Οι λαοί ματώνουν για την αξιοπρέπειά τους κι εσείς εκεί…την απεργιούλα σας

Και φτάσαμε στο σήμερα, μέσα από μια πενταετία κόλασης με την κυβερνητική διαχείριση να έχει εναποτεθεί στα χέρια δωσίλογων, δοτών και αδίστακτων προσκυνημένων, να έχει χαθεί το σύνολο των κατακτήσεων της μεταπολεμικής Ελλάδας, αλλά για κάποιους είναι σαν να μην άλλαξε τίποτε…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Ίδιες μορφές πάλης, ίδιες κυρίαρχες λογικές, ίδια αντίληψη περί πολιτικής νουθεσίας, και όλα αυτά απέναντι σε μια ακόμη πιο αδίστακτη κυβέρνηση, που ο όρκος της ντροπής που έδωσε, είναι να βγάλει στο σφυρί ότι απέμεινε ακόμη σ αυτή τη δύσμοιρη χώρα.

Σ αυτό τον τόπο κύριοι, όλοι έχουμε παρελθόν. Μα αν δε διδαχτούμε από αυτό, πολύ σύντομα η πατρίδα μας δε θα έχει πια μέλλον.

Ποιος δε θυμάται λοιπόν από το παρελθόν, απεργίες – που καλώς έγιναν μεν – αλλά παρέμειναν απλώς ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ απεργίες. Απεργοί έχαναν μεροκάματα, άλλοι έχασαν και τις δουλειές τους μετά απ αυτές, οι όποιες συνέπειές τους διαχύθηκαν γενικότερα στην κοινωνία (όπως άλλωστε ήταν και αναμενόμενο), ενίοτε ενεργοποιήθηκε με τις γνωστές συνέπειες και ο κοινωνικός αυτοματισμός, αλλά το αυτί των κυβερνώντων ελάχιστα ίδρωνε, ακόμη και όταν αυτοί υπολόγιζαν στον όποιο βαθμό και το όποιο πολιτικό κόστος….