Πάνε Σύριζα τα τρία… Μ του ΠΑΣΟΚ

Έτοιμοι να ανέβουν στα κάγκελα είναι πολλοί στον ΣΥΡΙΖΑ με τα νέα ονόματα που ακούγονται ότι θα προσχωρήσουν στο κόμμα τους και τα οποία προέρχονται, κατά βάση, από το διαλυμένο ΠΑΣΟΚ. Ανάμεσα σε αυτά είναι και του βουλευτή Σερρών Μάρκου Μπόλαρη, για τον οποίο κάποιοι Συριζαίοι θυμούνται τη συμμετοχή του στις κυβερνήσεις του Γιώργου Παπανδρέου ως υφυπουργού Ανταγωνιστικότητας και υφυπουργού Υγείας. Το μνημονιακό παρελθόν του… ισοφαρίζει η προεδρία του στην προανακριτική επιτροπή για το σκάνδαλο των υποβρυχίων που ήταν η αρχή του τέλους για τον Άκη Τσοχατζόπουλο.

Advertisements

ΤΙ ΕΧΕΙΣ ΝΑ ΠΕΙΣ ΓΑΪΔΟΥΡΑ ;;

 Όταν η Βούλτεψη έγραφε πως θα έρθει η ώρα της Δικαιοσύνης και για Χαρδούβελη

Από εδώ και πέρα η Σοφία Βούλτεψη, ως κυβερνητικός εκπρόσωπος, θα είναι αναγκασμένη να υπερασπίζεται τις πολιτικές του Γκίκα Χαρδούβελη. Το 2012 ήταν, ωστόσο, πιο απελευθερωμένη και γι’ αυτό μπορούσε να γράφει άρθρα με τίτλους όπως «Βρισκόμαστε στο 1922 και όχι στο 1999, κ. Χαρδούβελη…»

Διαβάστε το άρθρο-«φωτιά και λάβρα» της κας Βούλτεψη κατά Χαρδούβελη:

«ΖΗΤΩ» Η ΣΗΜΙΤΙΚΗ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ

Κύριοι Βουλευτές της ΝΔ,
Επιτρέψτε μου να υπενθυμίσω ότι στόχος της Νέας Τάξης ήταν από πολύ παλιά,  ει δυνατόν όλα τα κόμματα να ήταν της αυτής πρακτορικής νεοταξικής ιδεολογίας υποδούλωσης των λαών της ΕΕ και να διαφέρουν μόνον ως προς το όνομα.
Ώστε ότι και να ψηφίζει ο Ελληνικός λαός να βγαίνει το ίδιο νεοταξικό πράγμα.

Το είχαν πετύχει σχεδόν πλήρως στο ΠΑΣΟΚ με ελάχιστες ίσως εξαιρέσεις (όπως νομίζω  από τους νυν βουλευτές  του Κώστα Σκανδαλίδη), πλήρως στη ΔΗΜΑΡ της εμετικής χανούμ Ρεπούση, σε όλη την ηγετική  ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ που μόνον εθελοτυφλούντες δεν βλέπουν το νεοταξικό της ποιόν , και πλήρως  στους σκοπιανοικολόγους.

Για τη Νέα Τάξη  όμως κίνδυνος ήταν η λαϊκή δεξιά και παρά την για πολλούς λόγους μετατροπή του Κώστα Καραμανλή σε ριψάσπιδα πάντα φοβόντουσαν μήπως επικρατήσουν σε αυτήν πατριωτικά στοιχεία της Λαϊκής Δεξιάς.

 

Οι Ευρωεκλογές και η ανάδυση της Ατλαντίδας

Όπως είχαμε περιγράψει έγκαιρα, ο πολιτικός χάρτης της Ευρώπης άλλαξε από χθες, οριστικά: Παρότι η κυριαρχία των δύο μεγάλων παιχτών της πολιτικής στην Ευρώπη του Ευρωπαϊκού λαϊκού κόμματος και του ευρωπαϊκού σοσιαλιστικού κόμματος δεν απειλήθηκε, οι αποκαλούμενοι ευρωσκεπτικιστές, κόμματα που είτε θέλουν μια άλλη Ευρώπη ή τη χώρα τους έξω από την ΟΝΕ ή ακόμα και την ΕΟ ή τη διάλυση της Ευρωζώνης, ακόμη και της Ευρώπης, είναι πλέον ο τρίτος πόλος παρότι είναι αμφίβολο το αν θα καταφέρουν να φτιάξουν ένα ενιαίο μέτωπο.

Η ερμηνεία αυτής της εξέλιξης είναι μια και μοναδική και την έχουμε περιγράψει και παλαιότερα: Ο ευρωσκεπτικισμός και οι τάσεις για τη διάλυση της Ευρώπης δεν είναι η αιτία αλλά το σύμπτωμα μιας μονολιθικής πολιτικής που η κεντροδεξιά από κοινού με την κεντροαριστερά επιβάλουν στις πιο αδύναμες χώρες του ευρωπαϊκού χώρου. Είναι οι πολιτικές της Μέρκελ και των τσιρακιών της στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες που απειλούν την Ευρώπη. Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών το έδειξε ξεκάθαρα.

Αλλά ας ξεκινήσουμε τη συζήτηση από την Ελλάδα. Θα σχολιάσουμε στιγμιαία αυτό που αποκαλέσαμε λουμπενοποίηση του εκλογικού σώματος, με παράγοντες του ποδοσφαίρου όπως ο Μπέος και ο Μώραλης να αναγορεύονται δήμαρχοι και τη Χρυσή Αυγή να στρογγυλοκάθεται στο 9.4 των εκλογικών προτιμήσεων των Ελλήνων στις ευρωεκλογές και να φαντάζει ως η τρίτη μεγαλύτερη πολιτική δύναμη στην Ελλάδα.

Για καιρό φωνάζαμε πως οι δήθεν «πολιτικές αντιμετώπισης» της ΧΑ, τόσο από το σύστημα εξουσίας όσο και από την αριστερά αλλά και την ακροαριστερά ουσιαστικά ενδυναμώνουν τη ΧΑ. Η ΧΑ δεν είναι η αιτία κάποιας πολιτικής κρίσης αλλά το σύμπτωμα μιας κρίσης πολλαπλής, μιας κρίσης οικονομικής, κοινωνικής, αισθητικής, μιας κρίσης αξιών που είχε εδώ και δεκαετίες μολύνει την ελληνική κοινωνία χάριν στην πουστιά των κυβερνόντων και την ιδιωτεία (και την πουστιά» των κυβερνούμενων)  για να πυροδοτηθεί εντέχνως στο οικονομικό πεδίο το 2010 από τον Γιώργο Παπανδρέου και το διεθνές περιβάλλον του και να συντηρηθεί στην συνέχεια από τους Μερκελιστές, τους  Σαμαρά, Βενιζέλο, Στουρνάρα, Καρατσαφέρη, Παπαδήμο, Κουβέλη προκειμένου η Γερμανία να επιβάλει δια της οικονομικής βίας τους δικούς της όρους ομοσπονδοποίησης της Ευρώπης.

Μπροστά σε αυτήν την λουμπενοποίηση, η νίκη της Δούρου στην περιφέρεια Αττικής και η όχι και τόσο άνετα νίκη του Σύριζα έναντι της ΝΔ στις ευρωεκλογές ήταν απλά μικρές πινελιές αισιοδοξίας και τίποτε παραπάνω.

Αλλά εκεί τελειώνουν τα καλά νέα. Παρά τους χαζοχαρούμενους πανηγυρισμούς του ΣΥΡΙΖΑ για το «πρώτη φορά αριστερά» που ήταν υποχρεωτικοί καθώς η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ είχε την αλαζονεία να δώσει στις σημαντικές ευρωεκλογές στην ιστορία της ΕΕ δημοψηφιστικό χαρακτήρα, νικητής των ευρωεκλογών δεν ήταν ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε η Χρυσή Αυγή.
Όσο και αν ακούγεται παράδοξο, νικητές χθες ήταν οι χαμένοι: Το σάπιο πολιτικό σύστημα κατάφερε να επιβιώσει: Οι χειρότεροι φόβοι του δεν έγιναν πραγματικότητα. Το σάπιο σύστημα εξουσίας κέρδισε ακόμη έναν χρόνο ζωής και επιβολής μέχρι τις προεδρικές εκλογές και το δράμα του ελληνικού λαού θα συνεχιστεί.

Οι αοριστίες του κ. Τσίπρα στο ευρωπαϊκό debate σηματοδοτούν μεγαλύτερη αβεβαιότητα για το μέλλον της χώρας

Νίκος Παπαγεώργης

Ακούγοντας κανείς τον κ. Τσίπρα στο πρόσφατο ευρωπαϊκό debate δεν θα ήταν καθόλου υπερβολικό να νιώσει ότι ακούει να μιλάει δημοσιογράφος κομματικής εφημερίδας, παρά ένας αρχηγός κόμματος και δυνάμει πρωθυπουργός της χώρας. Το ευχολόγιο δεν είχε αρχή, ούτε τέλος: «θα αλλάξουμε την Ευρώπη», «θα καταπολεμήσουμε την ανεργία μέσα από την ανάπτυξη», οι Τράπεζες «θα πρέπει να ρίξουν χρήμα στην αγορά», «θα κάνουμε διεθνή διάσκεψη για το χρέος» κτλ.

Οι ευχές για το μέλλον ωστόσο, δεν συνδυάστηκαν με καμία πρακτική λύση, όπως το που θα βρουν τα χρήματα οι Τράπεζες να τα ρίξουν στην αγορά, πως θα επέλθει η ανάπτυξη προκειμένου να καταπολεμηθεί η ανεργία και πως θα διαγραφεί το χρέος της χώρας χωρίς να υποστούν απώλειες οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες μέσω της συνακόλουθης κατάρρευσης του ευρώ. Είναι δυνατόν ο κ. Τσίπρας να θέλει το ευρώ και παράλληλα να υποστηρίζει την μεγάλη διαγραφή χρέους στην Ελλάδα, η οποία διαγραφή θα επιφέρει το χαριστικό πλήγμα στο ευρώ, τόσο μεσοπρόθεσμα (πλήγμα στην αξιοπιστία του νομίσματος), όσο και μακροπρόθεσμα (και άλλες χώρες θα θελήσουν να διαγραφεί το δικό τους χρέος);

Θα σε φτύσει η Ιστορία όπως σ’ έφτυσε η κοινωνία κύριε Βενιζέλο !!!

ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Ξεπέρασε σε βλακεία και το Σημίτη…

Οπανικός μοιάζει με το πυρακτωμένο σίδερο: Όταν σε αγγίζει αντιδράς αυτόματα, χάνοντας κάθε έλεγχο του εαυτού σου, κάθε λειτουργία της σκέψης σου, κάθε γωνιά της ύπαρξής σου, κάθε ιδιαιτερότητά σου…

Στην Πολιτική οι μεγάλοι ηγέτες, τα ιστορικά μεγέθη, δύσκολα καταβάλλονται από τον πανικό. Αυτόν τον μονοπωλούν οι μετριότητες, οι πολιτικές μηδαμινότητες: Εκείνοι που έχουν κατασκευαστεί με τεχνητά μέσα (ΜΜΕ) εκείνοι που στηρίζονται σε ξένες πλάτες («νταβάδες» και CIA)…

Οι σύγχρονοι πολιτικοί, κατά κανόνα και στη συντριπτική τους πλειονότητα είναι τέτοια κατασκευάσματα: Γι αυτό όταν χάνουν το έδαφος κάτω από τα πόδια τους καταλαμβάνονται από το αμόκ του πανικού.