Ο κ.Τσίπρας και η Χρυσή Αυγή


photo: Menelaos Myrillas@fosphotos.com

photo: Menelaos Myrillas@fosphotos.com

Αποφάσισε, λοιπόν, ο Αλέξης Τσίπρας -με αφορμή το θέμα των γερμανικών πολεμικών αποζημιώσεων- ότι ορισμένα κόμματα έχουν το δικαίωμα να συμμετέχουν στην πολιτική ενημέρωση και άλλα όχι. Στα πλαίσια αυτά ζήτησε τον αποκλεισμό από την πληροφόρηση της Χρυσής Αυγής, ενός κόμματος που σήμερα καταλαμβάνει την τρίτη θέση στις προτιμήσεις του εκλογικού σώματος.

Το θέμα προφανώς δεν είναι εδώ τι είναι και τι δεν είναι η Χρυσή Αυγή. Κατά την άποψή μου πρόκειται μία ακόμα «φαιοκόκινη συνιστώσα», μία ακόμα παραλλαγή του κυρίαρχου εθνικομπολσεβικισμού, μία ακόμα παραλλαγή της κυρίαρχης στην Ελλάδα ιδεολογίας του εθνικιστικού σοσιαλισμού – όμως, με μία σημαντική διαφορά: την ανάδειξη της βίας ως ακρογωνιαίου πυλώνα της επικοινωνιακής της τακτικής.

Ομως, όπως ανέφερα προηγουμένως, το θέμα δέν είναι η Χρυσή Αυγή. Το θέμα είναι ότι με τις δηλώσεις του ο κ.Τσίπρας δείχνει πώς ακριβώς εννοεί τη Δημοκρατία: Ως ένα εργαλείο της προώθησης των στρατηγικών του επιλογών και όχι ως έναν μηχανισμό πληροφόρησης των επιθυμιών του εκλογικού σώματος τις οποίες η πολιτική ελίτ θα πρέπει να σέβεται.

Και ας μην αυταπατώμεθα. Οι «αποκλεισμοί» του κ. Τσίπρα δεν πρόκειται φυσικά να περιορισθούν στη Χρυσή Αυγή, αν ποτέ το κόμμα του βρεθεί στην εξουσία. Πολύ γρήγορα θα επεκταθούν και σε άλλους Συνέχεια

Απίστευτο φασιστικό παραλήρημα μέλους του ΣΥΡΙΖΑ


Η φιλοσοφία της Αριστεράς εις την Ελλάδα μετά τον εμφύλιο πόλεμο, συνεχίζεται-αν και ανομολογήτως-να χαρακτηρίζεται από το κόμπλεξ της ήττας και ουσιαστικώς της άρνησης αποδοχής της.

Αυτό χαρακτηρίζει και τώρα την όλη αντίληψη του ΚΚΕ, αλλά-όπως φαίνεται- έχει διαποτίσει και την αντίληψη της παρ’ ημίν ριζοσπαστικής Αριστεράς, πράγμα το οποίο έχει… αρχίσει να διαφαίνεται και δημοσίως. Άλλωστε πρώτος ο αρχηγός της μείζονος αντιπολιτεύσεως και πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ Αλέξης Τσίπρας έχει πει δημοσίως ότι «ήταν λάθος μας που καταθέσαμε τα όπλα».

Έκτοτε και παρά τις επελθούσες μεταβολές, την πρόοδο αντικειμενικώς εις τη χώρα, την εδραίωση μίας σταθερής συνταγματικής βάσεως και αδιατάρακτης δημοκρατικής πορείας, ιδίως από το 1974 και ακόμη περισσότερο από το 1981 και μετά, η προηγουμένη Αριστερά δεν έχει παύσει να διακατέχεται από μία Συνέχεια