονική η θεωρία των δύο άκρων…
Δεν ξέρουμε αν αυτή είναι η Μεγάλη Προβοκάτσια και ποιος τη σχεδίασε. Όπως και να χει, μάλλον δεν αρκεί. Μάλλον χρειάζεται κάτι μεγαλύτερο. Αλλά είναι μια καλοδεχούμενη πίστωση χρόνου, μια προσωρινή εκτόνωση των πιέσεων που απειλούν να οδηγήσουν στην κατάρρευση της πολιτικής της απόλυτης εξαθλίωσης της χώρας ή τουλάχιστον της πολιτικής της ηγεσίας.
Δεκαετίες πριν, όταν ο δολοφονήθηκε ο Γρηγόρης Λαμπράκης από παρακρατικούς, ο τότε πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής αναρωτιόταν «ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο;».
Παρότι η απάντηση ήταν και είναι προφανής, η ερώτηση παραμένει επίκαιρη σε σχέση με το ποιος εξακολουθεί να δίνει εντολές για προβοκάτσιες, τρομοκρατικές ενέργειες και πολιτικές δολοφονίες, μισό αιώνα σχεδόν μετά τη δημιουργία των παρακρατικών δικτύων Stay Behind σε Ελλάδα, Ιταλία και αλλού από τις ΗΠΑ για την «αποτροπή του κουμουνιστικού κινδύνου» (για περισσότερα στο θέμα διαβάστε τα σχετικά άρθρα του Κλεάνθη Γρίβα)
Μάλλον θα αργήσουμε να μάθουμε: αυτό που γνωρίζουμε όμως, είναι πως σε μια από τις πιο αδιέξοδες φάσεις του νεοελληνικού κράτους από ιδρύσεως του, αυτής της τελευταίας τριετίας, πάντα εμφανίζεται ο από μηχανής θεός.
Εμφανίστηκε καίγοντας την Marfin, όταν το λαϊκό κίνημα στρίμωξε το πολιτικό σύστημα εξουσίας. Εμφανίζεται ξανά Συνέχεια
Το δράμα της υποτέλειας
Του Πέτρου Αργυρίου (περισσότερα για το συγγραφέα και το έργο του στο προσωπικό του blog agriazwa.blogspot.com)
Ο Χοντρός και ο Λιγνός, οι Βενιζέλος και Σαμαράς, αφού πήραν τη σκυτάλη στην αποδόμηση της χώρας από τον τουρίστα Παπανδρέου, τώρα πλέον, κοιτώντας κατάματα τον πολιτικό όλεθρο που συντελείται σε ότι έχει απομείνει από την κομματική τους βάση, αρχίζουν τώρα τη «διαπραγμάτευση» με όπλο τους το φανταστικό πρωτογενές πλεόνασμα. Όλοι πρέπει να τους στηρίξουμε στην σταυροφορία τους να πείσουν την διεθνή κοινότητα για την λογιστική μπαγαποντιά.
Γιατί ειδάλλως η χώρα χρεοκοπεί. Τα ακούσατε; Χρεοκοπούμε.
Δεν ξέρω τι σενάρια πολιτικής φαντασίας θα επιδιώξουν οι δυό τους στο εγγύς μέλλον.
Τα δύο επικρατέστερα είναι όμως:
Α) εσωτερική κατάρρευση της ήδη σε κώμα ελληνικής οικονομίας μαζί με χρόνια πολιτική αστάθεια.
Β) ΧΡΕΩΚΟΠΊΑ.
Αφού λοιπόν αυτά τα παλληκάρια κάναν τη χώρα Ιφιγένεια και την περάσαν σε καθεστώς ελεγχόμενης χρεωκοπίας, Συνέχεια
Αναρχοκαπιταλισμός: Η νέα φεουδαρχία των αγορών
Του Πέτρου Αργυρίου (agriazwa.blogspot.com)
mySatellite 