Εφιάλτης πυρηνικού πολέμου! Ινδία-Πακιστάν έτοιμες για σύγκρουση που τρομάζει

Δυο πυρηνικές δυνάμεις βρίσκονται σε μετωπική σύγκρουση ,προκαλώντας ανησυχία στην παγκόσμια κοινή γνώμη και αναγκάζουν τις ΗΠΑ να κινητοποιηθούν. Ινδία και Πακιστάν ετοιμάζονται ξανά ακόμη και για πολεμική σύγκρουση . Τα πυρηνικά όπλα που διαθέτουν και οι δύο προκαλούν εφιαλτικά σενάρια και σκέψεις.

Στρατιωτικές δυνάμεις των δύο χωρών έχουν πάρει θέσεις στο Κασμίρ. Η ένταση μεταξύ τους έχει αρχίσει να κλιμακώνεται από τον Οκτώβριο ,με αιματηρά επεισόδια. Μόνο τις τελευταίες ημέρες 10 είναι οι νεκροί στρατιώτες αλλά και πολίτες και από τις δύο πλευρές.

Είναι μεγάλα νούμερα: 226 κοριτσάκια προς πώληση και οι 2500 Ευρωπαίοι τζιχαντιστές

Σε σειρά άρθρων μου υποστηρίχτηκε με σθένος πως η Αλ Κάιντα πριν την επίθεση της 11η Σεπτεμβρίου του 2001 στους δίδυμους πύργους της Ν.Υ και τον προσχεδιασμένο «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» που ακολούθησε δεν ήταν παρά μια μικρή περιφερειακή οργάνωση με μικρή επιρροή στον κόσμο της τρομοκρατίας και πως ο διαβόητος ηγέτης της Οσάμα Μπιν Λάντεν δεν ήταν παρά ένας βαλιτσάκιας του πραγματικού άξονα του κακού, του άξονα ΗΠΑ, Ισραήλ, Σαουδικής Αραβίας, Κουβέιτ και Πακιστάν ο οποίος έσπρωχνε χρήματα και εξοπλισμό στους Μουτζαχεντίν του Αφγανιστάν για να το κάνει το Βιετνάμ της Σοβιετικής Ένωσης.

Την ίδια πρακτική της στήριξης των εξτρεμιστών, ο άξονας του κακού εφάρμοσε και στο Κόσσοβο ενώ πολύ πιο έντονα θα την εφάρμοζε και κατά της Λιβύης και της Συρίας σε μια υπονόμευση που ξεκίνησε με την Αραβική Άνοιξη και την τηλεπώληση  του προϊόντος που οι αμερικάνοι λατρεύουν να ονομάζουν δημοκρατία στους αφελείς πληθυσμούς της Δύσης.

Όλοι γνώριζαν ότι οι Τζιχαντιστές δε θα σταματούσαν με την καταστροφή κρατών και τη βίαια ισλαμοποίηση τους. Όλοι γνώριζαν ότι οι Τζιχαντιστές δεν ελέγχονται. Όλοι οι υψηλά ιστάμενοι γνώριζαν πως πολεμώντας το φάντασμα της Αλ Κάιντα θα αναβίωναν τον ισλαμικό εξτρεμισμό.

13 χρόνια μετά την εκκίνηση του πολέμου κατά τις τρομοκρατίας οι τζιχαντιστές φυτρώνουν πλέον σαν τα μανιτάρια και το μόνο που τους σταματάει πλέον είναι  η Συρία.
Ας αναλογιστούμε τι έχει συμβεί αυτά τα τελευταία 13 χρόνια: Το Ιράκ έχει γίνει κομματάκια, στο Αφγανιστάν οι Ταλιμπάν λύνουν και δένουν ενώ μονάχα μερικές ζώνες είναι υπό κάποιο είδος ελέγχου. Η Λιβύη, μια από τις προηγμένες χώρες της περιοχής με σχεδόν δυτικό επίπεδο ζωής, έχει σπάσει σε φυλαρχούμενες περιοχές και βρίσκεται σε μια κατάσταση τέτοιου χάους όπου ο υπουργός εξωτερικών μπορεί να καυχιέται ότι απήγαγε τον πρωθυπουργό. Και η Συρία, μάλλον η περισσότερο πολυπολιτισμική χώρα της περιοχής με μακραίωνη παράδοση συνύπαρξης, σήμερα θρηνεί εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς και ακόμη και αν κερδίσει τον πόλεμο κατά τον ισλαμιστών δε θα είναι σίγουρο αν θα μπορέσει ποτέ να κλείσει τις πληγές της.

ήταν σεισμός; ήταν κάτι άλλο; ας μπούμε σε σκέψεις

Η φωτογραφία από το Αφγανιστάν που συγκλονίζει. Έβγαλαν 9χρονο κορίτσι σε δημοπρασία

Η φωτογραφία από το Αφγανιστάν συγκλονίζει. Το κοριτσάκι μόλις εννέα χρονών έχει κρύψει το πρόσωπό του με τα χέρια του από ντροπή. Είναι η η φωτογραφία από την “δημοπρασία” του!

Η φωτογραφία προέρχεται από το facebook . Και δημοσιοποιείται λίγες μέρες μετά από την είδηση ότι η γνωστή τραγουδίστρια Μαντόνα πούλησε ένα πίνακα του Γάλλου ζωγράφου Φερνάν Λεζέ,προς 7 εκτομμύρια δολάρια προκειμένου να συγκεντρώσει χρήματα για την εκπαίδευση θηλέων στο Αφγανιστάν και το

BΙΝΤΕΟ: Η μανία των 7,8R στο Πακιστάν

Πρόκειται για υλικό από κάμερα ασφαλείας σούπερ μάρκετ, όπου για αρκετή ώρα φαίνεται να πηγαινοέρχονται οι τοίχοι και να πέφτουν τα προϊόντα, ενώ ο κόσμος προσπαθεί να σωθεί από το φονικό χτύπημα των 7,8 Ρίχτερ στο Πακιστάν.

Το βίντεο πραγματικά είναι συγκλονιστικό.

Ανεβαίνει ο αριθμός των χριστιανών που σκοτώθηκαν από επίθεση καμικάζι

Τουλάχιστον 78 άνθρωποι σκοτώθηκαν σήμερα στην διπλή βομβιστική επίθεση που διέπραξαν καμικάζι βομβιστές σε μια εκκλησία στο Πακιστάν, περιλαμβανομένων 34 γυναικών και 7 παιδιών, όπως δήλωσε πριν από λίγο ο υπουργός

Φτηνοί άνθρωποι, φτηνά όνειρα, ακριβές φίρμες

«Πολλοί με ρώτησαν σχετικά με αυτή την φωτογραφία. Προσπάθησα απεγνωσμένα να μάθω γι’ αυτούς. Δεν τα κατάφερα. Δεν ξέρω ούτε ποιοι είναι, ούτε τη σχέση του ενός με τον άλλον.

Ήμουν όλη μέρα στα ερείπια και έβλεπα τους διασώστες αλλά και πολίτες να βγάζουν τραυματισμένους εργάτες από τα συντρίμμια. Θυμάμαι ακόμα τα τρομαγμένα μάτια των συγγενών. Ήμουν εξαντλημένη, τόσο πνευματικά όσο και σωματικά.

Γύρω στις 2 το πρωί ανακάλυψα το ζευγάρι αυτό, αγκαλιασμένο στα ερείπια. Το κάτω μέρος των σωμάτων τους ήταν σκεπασμένο από τα χαλάσματα. Το αίμα από τα μάτια του άνδρα έτρεχε σαν δάκρυ. Όταν τους είδα δεν μπορούσα να το πιστέψω. Τους αισθάνθηκα σαν δικούς μου ανθρώπους. Τους έβλεπα τις τελευταίες τους στιγμές να κάθονται έτσι αγκαλιασμένοι, προσπαθώντας ο ένας να σώσει τον άλλο.

Κάθε φορά που κοιτάζω αυτή την φωτογραφία, αισθάνομαι άβολα. Με έχει στοιχειώσει. Είναι σαν να μου λένε. ‘Δεν είμαστε ακόμα δυο πτώματα. Δεν είμαστε φτηνά εργατικά χέρια και φτηνές ζωές. Είμαστε