τρώνε
ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ!
Γύρισε η κόρη μου στο σπίτι χτες αφού είχε περάσει πρώτα από ένα πολυκατάστημα όπου έψαχνε να βρει ένα δώρο που πρέπει να κάνει. Τι έγινε? μου λέει. Μοιράζουν λεφτά? Της τρελής γινόταν. Φορτωμένοι με τσάντες γύρω μου. Στα ταμεία πανικός… Γίνανε τίποτα αυξήσεις, τίποτα ευρώ έβρεχε από τον ουρανό και δεν το πήραμε χαμπάρι?
Καθώς μου περιέγραφε την εικόνα ενός κομματιού της Αθήνας που έμοιαζε να μην έχει πάρει χαμπάρι, ούτε από μνημόνιο ούτε από τίποτα, θυμήθηκα μια ιστορία με το γνωστό μας Χότζα.
Μια φορά λοιπόν λέει ο βεζίρης. Χρειαζόμαστε έσοδα. Θα αυξήσουμε τους φόρους. Μόλις το κάνουμε τράβα έξω Χότζα και πες μου τι κάνει ο κόσμος. Πράγματι λοιπόν πάει ο Χότζας να κόψει κίνηση και γυρίζει στο βεζίρη. Υπάρχει μια μεγάλη ανησυχία του λέει. Ο κόσμος μιλάνε όλο γι΄αυτό, συζητήσεις έντονες. Ωραία του λέει βάζω κι άλλους φόρους κι έλα να μου πεις τι γίνεται Γυρίζει ο Χότζας και του λέει. Άστα τώρα τα πράγματα είναι χειρότερα. Αγρίεψαν. Βρίζουν. Φωνάζουν. Είναι όλοι αγανακτισμένοι. Ωραία λέει πάλι εκείνος. Βάζω κι άλλους φόρους και πες μου. Βεζίρη μου χανόμαστε λέει ο Χότζας. Έχουν βγει έξω κι ακονίζουν μαχαίρια. Μιλάνε για πόλεμο κι ετοιμάζουν επανάσταση. Ωραία λέει πάλι ο βεζίρης. Βάζω χειρότερους ακόμα φόρους. Δες και πες μου.
Τότε γυρίζει ο Χότζας, με τα μάτια γεμάτα έκπληξη. Τι να σου πω βεζίρη μου, λέει. Δεν μπορώ να καταλάβω Συνέχεια
Μια ζωή λάθος πατήματα
γραφει ο αρισταρχος
…διψάσαμε το μεσημέρι
μα το νερό γλυφό …
Έβαλε το κλειδί στην εξώπορτα και την άνοιξε. Όλη η οικογένεια μαζεμένη τον περίμενε για το μεσημεριανό φαγητό. Η όμορφη γυναίκα του και τα δυό του παιδιά. Η Ειρήνη δέκα πέντε χρονών κι ο Βασιλάκης στα δώδεκα, απόφοιτος του Δημοτικού. Τους χαιρέτησε όλους με την σειρά και αφού άλλαξε κάθισε στο στρωμένο τραπέζι.
-Να κάνουμε τον σταυρό μας πρώτα, είπε ζωηρά.
Τα παιδιά και η γυναίκα κοιτάχτηκαν μεταξύ τους. Δεν ξαναέγινε αυτό ποτέ. Προσευχή πριν το τραπέζι; Κάτι άλλαξε στον πατέρα και δεν πέρασε έτσι. Εν τάξει Χριστιανικό σπίτι είναι, αλλά αυτό με την προσευχή τους φάνηκε λίγο τραβηγμένο. Όχι ότι ήταν τίποτε κακό αλλά να, δεν είχε ξαναγίνει.
-Ξέρω τι σκέπτεστε. Όχι δεν τρελάθηκα, αλλά σήμερα έγινε κάτι στην δουλειά και με τρόμαξε πολύ.
Κρεμάστηκαν όλοι από πάνω του.
-Έδιωξαν από την δουλειά δύο άτομα με κλήρο. Ευτυχώς την γλύτωσα. Ο Δημήτρης και ο Στέλιος έχασαν την δουλειά τους, δυστυχώς. Και έχουν παιδιά υποχρεώσεις. Έτσι κι εγώ αποφάσισα να ανεβάσουμε λίγο την πίστη μας. Χρειαζόμαστε τώρα την βοήθεια του Θεού περισσότερο από άλλη φορά. Άλλωστε όταν ήμουν μικρός ποτέ δεν πετούσα μπουκιά ψωμί στα σκουπίδια, στον δρόμο. Έκανα τον σταυρό μου και ζητούσε από την Παναγία συγχώρεση. Ύστερα φιλούσα το κομμάτι το ψωμί και το πέταγα στα κεραμίδια να το φάνε τα πουλιά. Φοβάμαι πως θα πρέπει να αρχίσουμε να σεβόμαστε κάποια πράγματα γιατί τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά. Συνέχεια