Παράπλευρες απώλειες;

Γράφει η ΣΟΦΗ

Ήταν ο κυρ Γιάννης που έκλεισε την επιχείρησή του, πνιγμένος στα χρέη, χωρίς οποιοδήποτε έστω και πενιχρό εισόδημα για να θρέψει την οικογένειά του.. και δεν άντεξε την απελπισία, την αδιαφορία…

Ήταν ο Μάριος , πατέρας 2 παιδιών που έμεινε άνεργος για 1,5 χρόνο, ξεπούλησε ότι είχε και δεν είχε για να κρατηθεί ζωντανός και να προσφέρει στην οικογένειά του και λύγισε ένα πρωινό..

Ήταν η Ιωάννα, 40 ετών, άνεργη για 2 χρόνια, χωρίς κανένα στήριγμα, που ζούσε χωρίς νερό και ρεύμα σε ένα άθλιο υπόγειο επί 1 χρόνο.. ώσπου το έχασε κι αυτό και παραδόθηκε στον αιώνιο ύπνο στην κοινή θέα μιας πλατείας..

Ήταν…

Ήταν…  (Τα ονόματα και οι ιστορίες είναι ενδεικτικά και φανταστικά..)

3,000 αυτοκτονίες… 3,000 κραυγές απόγνωσης που έσβησαν… που δεν τις άκουσε κανείς…  απλοί αριθμοί μιας στατιστικής θανάτου.. μιας στατιστικής για τις παράπλευρες απώλειες αυτού του πολέμου…

Οι περισσότεροι από αυτούς έσβησαν μέσα στην απόγνωση, χωρίς καμία ελπίδα, συνήθως μέσα σε ένα διάχυτο αίσθημα ντροπής και απόρριψης…

Θεατής σε αυτό το θέατρο παραλόγου της ανθρώπινης ύπαρξης, αναρωτιέμαι μεγαλοφώνως, ποιανού είναι η ντροπή τελικά…