Η ΑΓΩΝΙΑ ΚΑΙ Η ΑΛΩΣΗ

φωτό: new-byzantium

 Του κ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΖΕΠΟΥ, Ομ. Καθηγητού Πανεπιστημίου Αθηνών-Ακαδημαϊκού

(Ομιλία στον «ΠΑΡΝΑΣΣΟ» την 3η Ιουνίου 1979 στον εορτασμό του συνδέσμου Μεγαλοσχολιτών)

 Η ΑΛΩΣΗ της Πόλης στις 29 Μαΐου 1453 υπήρξε το τέρμα της αγωνίας που εγνώρισεν η Βυζαντινή Αυτοκρατορία, ήδη από αρκετούς αιώνες πριν. Υπήρξεν η κάθαρση του δράματος που επαίχθη εις βάρος της υπερχιλιόχρονης Αυτοκρατορίας με πρωταγωνιστές τους κάθε λογής εχθρούς της σ’ Ανατολή και Δύση. Υπήρξεν ειδικώτερα το θλιβερό τέρμα της αγωνίας που εγνώρισεν η συρρικνωμένη Αυτοκρατορία στα χρόνια του τελευταίου αυτοκράτορος, στα χρόνια του Κωνσταντίνου ΙΑ΄ του Παλαιολόγου, του ηρωικού αυτού ηγεμόνος, που με τον θάνατο και την θυσία του εσφράγισε το τέλος μιας εποχής δοξασμένης στην μακραίωνα ιστορία του Ελληνισμού.

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και εφέτος, χρέος μας είναι να θυμηθούμε και πάλι την Αγωνία και την Άλωση. Και χρέος μας είναι να προσφέρωμε και εφέτος ευλαβικό μνημόσυνο στην θλιβερά επέτειο και στον τραγικό και ηρωικό θάνατο του Κωνσταντίνου.

Οι μνήμες, – οι ιδέες, οι πράξεις και τα γεγονότα, – έχουν λεχθή πολλές – πολλές φορές. Όμως, έστω και χωρίς πρωτοτυπία αξίζει να θυμηθούμε και τις ιδέες και τις πράξεις και τα γεγονότα, τιμώντας έτσι ακόμη μία φορά, λιτά και απέριττα, τις θλιβερές μνήμες του Γένους των Ελλήνων.

Στην μακρά και πολύχρονη ιστορία της, η Βυζαντινή Αυτοκρατορία εγνώρισε εχθρούς, που από κάθε της πλευρά, από Βορρά και Νότο και από Ανατολή και Δύση, επροσπάθησαν να την καταλύσουν. Τους εχθρούς όμως αυτούς, εξ αρχής είχεν η Αυτοκρατορία την δύναμη να τους αποκρούση. Και στα χρόνια της δυναστείας των Μακεδόνων, η Αυτοκρατορία είχε φθάσει αναμφισβήτητα στην ακμή της.

Από τον 11ον όμως αιώνα αρχίζουν να φαίνονται τα σημάδια της κάμψεως. Και στην κάμψη αυτή, συνετέλεσαν μεν και λόγοι εσωτερικοί, λόγοι κοινωνικής και οικονομικής δομής, αλλά κυρίως και λόγοι εξωτερικοί, η εμφάνιση των Τούρκων στην Ανατολή και η εισβολή των Φράγκων από τη Δύση.

ΦΑΤΕ ΜΑΤΙΑ ΨΑΡΙΑ: Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ΥΠΟΔΕΧΕΤΑΙ ΤΗΝ ΟΛΓΑ ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗ

ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ – ΧΙΛΙΕΣ ΛΕΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΔΟΙΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΜΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ

Τηλεσκουπίδια, ξέκωλα, δημαγωγοί και βίζιτες, το παζλ μιας κοινωνίας σε κρίση – Της δικιάς σου κοινωνίας

Τηλεσκουπίδια, ξέκωλα, βίζιτες, δημαγωγοί και φτηνοί πολιτικοί απατεώνες συνθέτουν το παζλ μιας κοινωνίας -και όχι «απρόσωπα» χώρας- σε βαθιά κρίση. Γιατί η κρίση που μας μαστίζει είναι πρωτίστως πολιτισμική – πολιτική, τα άλλα, τα οικονομικά, είναι απλώς παράγωγα της ολοκληρωτικής παρακμής.

Μιας παρακμής που την ονόμασαν «πρόοδο», «εκσυγχρονισμό», «μεταρρύθμιση».

Το σχέδιό τους ξεκίνησε να εφαρμόζεται στις αρχές της «άγριας» δεκαετίας του 1990 για να περάσει στην τελική του φάση 20 χρόνια μετά, με τους Κωστάκηδες, τους Γιωργάκηδες, τους Αντωνάκηδες και τα μνημόνια.

Σ΄αυτά τα είκοσι χρόνια έκαναν τα πάντα για να ξεχάσεις ποιος είσαι:

α) Σου είπαν ότι έννοιες όπως πατρίδα είναι «κακό» πράγμα, ξεπερασμένες, δύσοσμες όπως οι παρατημένες