Σήμερον κρεμάται επί ξύλου ο Ιησούς Χριστός και μαζί του οι Χριστιανοί της Συρίας

Του Σάββα Καλεντερίδη

Τα τέλη του 19^ου αι. η Γερμανία, ελλείψει αποικιών και αποικιακής πολιτικής, στράφηκε στην αναζήτηση πρώτων υλών αλλά και αγορών για τα βιομηχανικά της προϊόντα. Η μεγαλύτερη αγορά της εποχής, που λόγω εγγενών αδυναμιών, ήταν πιο εύκολα προσεγγίσιμη για το Βερολίνο, ήταν αυτή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, που αδύναμη πια, αφού ήταν ήδη σε διαδικασία διάλυσης -είχε χαρακτηριστεί ως ο «Μεγάλος Ασθενής»-, βρήκε στο πρόσωπο της Γερμανίας τον ιδανικό σύμμαχο.

Χαρακτηριστικό της επιχειρούμενης προσέγγισης Υψηλής Πύλης – Βερολίνου ήταν το γεγονός ότι ο

Η ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ – ΣΗΜΕΡΟΝ ΚΡΕΜΑΤΑΙ ΕΠΙ ΞΥΛΟΥ

« Τὴ Αγία καὶ Μεγάλη Πέμπτη, οἱ τὰ πάντα καλῶς διαταξάμενοι θεῖοι Πατέρες, ἀλληλοδιαδόχως ἔκ τε τῶν θείων Ἀποστόλων, καὶ τῶν ἱερῶν Εὐαγγελίων, παραδεδώκασιν ἡμῖν τέσσαρά τινα ἑορτάζειν, τὸν ἱερὸν Νιπτήρα, τὸν μυστικὸν Δεῖπνον (δηλαδὴ τὴν παράδοσιν τῶν καθ’ ἡμᾶς φρικτῶν Μυστηρίων), τὴν ὑπερφυὰ Προσευχήν, καὶ τὴν Προδοσίαν αὐτήν».

Το βράδυ της ημέρας αυτής, που ήταν η προ των αζύμων ημέρα, δηλαδή παραμονή του Εβραϊκού Πάσχα, ο Ιησούς δείπνησε στην πόλη με τους δώδεκα Μαθητές του. Ευλόγησε το ψωμί και το κρασί και μ’ αυτό τον