Το υπέροχο Λουξεμβούργο, οι Ρότσιλντ, η Eurobank και μία καταγγελία – βόμβα στην επιτροπή κεφαλαιαγοράς

Παραθέτουμε την καταγγελία όπως την λάβαμε. Εάν ισχύει, είναι ένα ακόμα σκάνδαλο μεγατόνων. Διατηρούμε την αυθεντική ορθογραφία:

Εστειλα το email αυτό με τα στοιχεία κτλ. αν νομιζετε μπορείτε να τους πιέσετε να το ερευνήσουν

Πρός Κωνσταντίνος Μποτόπουλο,

 Ανθή Δριστά

Σας στέλνω ξανά το email με μικρές διορθώσεις, όπως καταλαβένετε θέλω να διατηρήσω την

ΠΕΡΙ ΜΕΓΑΛΟΕΡΓΟΛΑΒΟΥ ΔΗΘΕΝ «ΑΡΙΣΤΕΡΟΥ» ΤΣΙΠΡΑ ΤΟ ΔΙΑΠΛΕΚΟΜΕΝΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

Ο ΛΟΓΟΣ ΣΤΟΝ ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ ΑΡΧΗΓΟ ΤΟΥ ΕΜΦΑΝΩΣ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΑΙ ΕΘΝΟΜΗΔΕΝΙΣΤΙΚΟΥ (ΔΗΘΕΝ ΑΡΙΣΤΕΡΟΥ) ΣΥ.ΡΙΖ.Α.

ΒΑΣΗ ΜΗ ΔΙΑΣΤΑΥΡΩΜΕΝΩΝ ΜΕΧΡΙ ΣΤΙΓΜΗΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ ΤΗΣ Ο.Ε.Α. Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΒΡΑΙΚΗΣ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ ΑΠΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΠΟΥ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΕΒΡΑΙΟΜΑΣΩΝΙΚΟ ΛΟΝΔΙΝΟ.

ΕΞΗΓΟΝΤΑΣ ΤΟ ΔΗΘΕΝ ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ.

ROTHSCHILDS & ROCKEFELLERS: Η ηγεσία της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης

Του Αντώνη Γρυπαίου

Συγκλονιστικά γεγονότα συμβαίνουν σήμερα στο πλανήτη μας, με την οικονομική κρίση στην Ευρώπη, η οποία τείνει να εξελιχθεί σε παγκόσμια οικονομική ύφεση, όμοια με εκείνη του 1929 στις ΗΠΑ, και η οποία συνήθως είναι πρόδρομος παγκόσμιου πολέμου.
Θυμηθείτε το οικονομικό Κράχ του 1929 στην Αμερική που οδήγησε εν συνεχεία την υφήλιο στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Για να κατανοήσουμε τι συμβαίνει σήμερα στο πλανήτη μας, παραθέτουμε την κάτωθι ανάλυση.

ROTHSCHILDS  &  ROCKEFELLERS:
————————————————-
Aυτοί είναι οι δύο συμπρόεδροι της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης, και δημιουργοί οικονομικών κρίσεων. H οικογένεια ROTHSCHILD ελέγχει όλες τις τράπεζες του κόσμου, και η οικογένεια ROCKEFELLER  ελέγχει όλη την ενέργεια παγκοσμίως, δηλαδή πηγές και κοιτάσματα πετρελαίων και φυσικού αερίου, διϋλιστήρια, εγκαταστάσεις, δεξαμενόπλοια, μεταφορές προϊόντων, εμπορία και εκμετάλλευση προϊόντων πετρελαίου, κλπ.

Οι Ρότσιλντ δραστηριοποιούνται στην Ευρώπη, και οι Ροκφέλερ στην Αμερική. Αυτές οι δύο δυναστείες

Τι κάνουμε; Πρόταση για την έξοδο από την κρίση

Ο Χαρίλαος Τρικούπης και ο Θεόδωρος Δηληγιάννης

Στην ελληνική πολιτική σκηνή του τέλους του 19ου αιώνα, ο Θεόδωρος Δηληγιάννης, αρχηγός του τότε Εθνικού κόμματος, απόγονος κοτζαμπάσηδων και κλασικός εκπρόσωπος της πολιτικής φαυλότητας, αντιπολιτευόταν με πάθος το μεγάλο πολιτικό ηγέτη Χαρίλαο Τρικούπη. Όταν ο τελευταίος, ο οποίος το 1893 υποχρεώθηκε να πει το ιστορικό «δυστυχώς επτωχεύσαμεν», τον ρώτησε «τελικά, ποια είναι η δική σας πολιτική κύριε Δηληγιάννη», εκείνος του απάντησε : « Η πολιτική μου είναι ακριβώς η αντίθετη της ιδικής σας κύριε Τρικούπη»!

Ο οξύς καταγγελτικός λόγος, η αντίθεση στη θέση χωρίς θέση, υπήρξε πάντοτε γνωστό υποπροϊόν του πολιτικού λαϊκισμού και της ανευθυνότητας. Η έλλειψη πολιτικής πλατφόρμας, η αοριστολογία, η αντιφατικότητα, είναι συχνό φαινόμενο, ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσεων και μάλιστα σε χώρες με έντονο κοινωνικό παρορμητισμό και ευκολοπιστία όπως η δική μας. Βολεύει την πολιτική πατρονία και ανακολουθία πονηρών πολιτευτών που οσφυοκάμπτουν πρόθυμα στους ισχυρούς της παραεξουσίας, εγχώριας και διεθνούς. Οφείλεται επιπλέον σε σύγχυση ιδεών, πείσματος, ανεπάρκεια γνώσεων, πείρας και πολιτικού οράματος.  Στην εκ του πονηρού στάση, να μην γίνονται

ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ «EURECA» & «ΗΓΕΜΩΝ» και Ο ΠΛΟΥΤΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Τα σχέδια αυτά είναι μια πρόταση των Γερμανών για το μεγάλο πλιάτσικο της Ελλάδος. Είναι εναλλακτικά σχέδια «διάσωσης» της Ελλάδος μέσω γενικής πώλησής της. Κάθε εβδομάδα και μια καινούργια ιδέα. Η ιδέα αυτής  της εβδομάδος συμπυκνώνεται  σε μια αγγελία.  «Ελλάδα, πωλείται όπως είναι επιπλωμένη έναντι 125 δις ευρώ».

Εμπνευστής της  τελευταίας ιδέας «διάσωσης» της  Ελλάδος είναι η εταιρία συμβούλων στρατηγικής Ronald Berger, μια δεξαμενή σκέψεως της Ε.Ε. με έδρα το Μόναχο, είναι δε τακτικός σύμβουλος και συνεργάτης της Γερμανικής κυβέρνησης. Φαίνεται ότι η ιδέα μιας ολοκληρωτικής ιδιωτικοποίησης της κρατικής περιουσίας της Ελλάδος, που είναι η ουσία του σχεδίου «Eureca», ενθουσίασε τους Γερμανούς βουλευτές που υπερψήφισαν με μεγάλη πλειοψηφία τη διεύρυνση του Ευρωπα’ι’κού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητος EFSF.

H Aγγέλα Μέρκελ άφησε να πλανάται πάνω από την ανήσυχη γερμανική κοινή γνώμη ότι τα λίγα λεφτά