Κτηματολόγιο – Το στοίχημα χάθηκε;

(Παλιά ανάρτηση, 2010;)

Το κτηματολόγιο στην Ελλάδα είναι ακόμη και σήμερα το μεγάλο στοίχημα. Ο χαρακτηρισμός αυτός αποδίδεται γιατί ακριβώς από το 1995 με το νόμο 2308, μόνο το έτος 2008 κατορθώσαμε να ξεκινήσουμε ως χώρα τη διαδικασία κτηματογράφησης (αποτύπωσης της ακίνητης περιουσίας με τρόπο διαφανές και αδιάβλητο). Μη φανταστείτε ότι έγινε και κάτι σημαντικό γιατί η κτηματογράφηση αφορούσε, προς το παρόν, μόνο τις πρωτεύουσες νομών που δεν έχουν κτηματογραφηθεί.

Ποιό είναι το στοίχημα;
Το στοίχημα πέχτηκε με την Ευρωπαϊκή ένωση και τα εκατομμύρια των κοιτνοτικών κονδυλίων που μας δόθηκαν ως χώρα για την κτηματογράφηση του ελλαδικού χώρου. Τα χρήματα αυτά, δε γνωρίζω που πήγαν και αν πραγματικά δαπανήθηκαν προς αυτή τη κατεύθηνση.
Εκείνο όμως που γνωρίζω είναι ότι ο νομοθέτης, όντας «προνοητικός» και νομοθετώντας πάντοτε με ορίζοντα 30ετίας, φρόντισε να συμπεριλάβει στη νομοθεσία τέλος κτηματογράφησης ή αλλιώς το αποκαλούμενο «Κτηματόσημο». Μέχρι την 31-12-2009 τα συνολικά έσοδα της ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ Α.Ε. από τα τέλη κτηματογράφησης και πιστοποιητικών υποβολής δήλωσης, ανέρχονται στο ποσό των 220 εκ. ευρώ. 

Έτσι, σε περίπτωση που για οποιονδήποτε λόγο τα χρήματα δεν ήταν επαρκή για την κάλυψη αυτού του πραγματικά μεγάλου εγχειρήματος, τότε αυτός που θα έβαζε το χέρι στη τσέπη θα ήταν ο ελληνικός λαός.

Ζητείται καλός διαχειριστής

Ένας καλός δήμαρχος μπορεί να απογειώσει το δήμο του κι ένας καλός περιφερειάρχης μπορεί να κάνει την πιο ανίκανη Πολιτεία να μοιάζει θείο δώρο.

Γράφει ο Τάσος Τασιούλας

 

Μπορεί να χάθηκαν, να κατασπαταλήθηκαν, να φαγώθηκαν εξοργιστικά μεγάλα ποσά σε βάθος πλέον των τριών δεκαετιών για την Ελλάδα από τα κοινοτικά πλαίσια στήριξης. Οποιος ακούσει τα ιλιγγιώδη ποσά που πήραμε ως χώρα από την ΕΕ για να βελτιώσουμε τα πράγματα σ’ αυτόν τον τόπο θα πάθει… μελαγχολία, κι αν μπει στον κόπο να δει το αποτέλεσμα από την αξιοποίηση αυτών των κονδυλίων θα πάει γραμμή για τον ψυχίατρο.

 

Στη χώρα μας αποδείχτηκε ότι είμαστε άθλιοι διαχειριστές των χρημάτων και των βοηθειών που μας δίνονται. Διαχρονικά και καθολικά. Στις σπάνιες περιπτώσεις που τα κονδύλια τα διαχειρίστηκαν κάποιοι με ένα μίνιμουμ σεβασμού στο δημόσιο χρήμα, το δημόσιο