Μόλις στερέψουν οι φόροι απ’ τα ακίνητα θα βάλουν χέρι στις καταθέσεις;

Είναι γνωστή η ιστορία του Μπόρις Σιρούλνικ, ο οποίος δραπέτευσε όταν ήταν παιδί από το στρατόπεδο των ναζί, εκεί όπου βρήκε φριχτό θάνατο όλη η οικογένειά του. Το δράμα αυτό, αντί να τον λυγίσει, τον δυνάμωσε και τον έκανε σοφότερο. Στο βιβλίο του «τα ασχημόπαπα», ο Σιρούλνικ αναφέρεται στην ψυχολογική διαδικασία της αναπροσαρμογής, όπως ονομάζεται επιστημονικά. Ο Σιρούλνικ επισημαίνει ότι «η αναπροσαρμογή είναι η τέχνη να πλέεις στους χείμαρρους, σε μία κατεύθυνση στην οποία δεν ήθελες να πας. Ωστόσο χρειάζεται να κάνεις επίκληση στην εσωτερική σου δύναμη επιβίωσης που είναι εντυπωμένη στη μνήμη σου και να παλέψεις για να μην αφεθείς να παρασυρθείς από τα τραύματά σου».

Οι περισσότεροι Έλληνες σήμερα είναι τραυματισμένοι και παρασύρονται από έναν χείμαρρο, ο οποίος είναι άγνωστο πού οδηγεί. Ωστόσο πρέπει να βρούμε δύναμη να επιβιώσουμε. Να διασώσουμε ό,τι μπορούμε. Να προσπαθήσουμε «με νύχια και με δόντια» να ανοίξουμε ένα δρόμο φωτός γιά τα παιδιά. Να τα διδάξουμε να μην κάνουν τα λάθη του παρελθόντος ώστε να ζήσουν με αξιοπρέπεια και υπευθυνότητα. Να τους πούμε τη σκληρή αλήθεια. Ότι η χώρα στην οποία γεννήθηκαν, υπήρχε επί δεκαετίες στο χάρτη μόνο από δανεικά χρήματα. Τα οποία διοχετεύονταν μόνο σε τρείς κατευθύνσεις. Στις τραπεζικές καταθέσεις πολλών πολιτικών, κρατικών παραγόντων και συνδικαλιστών του δημοσίου, στη συντήρηση του γιγαντιαίου πελατειακού κομματικού δημόσια τομέα και στις τσέπες των μεγαλοφοροφυγάδων.

Αυτοκτόνησε ο ηθοποιός Δημήτρης Βογιατζής, ένας από τους πρωταγωνιστές του σίριαλ «Αέρινες σιωπές». Τι συνέβη…

Τραγική ειρωνεία: στο ίδιο σίριαλ πρωταγωνιστούσε και η Ελευθερία Βιδάκη-οι δυο τους υποδύονταν το ζευγάρι! Ο συμπρωταγωνιστής του Μάριος Αθανασίου μιλάει αποκλειστικά στο FTHIS.GR.

Χθες 15:00

Από τη Χρίσλα Γεωργακοπούλου

Σαν κεραυνός εν αιθρία έπεσε πριν από λίγες ώρες στον καλλιτεχνικό χώρο η είδηση της αυτοκτονίας του 42χρονου ηθοποιού Δημήτρη Βογιατζή, ο οποίος έγινε γνωστός στο τηλεοτπτικό κοινό μέσα από τον

H δημογραφικη μας συρρικνωση

Γράφονται και λέγονται διάφορα για την πιθανότητα να φορολογηθούν οι πολύτεκνοι κατά τρόπο άδικο. Διερωτάται ο απλός πολίτης αν τελικά τα παιδιά θα αποτελέσουν τεκμήριο για επιβάρυνση ή για μείωση της φορολογίας. Τα επιδόματα και τα άλλα δικαιώματα που είχαν μέχρι σήμερα τρίτεκνοι και πολύτεκνοι βρίσκονται στο επίκεντρο του προβληματισμού των αρμοδίων. Ελπίζω να επιληφθεί προσωπικά του θέματος ο Πρωθυπουργός με τη γνωστή εθνική ευαισθησία του και να δώσει λύσεις που δεν θα προκαλέσουν περαιτέρω δημογραφική συρρίκνωση. Το Έθνος χρειάζεται περισσότερα παιδιά. Δεν έχουμε περιθώριο για μεγαλύτερη δημογραφική αιμορραγία.

Το 1993 η τότε Βουλή απετελείτο από τρία κόμματα. Τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και τον Συνασπισμό της Αριστεράς, στον οποίο συστεγάζονταν το ΚΚΕ και η λεγόμενη «Ανανεωτική Αριστερά» . Ένα από τα λίγα

9+1 λογικοί σε τρελάδικα – Το πείραμα του Ρόζενχαν

«I must be crazy to be in a loony bin like this»
ΜακΜέρφι (Τζακ Νίκολσον) στη «Φωλιά του Κούκου»

Καιρό είχαμε να μιλήσουμε για ψυχολογικά πειράματα. Είμαι σίγουρος ότι σας έλειψαν…

Δεν είναι καθόλου παράξενο που τα κείμενα του Γελωτοποιού με τη μεγαλύτερη αναγνωσιμότητα είναι αυτά που αναφέρονται σε πάσα (ψυχική) νόσο και μαλακία.

Όλοι είμαστε τρελοί, αφού αποδεχόμαστε ως λογικό αυτόν τον παράλογο κόσμο.

Όμως το συγκεκριμένο πείραμα (το οποίο, σας διαβεβαιώνω, δεν είναι κατασκευασμένη είδηση) δεν είχε ως υποκείμενα τους «τρελούς», αλλά τους ψυχιάτρους και την ψυχιατρική επιστήμη εν γένει.

Συνέβη στην Αμερική… Το 1972…

Ο εμπνευστής του, ο Ντέιβιντ Ρόζενχαν, δίδασκε σε ένα μικρό πανεπιστήμιο «ηρωικό αλτρουισμό»!

Κάπως αυθόρμητα αποφάσισε να κάνει ένα αντιδεοντολογικό πείραμα (και σίγουρα όχι και τόσο επιστημονικό) για να ελέγξει κατά πόσο το ψυχιατρικό διαγνωστικό σύστημα μπορούσε πράγματι να διακρίνει τους σώφρωνες από τους παράφρονες.

Τηλεφώνησε σε οκτώ φίλους του και τους ρώτησε αν θα ήθελαν να προσποιηθούν τους παράφρονες για

Ο παράγοντας «Ψ»… Του Καθηγητή Γιώργου Πιπερόπουλου

Αφορμή για το σημερινό μου άρθρο για την ψυχολογία σπορ και αθλητισμού μου έδωσαν οι Ολυμπιακοί αγώνες του Λονδίνου και ιδιαίτερα  οι ΠΑΡΑΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ που βρίσκονται ακόμη σε εξέλιξη. Το μεγαλείο ψυχής που δείχνουν αθλητές και αθλήτριες με μειωμένη σωματική ακεραιότητα πέραν του ότι συγκινεί και τον πλέον φλεγματικό θεατή δυνατά επιβεβαιώνει ότι υπερτερεί το «εύψυχον».

Πρόθεση μου είναι όχι μόνο να αποδείξω ότι αθλητές και παίκτες, όπως κάνουμε καθημερινά όλοι μας, ενισχύουν ψυχολογικά το δικό τους συναισθηματικό κόσμο και παίζουν ψυχολογικά παιχνίδια με τους αντιπάλους τους, αλλά ιδιαίτερα για να διαφοροποιήσω τον καθαυτό ρόλο της ψυχολογίας από τους ρόλους της σωματικής κατάστασης και της τεχνικής κατάρτισης ατόμων και ομάδων.

Ψυχοδυναμικά «τρανταχτό» παράδειγμα αρνητικής ψυχολογικής διάθεσης αποτελεί πασίγνωστος