Ο κ. Τσίπρας πρόκειται να επισκεφθεί τη Ρωσία. Αιφνιδίως. Και χωρίς να γνωρίζουμε το λόγο και την ατζέντα. Έτσι τουλάχιστον πληροφορήθηκα στο νησί από τον Τύπο και μάλιστα τον διαδικτυακό, μια και οι εφημερίδες βρίσκονται πλέον υπό διωγμόν. Γιατί η πώλησή τους περιορίστηκε, λόγω κρίσης φαντάζομαι, σε δύο μόνο σημεία σε οδικό άξονα 40 χιλιομέτρων.
Ενόψει λοιπόν του ταξιδιού, πιστεύω ότι ίσως συνεισφέρω στην προετοιμασία του για ενδεχόμενη Πρωθυπουργία, μια και αυτή θα είναι λογικά η πορεία ενός κόμματος αξιωματικής αντιπολιτεύσεως σε χώρα που, λόγω πτώχευσης, βρίσκεται σε πρόγραμμα ΔΝΤ. Υβριδικό θα έλεγα, μια και στο πρόγραμμα συμμετέχει και η Ένωση. Κάποια στιγμή, το πιο πιθανό είναι να αποχωρήσει ή να το αποχωρήσουν το ΔΝΤ και στη θέση του να δημιουργηθεί ένα Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο. Αυτό όμως θα συμβεί αργότερα… (αργότερα, θα έρθουνε δυό κότερα, να ’ρθει και κανένα παπόρι ή κρουαζιερόπλοιο να φέρει κανένα ΕΥΡΩ στον τόπο).
Η προσφορά μου λοιπόν στον δυνητικό μας ηγέτη θα περιοριστεί σε αυτήν την φάση στην υποβολή μερικών ερωτήσεων. Όχι για να τις απαντήσει σε μένα ή γενικώς δημόσια, αλλά για να επεξεργαστεί, αν το επιθυμεί, τις απαντήσεις που πρέπει να δώσει στον εαυτό του και στην Ιστορία που τον παρακολουθεί από το μέλλον. Και βέβαια και στους Ρώσους – και όχι μόνο.
Ιδού οι ερωτήσεις, υπό μορφήν πολλαπλών επιλογών. Συνέχεια →
Πρωτοφανές δεν είναι (αφού έτσι συνηθίζουν να κάνουν με όλους τους εργαζόμενους και τα σωματεία τους όταν ετοιμάζονται για κινητοποιήσεις), ωστόσο δεν παύει να είναι ενοχλητικό και βεβαίως φανερώνει τις προθέσεις τους. Μιλάμε για τα κανάλια και τις εκπομπές που μιλάνε για την εκπαίδευση και τους εκπαιδευτικούς (τους θυμηθήκανε τώρα με την αφορμή της απεργίας) χωρίς να καλούν εκπαιδευτικούς ή εκπροσώπους των σωματείων τους να μιλήσουν για τα προβλήματά τους.
Μιλάνε ως ειδικοί, άλλοτε βγάζοντας οχετούς συκοφαντίας για τους δασκάλους και άλλοτε χαϊδεύοντας μαθητές, υποψηφίους και γονείς με στόχο, βέβαια, να τους στρέψουν εναντίον των δασκάλων. Γνωστοί και δοκιμασμένοι μέθοδοι που φανερώνουν το ρόλο των ΜΜΕ, των κεντρικών τους δημοσιογράφων, αλλά και των πολιτικών δυνάμεων που στηρίζουν την κυβέρνηση ή κάνουν ότι στηρίζουν τους εκπαιδευτικούς. Είναι απαράδεκτοι.
Ωστόσο, το θέμα είναι, όπως αυτοί κάνουν τη δουλειά για την οποία χρυσοπληρώνονται, να κάνουν τη δουλειά τους και οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, οι νέοι, οι μαθητές και οι γονείς τους. Και να θυμηθούν αυτό που ήδη έχουν ζήσει και να αναλογιστούν αυτό που τους προετοιμάζουν να ζήσουν. Να θυμηθούν πως και στους δικούς τους αγώνες για καλύτερη ζωή, για δουλειά, για μόρφωση, για υγεία, πάντα, χέρι – χέρι κυβέρνηση και τα επικοινωνιακά της μαντρόσκυλα στρέφονταν εναντίον τους, τους συκοφαντούσαν, τους ποδοπατούσαν. Συκοφάντησαν και χτύπησαν τους αγρότες, τους φορτηγατζήδες, τους ταξιτζήδες, τους εργαζόμενους στην υγεία, τους Συνέχεια →