«Ήρθα δάσκαλε, γιατί νιώθω τόσο ασήμαντος που δεν έχω όρεξη να κάνω τίποτα. Μου λένε ότι δεν αξίζω τίποτα, ότι δεν κάνω τίποτα σωστά, ότι είμαι αδέξιος και χαζός. Πώς μπορώ να βελτιωθώ; Τι μπορώ να κάνω για να με εκτιμήσουν περισσότερο;»
Ο δάσκαλος, χωρίς να τον κοιτάξει, του είπε: ‘Πόσο λυπάμαι αγόρι μου. Δεν μπορώ να σε βοηθήσω γιατί πρώτα πρέπει να λύσω ένα δικό μου πρόβλημα. Μετά ίσως.» και ύστερα από μια παύση συνέχισε: » αν θέλεις να με βοηθήσεις εσύ, μπορεί να λύσω γρήγορα το πρόβλημά μου και μετά να μπορέσω να σε βοηθήσω’.
«Μετά χαράς, δάσκαλε» είπε διστακτικά ο νεαρός, νιώθοντας ότι τον υποτιμούσαν γι’ άλλη μια φορά και μετέθεταν τις ανάγκες του.»
«Ωραία» συνέχισε ο δάσκαλος. Έβγαλε ένα δαχτυλίδι που φορούσε στο αριστερό του χέρι και το έδωσε Συνέχεια →
Πονηρός ο πάντοτε βολεμένος (με όλες τις καταστάσεις) Γιάννης Μίχας. Ενώ ήταν εδώ και κανα χρόνο δίπλα στον Λοβέρδο και εμφανιζόταν ως ο Παναγιωτακόπουλός του στις συγκεντρώσεις, προσχωρεί τώρα και με χαρακτηριστική καθυστέρηση στη ΡΙ.Κ.Σ.ΣΥ. του πρώην υπουργού.
Περίμενε μπας κι ο Βενιζέλος έλεγε καμιά καλή κουβέντα στον Σαμαρά και παρέμενε πρόεδρος του ΕΦΕΤ Συνέχεια →
Κάθε παραμονή Πρωτοχρονιάς ετοιμάζουμε τη βασιλόπιτα, τη στολίζουμε με τον αριθμό της νέας χρονιάς και την παραγεμίζουμε με ένα φλουρί, το οποίο πιστεύεται ότι φέρνει γούρι σε όποιον το κερδίσει.Γιατί συντηρούμε χρόνια τώρα αυτό το έθιμο με πίστη και πραγματική αφοσίωση; Κι από πού μας έρχεται;
Σύμφωνα με την παράδοση (που μας πάει περίπου 15 αιώνες πίσω), η… ευθύνη για το έθιμο αποδίδεται εξ ολοκλήρου στον αφιλοχρήματο και ανθρωπιστή Επίσκοπο της Καισάρειας της Καππαδοκίας Μέγα Βασίλειο, ο οποίος υπήρξε θρησκευτικός άρχοντας με πρότυπο φιλανθρωπικό έργο, πραγματική συμπόνια και μέριμνα για τους συνανθρώπους του, καθώς και λάτρης της ελληνικής φιλοσοφίας. Κατά μία εκδοχή της σχετικής παράδοσης (υπάρχουν δεκάδες παραλλαγές) ο Επίσκοπος βρέθηκε σε ιδιαίτερα δύσκολη θέση, όταν Συνέχεια →