Στιχοι …. (μερος 3ο)

Εκει, πισω απο καθε σκεψη μου, εισαι το κοκκινο φοντο

Eισαι το ανεξελεγκτο παθος της τρομαγμενης μου υπαρξης

Απαγορευμενος καρπος που δε δαγκωσα ποτε

και ειμαι ετοιμη να σε γευτω σαν αμβροσια αποψε

Στοιχοι … (μερος 2ο)

Καθισμενη εκει, στο ξυλινο ξεφτισμενο παγκακι

περιμενε υπομονετικα τη γνωστη φιγουρα να εμφανιστει

μα δεν ηταν σιγουρο οτι θα ερχοταν

μπορει να δειλιαζε, μπορει να την ειχε και παλι κοροιδεψει

μπορει να φοβοταν ξανα οπως τοτε

οπως παντα

Ειχαν περασει περιπου σαρανταπεντε λεπτα.

Σαρανταπεντε ολοκληρα αποδεικτικα στοιχεια οτι την ειχε και παλι εξαπατησει

Τα ποδια της ομως, ολοκληρο το κορμι της, ειχαν πεισμωσει

σε μια ανουσια εφηβικη αρνηση που ανεσηρε η μνημη της

απο μια περασμενη σχεδον δεκαετια

«Θα ‘ρθεις!» Μουρμουριζαν τα σφιγμενα δοντια της

«Αυτην τη φορα θα ‘ρθεις γαμωτο, θα ‘ρθεις!», ουρλιαζε ο πληγωμενος της εγωισμος

Επρεπε να επανορθωσει γι’ αυτα που ειχε πει

αλλα ακομη περισσοτερο για οσα δεν ειπε

Επρεπε να δει για μια τελευταια φορα εκεινο το μισητο σαγηνευτικο προσωπο

και να ξορκισει οσα αδικα απωθημενα ειχε αφησει ζωντανα καποτε