Κοιμόταν δίπλα της επί 2 χρόνια ενώ εκείνη ήταν σε κώμα και «γύρισε»

Αυτό είναι αγάπη: μετά από ένα τροχαίο ατύχημα, ένα κορίτσι από την Αθήνα βρισκόταν σε κώμα για περισσότερο από 2 χρόνια.

Η κατάσταση της ήταν σοβαρή. Όμως το αγόρι της την επισκεπτόταν κάθε μέρα αυτά τα 2 χρόνια… δεν έχασε στιγμή την ελπίδα του!

Έμενε πάντα εκεί δίπλα της και της κρατούσε το χέρι…

Η Τουρκία πάλι βομβαρδίζει την Συρία – Λέει ότι «κτυπήθηκε το έδαφός της»

Ένταση και πάλι στα τουρκοσυριακά σύνορα, καθώς ένα νέο βλήμα, το δεύτερη μέσα σε τρείς ημέρες προερχόμενο από την Συρία έπληξε το τουρκικό έδαφος, λένε οι Τούρκοι, αυτή την φορά στα νότια της

Kαι η Γιούχα έχει το νόημα της

Αφορμή για αυτό το άρθρο μου έδωσε η χθεσινή κίνηση των αποστράτων που είχαν μαζευτεί στην Πλατεία Συντάγματος να Γιουχάρουν τον Πάνο Καμμένο, όταν αυτός κατέβηκε στην Πλατεία από τη Βουλή για να τους συμπαρασταθεί , δίνοντας τους  χειραψίες….

Εκτίμησή μου είναι ότι  , οι χειραψίες δεν αποτελούν πλέον συμπαράσταση στον κόσμο που κατεβαίνει στις πλατείες  και αυτό το γράφω γιατί ο Πάνος Καμμένος, έχει μια ιδιαίτερη σχέση με όσους έχουν κατά καιρούς μαζευτεί στην Πλατεία Συντάγματος…

Πόσοι και πόσοι από εμάς που στηρίξαμε τους Ανεξάρτητους Έλληνες, δεν θέλαμε να μας φωνάζουν σαν

Ελλάδα: Εμείς γεννήσαμε την Δημοκρατία, εμείς ασελγούμε πάνω της

Έχουμε άραγε σήμερα Δημοκρατία η οποία θα μπορούσε να αγγίξει έστω και λίγο τις χρυσές εποχές της Ελλάδας, για τις οποίες μπορούμε να νιώθουμε ακόμα περήφανοι σήμερα μέσα σε όλα αυτά τα προβλήματα που έχουμε; Η δική μου γνώμη είναι πως σαν Έλληνες έχουμε δημιουργήσει( έμμεσα φυσικά) ένα τερατούργημα που θυμίζει Δημοκρατία μόνο λόγω ονόματος, ενώ το χιλιοειπωμένο » Η Δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα» έχει καταρριφθεί εδώ και χρόνια. Για εμένα αυτό το »τέρατούργημα» στηρίζετε σε 3 άξονες τους οποίους θα προσπαθήσω να αναλύσω παρακάτω και συγχωρήστε με αν κάνω κάποια λάθη, άλλωστε οι μόνοι που δεν κάνουνε λάθη είναι ο Παπανδρέου και ο Πάπας (για τον 1ο είμαι σίγουρος για τον 2ο πάλι παίζεται).

Οικογενειοκρατία:

Από τότε όμως δημιουργήθηκε ένα είδος κοινοβουλευτικής βασιλείας, με πιο τρανά παραδείγματα τους

Της θαλπωρής και του χιονιά

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΧΙΟΝΙΑΣ, και βγήκε στο μπαλκόνι. Απ’ τη ζεστασιά του δωματίου στην παγωνιά, και το μυαλό στους άστεγους. Εκείνους που κοιμούνται σε εισόδους μαγαζιών πάνω σε χαρτόνια, σε παγκάκια πεζοδρόμια. Κι περάσει η νύχτα χωρίς να βγει η ψυχή του και χρειαστεί γιατρό ο «παρακατιανός», νοσοκομείο κι ένα ρόφημα ζεστό; Δεν τα’ χει, για να έχουν (έχουμε) οι άλλοι, διπλά, τριπλά και πολλαπλά. Με τη σκέψη κολλημένη στον άστεγο, τον δυστυχή και πικραμένο, δεν μπόρεσε να κοιμηθεί ο Άνθρωπος, δεν πάει κάτω η μπουκιά σαν κάτσει στο τραπέζι.

ΚΙ ύστερα; Πέταξε για το άλλο άκρο και άραξε στη θαλπωρή των σαλονιών εχόντων και κατεχόντων,