Σταμάτα τα ζώδια για χάρη των παιδιών σου

Φαντάσου αύριο να δεις σε πρωτοσέλιδα τον τίτλο «Οι επιστήμονες επιβεβαιώνουν την εγκυρότητα των ζωδίων». Αν είσαι από αυτούς που τα διάβαζαν (και ακόμα περισσότερο αν έβγαζες χρήματα από αυτά) θα διαλαλήσεις με ιδιαίτερα μεγάλη χαρά τα νέα. Το ερώτημα είναι εάν θεωρείς την επιστημονική κοινότητα κριτήριο και φίλτρο εγκυρότητας, τότε γιατί δεν ακούς και δεν διαλαλείς σήμερα το αντίθετο που λένε, ότι η αστρολογία είναι μια ανόητη ενασχόληση χωρίς καμία βάση που πλουτίζει τσαρλατάνους; Είναι, όπως το λέει ένας φίλος μου, ότι «όλοι σέβονται την επιστήμη μέχρι να ακυρώσει ένα ανόητο πιστεύω τους». Το γιατί πιστεύουμε σε ανόητα πράγματα ήταν θέμα παλιότερου άρθρου μου και σίγουρα οι συναισθηματικοί και ψυχολογικοί παράγοντες επισκιάζουν τη λογική και τα στοιχεία, παντού και πάντα (αυτό το ξέρουν καλά οι εκλεγμένοι πολιτικοί).

 Με ρωτάνε, λοιπόν, συχνά φίλοι και άγνωστοι γιατί επιμένω τόσο πολύ στο θέμα της αστρολογίας και από όλες τις ανοησίες γύρω μας γιατί τα βάζω τόσο συχνά με τα ζώδια. Δεν είναι λίγοι αυτοί που μου έχουν πει ότι είναι κάτι άκακο για να περνά ευχάριστα η ώρα και χρήσιμο για σπάσιμο πάγου σε παρέες. Ναι, σίγουρα εγώ που θέλω μια κοινωνία με περισσότερη επιστήμη και λιγότερους τσαρλατάνους έχω και άλλα πολλά μέτωπα. Όμως ρίχνω βάρος στο θέμα της αστρολογίας διότι το θεωρώ το σημαντικότερο μέτωπο και μια καθόλου αθώα ενασχόληση. Τα ζώδια κατά τη γνώμη μου είναι η μεγαλύτερη ήττα του ορθολογισμού στην κοινωνία μας. Όσο και να ψάξεις δεν θα βρεις τίποτε άλλο που να έχει απορρίψει κατηγορηματικά η επιστήμη αλλά να συνεχίζει να έχει τόσο μεγάλη παρουσία και απήχηση στον κόσμο. Δύσκολα βρίσκεις περιοδικό ή εφημερίδα που να μην έχει στήλη ζωδίων. Δεν υπάρχει κανάλι που να μη φιλοξενεί τουλάχιστον μια εκπομπή αστρολογικού περιεχομένου (έστω σαν ένθετη σε άλλες εκπομπές). Στη Γαλλία που έζησα για δύο χρόνια, η τηλεόρασή μου έπιανε 30 κανάλια, αλλά δεν πέτυχα ούτε μια φορά ζώδια.

Κάντε μας την χάρη με τον πρόεδρο της δημοκρατίας…

Μας τα ζαλίζανε από το πρωϊ με τον πρόεδρο της δημοκρατίας. Κατ’ αρχήν, ποιόν πρόεδρο και ποιας δημοκρατίας; Για να ξέρουμε τι λέμε.

Ο κάθε πρόεδρος της κάθε δημοκρατίας δεν είναι ιερό λείψανο για να το προσκυνάμε σώνει και καλά. Είναι ένας άνθρωπος που είναι σε μια συγκεκριμένη θέση για να επιτελέσει μια συγκεκριμένη δουλειά με το ανάλογο αντίτιμο. Τον πληρώνουμε τον κύριο, δεν μας κάνει καμία χάρη, ούτε