Οταν κατεξευτελιζε τον κληρο και προσεβαλλε χυδαιοτατα την Ορθοδοξη πιστη, ηταν ολοι τους μουγγοι .Τωρα που «προσβαλλει» τον Ταλμουδισμο εγιναν λαλιστατοι και «λαβροι» υπερασπιστες του σεβασμου στα θρησκευτικα συμβολα

Τον Τζίμη Πανούση τον θεωρούσαμε και τον θεωρούμε αισχρό και χυδαίο. Με κρύο «χιούμορ», που το έχει χρησιμοποιήσει πολλές φορές για να υβρίσει τον Χριστό, την Παναγία και τον Χριστιανισμό γενικότερα. Άρα, δεν ανήκουμε στους υποστηρικτές / θαυμαστές του. Κάθε άλλο!

Όμως, η προσπάθεια του εβραϊκού κράτους εν κράτει στην Ελλάδα (λέγε με Κ.Ι.Σ) να τον φιμώσει επειδή «προσβάλει», είναι εξωφρενική!!! Κι ακόμα πιο εξοργιστική, η ελεεινή στάση των λεγόμενων «φωταδιστών» και «ελευθεριακών έκφρασης τέχνης», που ΒΥΣΣΟΔΟΜΟΥΝ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ, αλλά ζητούν κι αυτοί με μια φωνή την παραδειγματική τιμωρία του Τζίμη, επειδή προσέβαλε τους Εβραίους!!!

Ας τα πάρουμε όμως με τη σειρά. Η παραπάνω αφίσα, προκάλεσε την ακόλουθη ανακοίνωση από το Κ.Ι.Σ:

Ο Τζίμης στο STAGE του Μύλου τα χώνει (βίντεο)

ΓΑΠ, Παπούλιας, Παπαδήμος, Ράιχενμπαχ, Ρέμος, Μακρυπούλια, Αλεξανδράτου, και Χατζηγιάννης δεν γλίτωσαν.

Δείτε το βίντεο (μην κάνετε τον κόπο αν είστε αλλεργικοί στη σάτιρα).

Ο Τζίμης Πανούσης στο Stage στη Θεσσαλονίκη

Μια σειρά παραστάσεων… που θα συζητηθούν!
Από 4 Νοεμβρίου

MNIMONIUM
Τριάντα χρόνια νύχτα

Είναι η (Άμεση) Δημοκρατία Ανέφικτη; (Μέρος 4ο)

Όπως καταλαβαίνετε (ελπίζω), όσον αφορά το παραπάνω θέμα, έχω ξεκινήσει μια πορεία που πάει από τα μπρος προς τα πίσω χρονολογικά (back to the future).

Το θέμα είναι το Δίκτυο ΠΕΡΙΚΛΗΣ, απολύτως υπαρκτό τώρα και άμεσα υλοποιήσιμο για φραγκοδίφραγκα – ούτε καν το κόστος ενός υποβρυχίου που γέρνει. Δηλαδή: Δίκτυο ΠΕΡΙΚΛΗΣ = πρακτικά τσάμπα εκλογές/δημοψηφίσματα 24/7, αλλά και (πρώτιστα) επαναφορά της Εκκλησίας του Δήμου – ΝΑΙ, ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΗ ΤΩΡΑ – αρκεί να το απαιτήσετε, ΕΣΕΙΣ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ, όπως απαιτείτε παροχές, μισθούς, συντάξεις,

Τζίμης Πανούσης .Ο Γαπ είναι χαζό παιδί μαμά γεμάτο..-Τι λέει για μεταναστευτικό,πολιτικούς και συναυλία στον Αγ. Παντελεήμονα..

του Κώστα Γιαννακίδη 

Την πρώτη φορά που άκουσα τραγούδι του Τζίμη Πανούση με μάλωσε η μάνα μου. Ηταν αρχές των ’80ς, όταν η ιστορική κασέτα με τις «Μουσικές Ταξιαρχίες» τρύπωσε σε φοιτητικά κασετόφωνα και μαθητικά Walkman. Τριάντα χρόνια μετά, ο Τζίμης, είναι ένας καλλιτέχνης που θέλεις να τον γνωρίσεις στα παιδιά σου. Δεν είναι ο καλλιτέχνης που άλλαξε, είναι η εποχή τόσο σκάρτη. Και ο Πανούσης μπορεί να χωρέσει μία εποχή μέσα σε μία ατάκα. Μεταξύ μας, ως καλλιτέχνης δεν….
είναι συνεπής με τη δημιουργία. Γράφει τραγούδια, αλλά δεν τα κυκλοφορεί.

Ομως μπορείς να πάρεις κομμάτια που έγραψε πριν από είκοσι χρόνια και να τα προβάλλεις πάνω στο σκισμένο πανί των ημερών μας. Μου λέει ότι παλαιότερα, όταν τον δέσμευαν συμβόλαια με τη δισκογραφική εταιρία, είχε και μια συνέπεια στη μουσική δημιουργία. Τώρα δεν υπάρχει αυτή η πίεση, δεν ζορίζει και ο ίδιος τον εαυτό του. Άλλωστε θεωρεί ότι ο δημόσιος λόγος, μπροστά στο ραδιοφωνικό μικρόφωνο, είναι πιο ενδιαφέρουσα υπόθεση από την καλλιτεχνική δημιουργία. Εκεί, δίπλα στο μικρόφωνο του Ράδιο 9, τον συναντήσαμε με τη Μαρία Μαράκη.