«Μπήκα στο επάγγελμα το 1984. Τότε δεν ήταν καν υποχρεωτική η εγγραφή στο ΤΕΒΕ. Δεν είχαμε ΦΠΑ, ούτε καταστάσεις πελατών – προμηθευτών. Οι υπολογιστές ήταν άγνωστοι. Οι φάκελοι στην εφορεία ήταν όλοι χειρόγραφοι. Η γραφειοκρατία, βεβαίως, μεγάλη. Τα βιβλία μου, κουτσά στραβά, τα κατάφερνα μόνος μου, χωρίς λογιστή. Έγραφα όλα μου τα έσοδα, τα δήλωνα όλα. Δε λάδωνα ποτέ, τους έλεγα ‘ορίστε ελέγξτε ό,τι θέλετε’. Καταλάβαιναν ότι δεν έχουν να βγάλουν τίποτα από μένα, δεν έλεγχαν τίποτα, πλήρωνα κανονικά το φόρο μου. Ακριβώς ό,τι μου αναλογούσε, ούτε πάνω, ούτε κάτω.
Όταν έγινε η μηχανογράφηση στην εφορεία, επί Τσοβόλα νομίζω, το κύριο επιχείρημα ήταν ότι όλα θα γίνονται πιο απλά και πιο γρήγορα και θα μειωθούν οι ουρές. Επίσης ότι θα πάψει η γραφειοκρατία, δε θα χρειάζονται χαρτιά και όλα θα γίνονται μέσω υπολογιστή και με την ταυτότητα. Λέγανε τότε, θυμάμαι, ότι οι λογιστές θα πεινάσουν.
Σήμερα έχω υποχρεωτικό ΤΕΒΕ (περίπου 900 ευρώ το δίμηνο), επιμελητήρια (δηλαδή λεφτά για πέταμα), Συνέχεια →