Πολιτικός εκτσογλανισμός απέναντι στην ανθρώπινη ζωή: Καταγγελία

Στην εποχή που ζούμε με την κάθετη υποβάθμιση σε όλα τα επίπεδα ζωής αναρωτιέμαι με αυτά που ακούω στην καθημερινή ειδησεογραφία αν οι κυβερνώντες αντιλαμβάνονται το μέγεθος της καταστροφής που έχουν διαπράξει. Και αν το αντιλαμβάνονται τους νοιάζει; Αυτό δεν μπορώ να το πω. Αυτό που μάλλον συμβαίνει είναι ότι νοιάζονται για το πως θα ολοκληρώσουν την καταστροφή. Νοιάζονται για το τι θα γίνει στις εκλογές του Μαΐου, νοιάζονται για το κατρακύλισμα στις δημοσκοπήσεις, νοιάζονται για το αύριο των δανειστών και το αύριο το δικό τους.

Χθες λοιπόν βρέθηκε στα επείγοντα ενός δημόσιου νοσοκομείου ένας πολύ δικός μου άνθρωπος. Έκανε κάποιες εξετάσεις τις οποίες εξετάσεις όμως δεν υπήρχε γιατρός από ένα σημείο και μετά να τις αξιολογήσει για να βγάλει κάποια γνωμάτευση και να κρίνει αν είναι σοβαρό ή όχι το περιστατικό για να το αντιμετωπίσει. Δεν υπήρχε γιατρός στα ΕΠΕΙΓΟΝΤΑ. Δεν υπήρχε γιατρός στο νοσοκομείο να αντιμετωπίσει το περιστατικό και αντ’ αυτού μπήκε σε θάλαμο βραχείας νοσηλείας μήπως και συνεβαινε κάτι έκτακτο. Αυτό το συμβάν συμβαίνει κάθε μέρα στα νοσοκομεία όλης της χώρας. Άνθρωποι χάνουν από την ζωή τους ανθρώπους τους, τους γονείς τους, τα αδέρφια τους, τους συντρόφους τους στον βωμό ποιανού; Χάνονται ΖΩΕΣ την ίδια στιγμή που το κυβερνητικό επίτελείο ασχολείται επικοινωνιακά με τον αν ο κύριος Τσίπρας είναι άθεος ή αν έχει συμπαθούντες την τρομοκρατία στο κόμμα του. Αυτό λέγεται πολιτική αλητεία και πολιτικός εκτσογλανισμός (μια έκφραση του «κυρίου» Βενιζέλου). Εσείς κύριοι της κυβέρνησης έχετε ιδέα τι παέι να πει ανθρώπινη ζωή; Έχετε ιδέα τι πάει να πει απώλεια ενός δικού σου ανθρώπου;

Πιο φθηνός ο ιδιωτικός ή ο δημόσιος τομέας στην Υγεία;

Η Πανελλήνια Ένωση εργαζομένων στον ΕΟΠΠΥ καταγγέλει πως κάθε χρόνο πάνε χαμένα εκατομμύρια ευρώ από τις εξετάσεις που πραγματοποιούνται σε ιδιωτικά εργαστήρια. Χάνει  όμως όντως το ελληνικό δημόσιο χρήματα από τις υπηρεσίες που αγοράζει από τον ιδιωτικό τομέα κι αν ναι, τι συμφέρει τελικά την τσέπη των ασθενών;

Η τακτική που ακολουθείται τα τελευταία χρόνια είναι γνωστή: το υπουργείο Υγείας «αγοράζει» υπηρεσίες από τον ιδιωτικό τομέα όπως εξετάσεις, επιτρέποντας στους ασφαλισμένους να πραγματοποιούν τις επισκέψεις τους σε μεγάλα διαγνωστικά κέντρα και εργαστήρια. Στόχος υποτίθεται πως είναι η καλύτερη πρόσβαση των ασθενών σε περισσότερες μονάδες υγείας ανά τη χώρα. Επίσης επιχείρημα αποτελούν συχνά οι καλύτερες τιμές που υπάρχουν στον ιδιωτικό τομέα.

Ποια όμως είναι η αλήθεια; Οι εργαζόμενοι στον ΕΟΠΥΥ υποστηρίζουν ότι με τον τρόπο αυτό διοχετεύονται σε ιδιώτες αμέτρητα ποσά και χάνονται εκατομμύρια ευρώ από το δημόσιο τομέα ο οποίος τελικά είναι πιο φθηνός. 

Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων στον ΕΟΠΥΥ φέρνει μάλιστα και σχετικά παραδείγματα.

Οι εργαζόμενοι μεταφέρουν αναλυτικά τον υπολογισμό κόστους λειτουργίας του Βιοπαθολογικού Εργαστηρίου ΝΜΥ

ΑΓΩΝΙΑ για τα ΔΕΛΦΙΝΙΑ που ΧΑΝΟΝΤΑΙ

15-11-12   Taiji της Ιαπωνίας   Πρόσφατη αναφορά για τη σφαγή των δελφινιών, με τίτλο το «πρόβλημα της ποσόστωσης» αναρτήθηκε από την Nicole McLachlan μέλος της ομάδας Sea Shepherd

Η Sea Shepherd ξεκίνησε την επιχείρηση «Cove Guardians» τον Σεπτέμβριο του 2011 στοTaiji της Ιαπωνίας, εκεί που κάθε χρόνο γίνεται σφαγή αμέτρητων δελφινιών

Στην ταινία «Ο Όρμος»(The Cove, 2009) αποτυπώνεται η ανελέητη εξόντωση των δελφινιών στο Ταϊτζί, εκεί, οι ψαράδες  οδηγούν τα δελφίνια μέσα σε έναν κόλπο και τα μαχαιρώνουν μέχρι θανάτου.

» The Quota Problem » posted by Sea Shepherd (επιχείρηση Cove Guardian)

Από τα 18 Risso δελφίνια ενός κοπαδιού, που παγίδεψαν τις τελευταίες βδομάδες στον όρμο, τα 14 σφαγιάστηκαν, δύο αιχμαλωτίστηκαν και δύο πολύ νεαρά δελφινάκια ξαναρίχτηκαν στη θάλασσα λόγω τήρησης της ποσόστωσης…

Ωστόσο τα μικρά χωρίς τη στήριξη από τη μητέρα τους, δεν έχουν ελπίδα επιβίωσης,

Ποια επιδόματα χάνονται, αν δεν υπογραφούν νέες κλαδικές συμβάσεις έως τις 14 Μαΐου 2012

Προθεσμία το αργότερο έως τις 14-03-2012 έχουν συνδικάτα και εργοδοτικές οργανώσεις προκειμένου να επαναδιαπραγματευθούν τους όρους αμοιβής και εργασίας και να υπογράψουν νέες κλαδικές συμβάσεις οριοθετώντας το εύρος των μειώσεων στους μισθούς και στις προσαυξήσεις (10% – 20%, ανάλογα με τον κλάδο) που δίνουν τα καταργούμενα με το νέο Μνημόνιο και εφόσον δεν υπάρξουν αντίθετες συμφωνίες, «έξτρα» επιδόματα. Την τρίμηνη προθεσμία, ακόμη και