«Πίου-Πίου-Πίου…»

Του Θανάση Νικολαΐδη  

ΑΠ’ το ποδόσφαιρο τη γειτονιάς, σ’ εκείνο του χωριού, της πόλης κι ύστερα του κράτους. Κι όταν τα σύνορα έπεσαν και ο καπιταλισμός δεν άφησε χαραμάδα ελπίδας, έγινε «διηπειρωτικό». Με το «παιδομάζωμα» των ποδοσφαιριστών (τρέχουν σαν καραγκιοζάκια με τη φανέλα της φίρμας στην πλάτη) να γεμίζει τσέπες αφεντικών που κατέστρεψαν το άθλημα.

ΤΟ θέμα μας δεν είναι το ποδόσφαιρο. Είναι δεδομένη η παράλλαξή του, η εξαλλαγή  και η αναγωγή του σε πεδίο ανταγωνισμού αφεντικών-λεφτάδων, με την εντοπιότητα λεία στα κοφτερά τους δόντια. Ωστόσο, είναι άθλημα και διασκέδαση.

ΥΠΑΡΧΟΥΝ και πιο σοβαρά θέματα. Η μόρφωση των παιδιών μας, ανηγμένη (απ’ το ανάγομαι) κι αυτή στο χρήμα και στην αναζήτηση του εύκολου κέρδους. Κι αν το κέρδος για τον/την υποψήφιο φοιτητή είναι πως καθάρισε με κάποια χιλιάρικα σε κάποιους μήνες (είτε χρόνια) φροντιστηριακής εκπαίδευσή του, η χασούρα είναι σημαντική, καταστροφική και…αθέατη.

ΝΑ εξηγήσουμε, αφού εξηγηθούμε πως τα παιδιά έχουν τη συμπάθειά μας, ως τελικοί αποδέκτες της ανεπανόρθωτης ζημιάς του «συστήματος» που βγάζει αγραμμάτους, ημιμαθείς και ευκαιριακούς της

Ναρκισσισμός, η άλλη πλευρά του καθρέφτη

Από τη Δικαία Ροδίτη, Σύμβουλο Ψυχικής Υγείας – Ψυχοθεραπεύτρια

Το πρώτο πράγμα που σκεφτόμαστε, όταν γίνεται λόγος περί Ναρκισσισμού, είναι οι καθρέφτες. Η Ναρκισσιστική Προσωπικότητα πήρε την ονομασία της από τον μύθο του Νάρκισσου, έτσι η σύνδεση του Ναρκισσισμού με τους καθρέφτες δεν είναι τυχαία. Στην πλειοψηφία των ανθρώπων, οι καθρέφτες ασκούν μία ανεξήγητη γοητεία, αλλά.. Αλήθεια, τι πραγματικά βλέπουμε μέσα σε αυτούς;

Σύμφωνα με την Ελληνική Μυθολογία, ο Νάρκισσος ήταν ένας πανέμορφος νέος, που ερωτεύτηκε τον εαυτό του, όταν αντίκρυσε το είδωλο του στο καθρέφτισμα των νερών μιας λίμνης. Το πάθος του για το ίδιο του το είδωλο ήταν τόσο παράφορο και ακατανίκητο, που στην προσπάθεια του να αγγίξει την αντανάκλαση του στο νερό, έπεσε στα νερά της λίμνης και πνίγηκε.

Η έννοια του Ναρκισσισμού απασχόλησε από πολύ νωρίς τους