Η γενοκτονία, ο Νταβούτογλου, και ο ρόλος της δημοκρατίας και των βουλευτών στο αντιρατσιστικό

Του Σάββα Καλεντερίδη

Σε λίγες μέρες οι άνθρωποι και ο κόσμος της «δημοκρατίας» γιορτάζει τα τρία χρόνια από την έκδοσή της, εγχείρημα το οποίο έγινε κόντρα στο κύμα, σε μια περίοδο που μαζί με την οικονομία και τα εκδοτικά συγκροτήματα, γκρεμίζονταν στην Ελλάδα οι δημοκρατικές, πολιτικές και ηθικές αξίες.

Την άποψη και τον χαιρετισμό μας για το εκδοτικό αυτό θαύμα, θα έχουν την ευκαιρία να την διαβάσουν οι αναγνώστες μας σε σχετικό άρθρο στο επετειακό φύλλο της εφημερίδας μας που θα κυκλοφορήσει την Κυριακή, 1η Δεκεμβρίου.

Στο σημερινό μας άρθρο θα αναφερθούμε στον λυτρωτικό ρόλο που μπορεί να έχει ο τύπος και τα ΜΜΕ σε φαινόμενα σήψης, διαφθοράς και παρακμής, όταν φυσικά αυτά λειτουργούν με βάση την απαράβατη αρχή, που είναι η έγκαιρη, έγκυρη και υπεύθυνη ενημέρωση του πολίτη και ο έλεγχος της εξουσίας.

Στο άρθρο μας της προηγούμενης Παρασκευής με τίτλο «Όποιος βουλευτής ψηφίσει αυτό το τερατούργημα, είναι προδότης του ελληνικού λαού» αναφερθήκαμε στο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο (το οποίο ήδη βρίσκεται στο στάδιο της παρουσίασης και συζήτησης στην αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή) αναδεικνύοντας πανελληνίως και διεθνώς τον αποκλεισμό της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και της Μικράς Ασίας και των Αρμενίων από τις προβλέψεις του εν λόγω νομοσχεδίου. Με άλλα λόγια, όπως αναφέραμε στο άρθρο μας, σε περίπτωση που περνούσε το νομοσχέδιο με τη συγκεκριμένη αιτιολογική έκθεση, θα είχαμε ακύρωση των τριών νόμων με βάση τους οποίους αναγνωρίστηκαν από τη Βουλή των Ελλήνων οι προαναφερθείσες γενοκτονίες. Δηλαδή, θα είχαμε στην ουσία επιτέλεση της γενοκτονίας για δεύτερη φορά. Η πρώτη, εκείνη που έγινε με το γιαταγάνι του Τούρκου, η δεύτερη θα γινόταν με την ψήφο των Ελλήνων βουλευτών.

Σήμερον κρεμάται επί ξύλου ο Ιησούς Χριστός και μαζί του οι Χριστιανοί της Συρίας

Του Σάββα Καλεντερίδη

Τα τέλη του 19^ου αι. η Γερμανία, ελλείψει αποικιών και αποικιακής πολιτικής, στράφηκε στην αναζήτηση πρώτων υλών αλλά και αγορών για τα βιομηχανικά της προϊόντα. Η μεγαλύτερη αγορά της εποχής, που λόγω εγγενών αδυναμιών, ήταν πιο εύκολα προσεγγίσιμη για το Βερολίνο, ήταν αυτή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, που αδύναμη πια, αφού ήταν ήδη σε διαδικασία διάλυσης -είχε χαρακτηριστεί ως ο «Μεγάλος Ασθενής»-, βρήκε στο πρόσωπο της Γερμανίας τον ιδανικό σύμμαχο.

Χαρακτηριστικό της επιχειρούμενης προσέγγισης Υψηλής Πύλης – Βερολίνου ήταν το γεγονός ότι ο

O Σάββας Καλεντερίδης μιλησε για τα Ίμια, αλλά και για ένα διαλυμένο και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα

Μια εκδήλωση αφιερωμένη στην «μεγάλη νύχτα» των Ιμίων, οργανώθηκε απο τον Δημοτικό Οργανισμό Πολιτισμού Αθλητισμού και Περιβάλλοντος του Δήμου Ραφήνας-Πικερμίου με προσκεκλημένους ομιλητές τους : Σάββα Καλεντερίδη Σχη ε.α Γεωπολιτικό Αναλυτή, Χριστόδουλο Γιαλουρίδη καθ. Παντείου Πανεπιστημίου, Παν. Μαυρόπουλο Υπτγο ε.α Στρατιωτικό Αναλυτή καθηγητή στη ΣΣΕ, Τάσο Κοντογιαννίδη Δημοσιογράφο στη Real News.

O Σάββας Καλεντερίδης περιγράφει τα όσα προηγήθηκαν της κρίσης , αλλά και τη διαχειρισή της αναφερόμενος στον τότε Πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη και Υπουργό Θεόδωρο Πάγακαλο.

«Στήσαμε σκηνικό κρίσης χωρίς να έχουμε αποφασίσει εάν θα τεντώσουμε το σκοινί σε περίπτωση που κλιμακωθεί η κρίση …..Εάν δεν πούμε την αλήθεια δεν πρόκειται ποτέ να διορθώσουμε το Ελληνικό κράτος, ένα πλήρως διαλυμένο κομματικοποιημένο και διεφθαρμένο ελληνικό κράτος . Ένα πλήρως διαλυμένο και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα. Είναι δυνατόν με διαλυμένο κράτος και διαλυμένο

Αν δεν ξυπνήσει η Ελλάδα, θα ξυπνήσουμε μια μέρα και θα αναζητούμε να τοποθετήσουμε πρόξενο στην Αλεξανδρούπολη

Σε μία πάρα πολύ εύγλωττη ραδιοφωνική του συνέντευξη, ο Σάββας Καλεντερίδης «ανάβει φωτιές» σε όσους εμπλέκονται στα όσα συμβαίνουν σήμερα στην Θράκη.

Τεράστιες οι ευθύνες των υπηρεσιών για την ανεξέλεγκτη δράση παρακρατικών και παραστρατιωτικων ομάδων που δρουν ανεξέλεγκτα στην περιοχή. Και δεν έχει υπάρξει ούτε μία παραίτηση υπευθύνων… ενώ οι γκρίζοι λύκοι έχουν εξαπλώσει ισχυρό παρακρατικό δίκτυο στην περιοχή…

Τι κάνει η Ελληνική Δικαιοσύνη στην Θράκη; 

Βαρύτατες ευθύνες στη Θράκη

του Σάββα Καλεντερίδη

Όλα αυτά τα χρόνια, το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών, παραβιάζοντας κάθε έννοια λογικής, αλλά και υπηρεσιακής ευθύνης, επέτρεψε στον Τούρκο πρόξενο να υποκαταστήσει το ελληνικό κράτος, ο οποίος -δρώντας κυριολεκτικά ανενόχλητος και εκτός των αρμοδιοτήτων του (που ορίζονται σαφώς από τη Συνθήκη της Βιέννης και πρέπει να περιορίζονται μόνο σε γραφειοκρατικά ζητήματα που αφορούν πολίτες κατόχους τουρκικών διαβατηρίων και χορηγήσεις θεωρήσεων εισόδου σε αλλοδαπούς)- κατάφερε να δημιουργήσει έναν παρακρατικό και παραστρατιωτικό μηχανισμό, που επιβουλεύεται την ακεραιότητα της πατρίδας μας. Για το ζήτημα αυτό υπάρχουν απτές αποδείξεις και το ελληνικό κράτος πρέπει να σταθμίσει τον τρόπο με τον οποίο θα χειριστεί το θέμα σε εσωτερικό, διμερές αλλά και διεθνές επίπεδο και κυρίως σε επίπεδο ΝΑΤΟ, όπου υποτίθεται ότι είμαστε σύμμαχοι!

Όμως, εκτός από τις εξοφθάλμως ορατές ευθύνες του υπουργείου Εξωτερικών, τεράστιες ευθύνες έχουν και οι λοιπές Αρχές του ελληνικού κράτους που υπάρχουν στην περιοχή, οι οποίες δεν έπραξαν τίποτε για να αποκαλύψουν το δίκτυο των πρακτόρων του προξενείου, που κινητοποίησε τον κόσμο εναντίον των Ελλήνων ηθοποιών, οι οποίοι κινδύνεψαν να λιντσαριστούν στον Εχίνο, όπως και εναντίον του γαλλικού τηλεοπτικού συνεργείου στις Θέρμες της Ξάνθης, όπου οι Γάλλοι δημοσιογράφοι ήλθαν αντιμέτωποι με τους φανατισμένους παρακρατικούς και παραστρατιωτικούς μηχανισμούς του

Ένα πραγματικό θέατρο του παραλόγου παίζεται στη Θράκη

To τουρκικό βαθύ κράτος αφού έκανε την εθνοκάθαρση των Ελλήνων της Πόλης, της Ίμβρου και της Τενέδου, ασκεί τρομοκρατία και διεξάγει πολιτιστική γενοκτονία εις βάρος των Πομάκων και των Ρομά της Θράκης!

Ένα πραγματικό θέατρο του παραλόγου παίζεται στη Θράκη τα τελευταία είκοσι χρόνια, με το ελληνικό κράτος να έχει παραχωρήσει ατύπως το δικαίωμα στην Τουρκία να ασκεί εξουσία επί των μουσουλμάνων της Ελληνικής Θράκης.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που παραθέτει το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών, μετά την υποχρεωτική ανταλλαγή πληθυσμών μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας, βάσει της Συνθήκης της Λωζάννης, στην ελληνική Θράκη παρέμειναν 86.000 μουσουλμάνοι, από τους οποίους οι 39.000 τουρκικής καταγωγής, οι 35.000 Πομάκοι και οι 12.000 Αθίγγανοι.

Αντιστοίχως, με βάση τη σύμβαση «Περί της Ανταλλαγής των Ελληνικών και Μουσουλμανικών Πληθυσμών» που αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της Διεθνούς Συνθήκης Λωζάννης, η οποία έλεγε στο Άρθρο 2 ότι: «Θέλουσι θεωρηθή ως Έλληνες της Κωνσταντινουπόλεως, πάντες οι Έλληνες οι εγκατεστημένοι ήδη προ της 30ης Οκτωβρίου 1918, εν τη περιφέρεια της Νομαρχίας Κωνσταντινουπόλεως, ως αυτή καθορίζεται δια του νόμου του 1912», παρέμειναν στην Κωνσταντινούπολη 120.000 Έλληνες, από τους οποίους οι 26.000 ήταν Έλληνες υπήκοοι, οι λεγόμενοι «Εταμπλί» (εγκατεστημένοι πριν το 1918). Αν προστεθούν σ’ αυτούς και οι 6.000 Έλληνες της Ίμβρου και της Τενέδου, τότε μιλάμε για 126 χιλιάδες Έλληνες, έναντι 86.000 μουσουλμάνων.

Η Τουρκία, για την ακρίβεια αυτό που λέμε το βαθύ κράτος της Τουρκίας, ακολούθησε μια πολιτική εθνοκάθαρσης απέναντις τους Έλληνες της Πόλης, της Ίμβρου και της Τενέδου, με αποτέλεσμα σήμερα ο Ελληνισμός στις περιοχές αυτές να μην ξεπερνά τα 2.000 άτομα, στην πλειονότητά τους μέσης και μεγάλης ηλικίας.

Ο πρώτος σταθμός της πολιτικής του τουρκικού βαθέος κράτους ήταν η αναβίωση των Ταγμάτων