Γιάννος ντε Τζανέιρο! Την έκανε… κοπάνα στη Λατινική Αμερική;

Με άκρα μυστικότητα επιβιβάσθηκε σε αεροσκάφος της Lufthansa με προορισμό το Μόναχο ή το Λονδίνο ο κ. Γιάννος Παπαντωνίου, την περασμένη Πέμπτη.

Οι ίδιες πηγές εκτιμούν (αν και προς το παρόν δεν έχει επιβεβαιωθεί) ότι το σημαίνον στέλεχος του
ΠΑ.ΣΟ.Κ. που διετέλεσε υπουργός Οικονομικών και Εθνικής Αμύνης, συνέχισε το ταξίδι του για το Ρίο ντε Τζανέϊρο με ιδιωτικό τζετ που ανήκει σε φίλο του Έλληνα επιχειρηματία.

Υπενθυμίζεται ότι ο κ. Παπαντωνίου εδώ και καιρό βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα, αφού τόσο ο ίδιος όσο η σύζυγος κ. Σταυρούλα Κουράκου αλλά και ο κουμπάρος τους, επιχειρηματίας, κ. Γιώργος Κανδαλέπας ο οποίος είχε διατελέσει και γ.γ. του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας την δεκαετία του 1990. Ελέγχονται από τις Αρχές για τη διακίνηση 40 εκατομμυρίων δολαρίων από λογαριασμούς που διατηρούσαν στο κατάστημα της τράπεζας HSBC στην Γενεύη.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες της NEWSBOMB το ταξίδι του πρώην τσάρου της ελληνικής οικονομίας στη Βραζιλία

Όχι πια «πες μου τον φίλο σου!…»

Γιώργος Πιπερόπουλος

Οι αρχαίοι μας πρόγονοι έλεγαν «ο φίλος τον φίλο εν πόνοις και κινδύνοις ου λείπει…», ενώ εμείς οι σύγχρονοι Έλληνες συνήθως λέγαμε και λέμε «πες μου τον φίλο σου να σου πω ποιος είσαι…».

Θα σας ξαφνιάσω προτρέποντάς σας, φιλικά, «κοίτα τον φίλο σου για να δεις ποιος είσαι!…».

Στην εποχή μας, εγωπάθεια, κυνισμός και συναισθηματική ρηχότητα, συνεπικουρούμενα και από την οικονομική δυσπραγία, τη διάχυτη πλέον για όλους επαγγελματική και ψυχολογική ανασφάλεια και το υπαρξιακό άγχος, αντί να δρουν θετικά και να μας καθοδηγούν στη σύναψη φιλικών σχέσεων (που θα βοηθήσουν να μειωθεί η οδυνηρή μοναξιά και η αλλοτρίωσή μας), δυστυχώς δρουν ανασταλτικά, εντείνοντας την απομόνωσή μας, διογκώνοντας επικίνδυνα την εσωστρέφειά μας και τις εξαρτήσεις μας από το εντυπωσιακό μέσο μαζικής επικοινωνίας (προτιμώ τον τίτλο «Μαζικού Εκμαυλισμού»), την τηλεόραση.

Ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον και η διαπίστωση του Αριστοτέλη για την «αγελαία φύση» μας έχει επιβεβαιωθεί με σύγχρονες έρευνες κοινωνιολόγων και ψυχολόγων ως επιστημόνων της συμπεριφοράς, για τους οποίους δεν αρκεί η διαπίστωση ούτε και η ανάλυση των απώτερων νοημάτων που περικλείονται στην παροιμιακή φράση «όμοιος ομοίω αεί πελάζει…».

Τρία επίμαχα πρόσθετα ερωτήματα σχετίζονται με τη διαχρονική ισχύ και τις προϋποθέσεις αυτής της θέσης, το γιατί, το πότε και το κάτω από ποιες συγκεκριμένες συνθήκες «ο όμοιος πηγαίνει στον όμοιο…».

Σε εργαστηριακά πειράματα «απομόνωσης των αισθήσεων» τα άτομα που συμμετέχουν αναφέρουν όχι μόνο επιθέσεις άγχους, αλλά – κι εδώ θα πω ότι απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή – και παραισθήσεις όμοιες με εκείνες που

Μήνυμα προς φίλο: Θρηνούμε σιωπηλά εμείς οι λιγομίλητοι …… by Lit Maiden

Αγαπητέ φιλε,

Έχουμε καιρό να τα πούμε, το ξέρω. Σε είχα πει πως κάποια στιγμή θα προσπαθούσα να εξηγήσω την κατάσταση, και να’ μαι επιτέλους. Τι επιτέλους ….το κείμενο αυτό το έχω έτοιμο από τον Ιανουάριο. Το διαβάζω κάθε τόσο από τις αρχές του έτους. Το κοιτάω και το ξανακοιτάω αλλά δεν με πήγαινε η καρδιά να το δακτυλογραφήσω. Βασικός λόγος είναι γιατί αισθάνομαι ενοχές. Δυστυχώς έτσι με μεγάλωσαν, έτσι με μεγάλωσα και γω η ίδια και παρά τις προσπάθειές μου, όσα χρόνια και να περάσανε, δεν κατάφερα να τις αποβάλλω.

Αν το ανεβάζω αυτό τώρα αντί να στο στείλω προσωπικά είναι γιατί τον τελευταίο καιρό κατάλαβα πως πάσχουμε όλοι μας από έλλειψη ανθρωπιάς, έλλειψη αγνών συναισθημάτων, κοινής λογικής και επαφής. Αν το γράφω αυτό το σημείωμα είναι γιατί πέρα από το μήνυμα που θέλω να παραλάβεις, πέρα από μια απολογία μου, θέλω να μιλήσω εκ μέρους όλων αυτών που είναι σαν και εμένα – λιγομίλητοι, αρκετά εσωστρεφείς αλλά πάντα δίπλα σε όσους πραγματικά αγαπάνε. Με τόσα πολιτικά άρθρα, τόσες συζητήσεις για την οικονομία, την κοινωνία, τα σκάνδαλα, την πολιτική, καιρός είναι να ξαναφέρουμε λίγη ανθρωπιά στις καθημερινές σχέσεις μας, να θυμηθούμε την πραγματική ουσία της ζωής μας, που εν τέλει επηρεάζει και την κοινωνικοπολιτική μας οντότητα.

Η ιστορία έχει ως εξής: η κοινωνία μας έχει κλείσει, μας έβαλε λουκέτο, σαν να ήμασταν εργοστάσια χωρίς λόγο λειτουργίας, χωρίς χρησιμότητα. Κάποτε ο αέρας ήταν ελεύθερος, τα ψέματα μικρά ή λευκά,

Το μυστικό του 8χρονου που άφησε άφωνη τη δασκάλα του

Το μυστικό του μαθητή ανακάλυψε τυχαία η δασκάλα στο Δημοτικό Σχολείο κοινότητας των Κοκκινοχωρίων. Μέχρι εκείνη τη μέρα, το υπέροχο μυστικό, μοιραζόταν ο οκτάχρονος με συνομήλικο συμμαθητή και φίλο του.

Ο φίλος του οκτάχρονου, είχε πατέρα άνεργο και η μητέρα του του είπε στεναχωρημένη πριν λίγες μέρες πως δεν θα είχε πλέον υλικά να του φτιάχνει σάντουιτς για το σχολείο.

Ο οκτάχρονος, όπως είπε στη δασκάλα του, χωρίς να πει στη μητέρα του το γιατί, της ζήτησε να του κόβει το σάντουιτς στη μέση, για να