υποκρισία
Τώρα θυμήθηκαν πως… ο Άκης είναι ντροπή!
Μάλλον με αντανακλαστικά… Ραν Ταν Πλαν φαίνεται πως αντιδρούν εκεί στην Ιπποκράτους, τόσο ο αρχηγός Βαγγέλης Βενιζέλος όσο και το επιτελείο του
Αίφνης λίγες ώρες προτού ξεκινήσει η μεγάλη δίκη του Άκη Τσοχατζόπουλου διέρρευσαν ότι «ο Άκης είναι ντροπή για την παράταξη»!
Ναι!
Και θέλουν να πείσουν τον ελληνικό λαό ότι αυτοί ουδεμία πλέον σχέση θέλουν να ‘χουν με τον επί πάρα πολλά χρόνια «νούμερο δύο» στο Κίνημα.
Τώρα…
Να εξηγηθούμε. Αν στη δίκη αποδειχτεί ότι ο Άκης είναι ένοχος για όσα του καταμαρτυρεί το Συνέχεια
Μια λίστα μα τι λίστα
γραφει ο αρισταρχος
Έχει τώρα εδώ και τόσο καιρό δεν κάνουμε τίποτε άλλο ασχολούμαστε με την λίστα Lagarde. Βρήκαμε το παιχνίδι της απασχόλησης. Βρήκαμε το κέντρο που θα τραβάει τια φώτα όπως τις μύγες. Έτσι θα περνούν στο σκοτάδι πράγματα και θάματα.
Ο ένας εκ των υπευθύνων για την οικονομική καταστροφή της χώρας δηλώνει στην επιτροπή αδιάφορα “την έδωσα για φύλαξη στο γραφείο μου και δεν θυμάμαι σε ποιόν” Λες και μιλάει για το σακάκι του ή την ομπρέλα του. Ο έτερος Καπαδόκης που την κρατούσε μαντρωμένη στα συρτάρια του την βγάζει και την δίνει στον Στουρνάρα ύστερα από το μπάχαλο ενός μηνός. Με πλήρη αδιαφορία για τους εμπεριεχομένους σ’ αυτήν την παραπειστική λίστα που κατά πάσα πιθανότητα υποκρύπτει φοροφυγάδες. Και τον φαντάστηκα πως την πετούσε στον υπουργό των οικονομικών όπως πετάει το frisby. Μα καλά είναι δυνατόν να μην είχε ενημερωθεί ο εκ των υπευθύνων για το χάλι μας Mr Giorgos Papandreou για την ύπαρξη αυτής της ξεδιάντροπης λίστας; Και βέβαια ήξερε. Να δούμε πότε θα μάθουμε εμείς. Συνέχεια
Κόλαση θα πάρεις…
Ένα άρθρο του ΙΩΑΝΝΗ και του Άκη Κουστουλίδη ( Akiser1969, Υπόγεια Τάξη).
Αν ποτέ ήθελα να περιγράψω πως είναι η κόλαση ή να φανταστώ την εικόνα της και δεν είχα ιδέα πως να το κάνω, τι θα μπορούσα να σκεφτώ για αφορμή;
Ποια εικόνα θα μπορούσα να δω ώστε να μου προκαλέσει τον τρόμο της;
Και για να φύγω από τα φανταστικά σενάρια της κόλασης και να περάσω στα ρεαλιστικά , στα φανερά και στα βιωματικά κολασμένα συναισθήματα, μου αρκεί μια ματιά να ρίξω σαν θεατής στην κοινωνία μας . Μου αρκεί να ανοίξω την tv στο δελτίο των οκτώ , μου αρκεί να πιω έναν καφέ στο καφενείο ακούγοντας μόνο προβλήματα, μου αρκεί να δω την αγωνία του παππού, μου αρκεί να δω την απογοήτευση του άνεργου πατέρα , μου αρκεί να βλέπω όνειρα που δεν έχουν έφηβους ιδιοκτήτες , μου αρκεί να βλέπω το κυνήγι του χαμένου θησαυρού (εαυτού) .
Και μέσα σε όλα αυτά παλεύει ο φόβος με την λευτεριά , παλεύει η βουβή φωνή μου να βγει στην επιφάνεια και να τρυπώσει στα κουφά αυτιά της εξουσίας…παλεύουν τα συναισθήματα με τις λέξεις προσπαθώντας να γίνουν προτάσεις , προτάσεις σαν και αυτές : Συνέχεια