Ξύπνησα σήμερα, όπως κάθε μέρα άλλωστε, με το ράδιο-ξυπνητήρι στο κομοδίνο πάνω να παίρνει μπρός από μόνο του στην προκαθορισμένη ώρα. Ο σταθμός δεν είναι της επιλογής μου. Ο κύριος που κοιμάται δίπλα μου, με τον οποίο μοιράζομαι το κρεβάτι χρόνια τώρα, θέλει κάτι σε λαϊκό, και δεν του πάω κόντρα γιατί ούτως ή αλλιώς έτσι και γουστάρω τα τραγούδια ενός σταθμού πρωί πρωί, σιγά μη σηκωθώ απ’ το κρεβάτι. Άσε το βαθύ λαρύγγι λέω από μέσα μου να ουρλιάζει κελαηδιστά στο όφωνο εκεί, να με χαλάει πρωινιάτικα τόσο ώστε να αναγκαστώ να σηκωθώ στο άψε σβήσε να πάω για το καθιερωμένο κατούρημα.
Και έτσι περνάνε οι μέρες με το ίδιο πρωινιάτικο ξύπνημα, με την ευγενική χορηγία του μικρού γκρίζου ράδιο-cd που κάθεται περήφανα δίπλα στο προσκέφαλό μου.
Έτσι περνάνε μέχρι αυτή την εβδομάδα, την Μεγάλη Εβδομάδα. Τις τελευταίες τρεις μέρες, αυτό το μικρό γκρίζο κουτί με πειράζει όσο ποτέ άλλοτε. Το κελάηδισμα, το τρέμουλο της τραγουδιάρας να κλαίει για τον παιδαρά που την παράτησε, να εύχεται κακό να πάθει ο εγωισταράς τεκνατζής της, με γεμίζει αφάνταστη λύπη. Προχθές η λύπη ήταν αγανάκτηση. Μάλλον περνάω τα πέντε βήματα που λένε περνάει όποιος θρηνεί τον θάνατο ενός αγαπημένου.
Δυστυχώς αυτό το κακό έχω. Αντί να βλέπω τα πράγματα έτσι όπως έχουν, κάθομαι και βρίσκω τη σημασία πίσω απ’ τις πράξεις σε οτιδήποτε αντικρίζω. Δυστυχώς το γκρίζο κουτάκι με θυμίζει άλλες χρονιές, όταν αυτή η κοινωνία έστω και εθιμοτυπικά κρατούσε τα προσχήματα και δεν έπαιζε τραγούδια της οκάς, της Συνέχεια →
Ως… σωματοφύλακες της τρόικας και της κυβέρνησης, εμφανίζονται επ΄ εσχάτοις οι αναλυτές-μανατζαραίοι της Alpha του Κωστόπουλου. Σε μερικές δε από τις περισπούδαστες αναλύσεις τους οι τραπεζικοί υπάλληλοι δεν κρατάνε ούτε τα προσχήματα: δίνουν «κατευθύνσεις» στην κυβέρνηση πως θα εφαρμόσει το μνημόνιο, λένε διάφορες οικονομικές αμπελοφιλοσοφίες και φυσικά δεν παραλείπουν να κάνουν και κριτική στα κόμματα που διαφωνούν με την βάρβαρη πολιτική του μνημονίου.
Στο τελευταίο τους πόνημα φτάνουν στο σημείο να ισχυρίζονται ότι «η ελληνική κυβέρνηση φαίνεται Συνέχεια →