Σουλχαϊβάν ο Μεγαλομπεκρής

Παράκαμψη στην παράκαμψη, ερίτιμες αναγνώστριες και αξιότιμοι αναγνώστες, έφτασα να μελετώ (μιλάμε γιά κατάντημα!) το απώτατο παρελθόν των Βουρκιστάνων, των γνωστών πλέον γειτόνων των Κεχηναίων, χρησιμοποιώντας αντιασφυξιογόνο μάσκα και χειρουργικά γάντια, ώστε να αποφεύγω τις θανατηφόρες αναθυμιάσεις και τις νοσογόνους μολύνσεις που επιφέρει μία τόσο ρυπαρή και κοπρώδης ενασχόληση. Όλως τυχαίως, λοιπόν, εκεί που γύριζα μία προς μία τις αιμοσταγείς σελίδες τής βουρκιστανικής ιστορίας (περισσότερο μοιάζει με εγχειρίδιο ψυχοπαθούς δολοφόνου, παρά με ιστορικό ανάγνωσμα, αλλά τέλος πάντων), έπεσα επάνω στην βιογραφία ενός τρισένδοξου Βουρκιστάνου, τού περίφημου Σουλχαϊβάν, τού επονομαζόμενου και Μεγαλομπεκρή. Καλά, μεγάλη λέρα ο τύπος!

Αυτός ο Σουλχαϊβάν, λοιπόν, γεννήθηκε και ανατράφηκε σε μακρινές και αφιλόξενες στέπες, ανάμεσα σε Βουρκιστάνους (δύο πόδια) και σε αγέλες ζώων (τέσσερα πόδια), αλλά, επειδή από μικρός ήταν αδύνατος στα μαθηματικά και ποτέ δεν είχε κατορθώσει να ξεχωρίσει το δύο από το τέσσερα (το τρία, πάντως, το άρπαζε με την μία), μπέρδευε μονίμως τους