Θα μπορούσατε να μου πείτε παρακαλώ προς τα πού πρέπει να πάω από εδώ;
Αυτό εξαρτάται κατά μεγάλο μέρος από το πού θέλεις να φτάσεις» είπε η γάτα.
Η Αλίκη στη χώρα των Θαυμάτων.
-Η Άνγκελα-Δωροθέα έκλεισε το αγαπημένο της βιβλίο. Αλήθεια ως πού μπορούσε να φτάσει;; Μα φυσικά ως την κορυφή. Η κορυφή ήταν το μοναδικό της όριο και η διατήρηση της κυριαρχίας της. Όλοι το ήξεραν….. Πήρε το ποτήρι με τη μαύρη μοναστηριακή μπύρα στα χέρια της και ήπιε μια μεγάλη γουλιά. Της άρεσε να χαλαρώνει τα βράδια. Ειδικά τώρα τελευταία που οι μέρες ήταν κουραστικές. Συνομιλίες, συζητήσεις, διαπραγματεύσεις…..οι σοσιαλδημοκράτες φαίνονται »σκληρά καρύδια». Στο τέλος θα υπέκυπταν, το ήξερε!! Εξάλλου δεν μπορούσαν να της προσάψουν κάτι. Όλα τα έκανε για την κυριαρχία της Γερμανίας. Αυτό τουλάχιστον της το αναγνώριζαν. Μέχρι κι ο ειδικός απεσταλμένος του ΟΗΕ, να δεις πώς τον έλεγαν, α Μάθιου, της το αναγνώρισε μετά τη συνάντησή τους.
-Βυθισμένη στις σκέψεις της δεν άκουσε το τηλέφωνο να χτυπάει. Ο γραμματέας το σήκωσε: »Είναι ο Έλληνας gauleiter » της είπε καθώς της έδινε το ακουστικό.
»Gauleiter nein….ένας απλός διοικητής είναι» τον διόρθωσε η Άνγκελα. Ο Γκάουλάιτερ (γερμ. Gauleiter) ήταν, επί ναζιστικού καθεστώτος, ο επικεφαλής μιας διοικητικής περιφέρειας (Gau). Η λέξη προέρχεται από το Gau (γερμ. Περιφέρεια, πληθ. Gaue) και το leiter (γερμ. ηγέτης, αρχηγός). Η διοικητική διαίρεση σε Γκάου υπήρχε από την εποχή του Μεσαίωνα στη Γερμανία, αλλά έκτοτε δε χρησιμοποιήθηκε εκ νέου, μέχρι το 1926, οπότε την επανέφερε σε χρήση, με σχετικό νομοθετικό διάταγμα, το κόμμα του Αδόλφου Χίτλερ. Ο διοικητής ενός Γκάου διοριζόταν από το κόμμα και είχε πολύ μεγάλες αρμοδιότητες στο Γκάου που διοικούσε.Ο Αντώνης τη μόνη αρμοδιότητα που είχε,σκέφτηκε, ήταν να διατηρεί την ηρεμία στους ιθαγενείς.
-Στην Αθήνα ο Αντώνης έκλεισε το τηλέφωνο. »Εντάξει, συμφώνησε» είπε στον κοντοκουρεμένο άνδρα απέναντι του. »Δεν θα καταλήξουμε σε συμφωνία με την τρόικα μέχρι να σχηματιστεί Συνέχεια →
Θεσσαλονίκη: Τα πολλά “περίεργα” πρόσωπα της πόλης
[2007 :«να τιμηθεί ο Κεμάλ Ατατούρκ γιατί είναι παιδί της πόλης» (Μιχάλης Τρεμόπουλος) ]
[1938: Ο Ιωάννης Μεταξάς τιμά το «παιδί της πόλης» μετονομάζοντας την Οδό Αποστόλου Παύλου σε Οδό Κεμάλ Ατατούρκ και δωρίζοντας το σπίτι που γεννήθηκε το «παιδί» στο τουρκικό κράτος]
Πώς γίνεται η πόλη του Ιωάννου και του Μοσκώφ, να έχει καταντήσει πόλη του Ψωμιάδη και του Τρεμόπουλου; Πώς γίνεται στην πάλαι ποτέ “πόλη των προσφύγων” να εμφανίζεται ένας ρατσιστικός αντιπροσφυγικός λόγος; Και το έρμο το οικολογικό κίνημα; Όλοι αυτοί οι Ατατουρκολάγνοι, το θυσιάζουν προς όφελος της αντιπροσφυγικής εμπάθειας και των ιδεοληψιών τους.
(Η Σμύρνη πυρπολήθηκε συνειδητά από τους κεμαλικούς μετά τη νίκη τους. Τα θύματα εγκαταστάθηκαν κυρίως στη Θεσσαλονίκη και στις προσφυγικές γειτονιές της Αθήνας)
Και η αφορμή γι αυτή την προσέγγιση, η τελευταία -και για άλλη μια φορά- παρέμβαση του κ. Μ. Τρεμόπουλου στο Νομαρχιακό Συμβούλιο της πόλης υπέρ του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ. Δεν ξέρουμε αν όντως η Θεσσαλονίκη αποτελεί μια ιδιαίτερη περίπτωση πόλης και κοινωνίας, που απέχει 60 χλμ από τα σύνορα με τον παλιό ανατολικό κόσμο και τις κοσμογονικές ανατροπές. Συνέχεια →
Θα μπορούσατε να μου πείτε παρακαλώ προς τα πού πρέπει να πάω από εδώ;
mySatellite 