Ποντιακό Ζήτημα – Υπεύθυνοι γενοκτονίας

Abdul Hamit ΙΙ – Αμπτούλ Χαμίτ Β’
(Σουλτάνος 31.Αυγούστου 1876 έως 27.Απριλίου 1909)
Ο 34ος Οθωμανός σουλτάνος, ανήλθε στο θρόνο με παλατιανό πραξικόπημα. Εγκαινίασε ένα καθεστώς στυγνής απολυταρχίας. Το παλάτι ήταν η μοναδική πηγή εξουσίας και ένα περίτεχνο δίκτυο πρακτόρων του είχε απλωθεί σε όλη την αυτοκρατορία, καταγράφοντας και την παραμικρή δραστηριότητα των πολιτών. Κέρδισε κάποια δόξα με τον νικηφόρο πόλεμο του 1897 κατά της Ελλάδας. Μετά τις σφαγές που εξαπέλυσε κατά των Αρμενίων στα 1894 – 1896 (με 300.000 θύματα) οι Ευρωπαίοι τον ονόμασαν Ερυθρό Σουλτάνο. Ανετράπη από τους Νεότουρκους (Απρίλιο 1909), και πέθανε το 1918 στην Κωνσταντινούπολη.

 

Talaat Pasha – Ταλαάτ Πασά
Μέλος της περίφημης νεοτουρκικής τριανδρίας με τους Εμβέρ και Τζμάλ. Γεννήθηκε το 1874 από φτωχούς γονείς και είχε στοιχειώδη μόνο μόρφωση. Προσελήφθη στην υπηρεσία ταχυδρομείων και τηλεγράφων ως κατώτερος υπάλληλος. Το 1911, όταν το Κομιτάτο πήρε την εξουσία στα χέρια του, έγινε υπουργός εσωτερικών στην κυβέρνηση του Χακή Πάσα, στην οποία διέθετε μεγάλη επιρροή. Όταν οι Νεότουρκοι σχημάτισαν και πάλι δική τους κυβέρνηση, το 1913 κατέλαβε το υπουργείο

19η ΜΑΪΟΥ, ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΤΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ

Ξηρανθήτω ημίν ο λάρυγξ εάν επιλαθόμεθά σου ω Πάτριος Ποντία γη. (Λεωνίδας Ιασωνίδης)

Να ξεραίνεται η γούλα μ’ αν ανασπάλλω την πατρίδα μ’, τον Πόντον (Κώστας Π. Μαυρόπουλος)

Γενοκτονία των Ποντίων

Η γενοκτονία ως όρος καθιερώθηκε στη δίκη της Νυρεμβέργης, όταν καταδικάστηκε η ναζιστική ηγεσία για τα εγκλήματα πολέμου κατά των Εβραίων. Ως νομική έννοια διατυπώθηκε στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών και καθιερώθηκε στις 9/12/1948, με τη σύμβαση της Ρώμης για τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Τρεις γενοκτονίες συντελέστηκαν τον 20ο αιώνα, των Αρμενίων, των Ελλήνων του Πόντου και των Εβραίων. Εξ’ αυτών οι δύο αναγνωρίστηκαν παγκοσμίως, άμεσα των Εβραίων και έμμεσα των Αρμενίων.

Με το τρίπτυχο «ένα κράτος, μια θρησκεία, ένας λαός», και έχοντας ως συμβουλάτορες Γερμανούς αξιωματικούς, οι Νεότουρκοι αρχικά και στη συνέχεια ο Μουσταφά Κεμάλ, σχεδίασαν και εκτέλεσαν τις δύο πρώτες γενοκτονίες. Το 1915 την γενοκτονία των Αρμενίων και από το 1916 έως το 1923 τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου. Με το πρόσχημα να μην ενωθούν οι Έλληνες του Πόντου με τις Ρωσικές δυνάμεις, που πολιορκούσαν τον Πόντο, εκτόπισαν τον πληθυσμό από τις παραλιακές περιοχές, στα μεσόγεια της χώρας. Μέσα στο καταχείμωνο, σε εξοντωτικές και χωρίς στοιχειώδη σίτιση και ανάπαυση πορείες, έχασαν τη ζωή τους πολλοί Έλληνες. Εκτός από τους θανάτους που προέκυψαν από τις ταλαιπωρίες υπήρξαν και πολλές περιπτώσεις φρικιαστικών θανάτων από άτακτους τσέτες υπό τα αδιάφορα βλέμματα των συνοδών χωροφυλάκων. Σε πολλές δε περιπτώσεις και με την βοήθεια τους. Και βέβαια δεν εξέλειπαν οι βιασμοί γυναικών, ακόμη και εγκύων, ανήλικων κοριτσιών αλλά ακόμη και ανήλικων αγοριών. Επίσης πολλοί Έλληνες πέθαναν στα τάγματα εργασίας καταπονημένοι από τις εξαντλητικές εργασίες. Έτσι με την εξόντωση του μισού πληθυσμού (353.000) και τον εκτοπισμό-ξεριζωμό του άλλου μισού, τον Αύγουστο του 1923 ο Μουσταφά Κεμάλ αναφώνησε θριαμβευτικά: «Επί

Οι Τούρκοι στήνουν και πολιτοφυλακή στην Θράκη! Αυτά δεν είναι τάγματα ασφαλείας κύριε Δένδια;

 Μετά τα λουκέτα σε τμήματα λόγω Μνημονίου, αξιοποιούν το κενό και φτιάχνουν αστυνομία.

Λαϊκή πολιτοφυλακή στήνει το τουρκικό προξενείο στη Θράκη. Tον τελευταίο καιρό και με¬τά τα λουκέτα που βάζει το Ελληνικό Δημόσιο σε αστυνομικά τμήματα μειονοτικών περιοχών εξαιτίας του Μνημονίου, οι προξενικές αρχές αξιοποιούν το κενό εξουσίας και αναθέτουν -άγνωστο με ποιο αντάλλαγμα – την τήρηση της δημόσιας τάξης σε μειονοτικούς πολιτοφύλακες…

Τόσο κατά την πρόσφατη επίσκεψη του Τούρκου αντιπροέδρου Μποσντάγ όσο και στην παλαιότερη επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών Νταβούτογλου, έκαναν την εμφάνισή τους στο πλευρό των κυβερνητικών αξιωματούχων άνδρες με κίτρινες στολές, παρόμοιες με αυτές που φορούν οι άνδρες της τουρκικής αστυνομίας.