«Χαρά να σε γιαούρτωνα εκεί που ρητορεύεις»!

Τους λες ότι τα ναζιστικά αποβράσματα – εκείνα που αν ήταν λίγο «σοβαρότερα» θα τα έκαναν κυβερνητικούς εταίρους (!) – έχουν βγει στους δρόμους και δολοφονούν. Κι εκείνοι σου απαντούν: Ναι, αλλά και οι άλλοι διαδηλώνουν και παρακωλύουν την κυκλοφορία…

Τους λες ότι η ανοχή τους συνιστά εκτροφείο Ταγμάτων Εφόδου μαχαιροβγαλτών κι εκείνοι απαντούν:  Ναι, αλλά και οι άλλοι «διασαλεύουν τη νομιμότητα» διότι… απεργούν!

Τους λες ότι «ο νόμος και η τάξη» τους ισοδυναμεί με βιασμό μιας ολόκληρης κοινωνίας και μάλιστα με βιασμό που συντελείται την ίδια στιγμή που η κοινωνία βουλιάζει κάπου ανάμεσα στην φτωχοποίηση, στην καταστροφή, στην κατάθλιψη και στην αυτοκτονία. Κι εκείνοι σου απαντούν: Ναι, αλλά και οι άλλοι πετούν γιαούρτια…

Οι αρχιτέκτονες της θεωρίας των «δυο άκρων» δεν είναι βέβαια τόσο αφελείς ώστε να μην αντιλαμβάνονται το άτοπο οποιουδήποτε συσχετισμού ανάμεσα στον  τάχα μου «αντισυστημικό»  φασίστα δολοφόνο και στον απεργό. Γνωρίζουν την συκοφαντία και την αθλιότητα που διαπράττουν κάνοντας τέτοιους συσχετισμούς. Ποντάρουν, όμως, σε εκείνα τα δύο άκρα που, ταυτόχρονα με τον κνούτο, τα αξιοποιεί μονίμως ο γκαιμπελισμός για να κατισχύσει: Την βλακεία και την αμάθεια. 

 

Ως εκ τούτου φτάνουν στο σημείο να βαφτίζουν σύμβολο της βίας το… γιαούρτωμα ή τη μούντζα. Απορούμε πως και δεν έχουν συλλάβει ακόμα τον… Σαββόπουλο, που από τη δεκαετία του ’70 τραγουδάει στον «πονηρό πολιτευτή»:

«Χαρά να σε γιαούρτωνα εκεί που ρητορεύεις/
εκεί που με χειροκροτάς χωρίς να το πιστεύεις/
παίρνεις την αλήθεια μου και μου την κάνεις λιώμα/
απ’ το πόδι με τραβάς βαθιά μέσα στο χώμα».

 

Ας δοκιμάσουμε, όμως, να μιλήσουμε στους κατηγόρους που λένε ότι «καταγγέλλουν τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται» ακολουθώντας τη δική τους λογική που (καμώνονται ότι) δεν μπορεί να ξεχωρίσει τη βούρτσα από τη μούντζα.

Ρωτάμε τις αθώες ψυχές τους:

• Να σου έχουν λεηλατήσει το μισθό.

• Να σου έχουν στερήσει τη σύνταξη.

• Να σου λένε ότι η ανεργία σου δεν είναι δυστυχία, αλλά κάτι σαν εκδρομή στο λούνα παρκ της «εργασιακής εφεδρείας», της «διαθεσιμότητας» και της «κινητικότητας».

• Να σου λένε ότι στόχος τους είναι στην οικογένειά σου να υπάρχει… ένας εργαζόμενος και τελικά να μην