Γιατί ο δείκτης νοημοσύνης και οι ακαδημαϊκές επιδόσεις συχνά απατούν.
Νομίζω πως αν με έβαζαν σήμερα να λύσω ένα τεστ IQ, θα πάτωνα. Οτιδήποτε μετρά τη νοημοσύνη (ή ό,τι έχει απομείνει από αυτή) με αποσυντονίζει ολοσχερώς. Πρωτίστως διότι θεωρώ ότι δεν αντανακλά παρά ψήγματα αυτού που είμαι. Με το που θα έβλεπα τις πρώτες σχηματικές αναπαραστάσεις, θα τα έχανα, στην πρώτη λεκτική πρόκληση θα άρχιζα να κοιτάζω δεξιά και αριστερά – αν γνώριζαν το ποιόν μου οι άνθρωποι της Μensa, δεν θα μου επέτρεπαν ούτε το κτίριο να πλησιάσω, o Στίβεν Χόκινγκ ενδεχομένως θα με έσπρωχνε με το καροτσάκι του στην πιο χαοτική μαύρη τρύπα. Ως μητέρα, βέβαια, α όχι, εδώ αλλάζει το πράγμα. Εχω την ίδια ψύχωση που έχουν οι περισσότεροι γονείς με το «δυναμικό» των τέκνων μου, ασχολούμαι μετά μανίας με τις ακαδημαϊκές επιδόσεις τους, ήδη από τα τέσσερά τους, και ευελπιστώ ότι στους κόλπους της δικής μου…
Δείτε την αρχική δημοσίευση 515 επιπλέον λέξεις
mySatellite 