Δευτέρα 14 – 3 – 1995

Μα ναι , υπάρχω και εγώ , που θα σε αγαπώ στον κόσμο όσο καμία , ναι υπάρχω εγώ , μην έχεις γι’αυτό καμία αμφιβολία ….

Αγάπη μου ,

Όπως βλέπεις αρχίζω με δυο στιχάκια που μ’αρέσουν και ήθελα να σου τα πω . Και τώρα θα σου τηλεφωνήσω…

Σε πήρα τηλέφωνο και σε ξύπνησα ( χι , χι , χι )

Μετά το τηλεφώνημα , έριξα μια πασιέντζα στο κομπιούτερ και βγήκε .

Τώρα πρέπει να το πάρω απόφαση πως πρέπει να διαβάσω . Τι καλά τώρα να ερχόμουν εκεί πέρα και να σε έβλεπα . Είναι η πρώτη καθαρή Δευτέρα που περνάμε χωριστά .Γαμώτο , ήταν ανάγκη να είσαι μακριά ? Θέλω να σε δω τώρα . . . Συνέχεια →

Από σήμερα , ξεκινάει μια νέα στήλη : Έχεις Γράμμα … by AquaLove

Ύστερα από μία ιντερνετική γνωριμία που είχα με μία κοπέλα , την AquaLove , όπως είναι το nickname της , για λόγους εντελώς προσωπικούς της , αποφάσισε να μου δώσει ερωτικές της επιστολές για να τις δημοσιεύω στο blog μου . Μου διευκρίνισε , ότι αυτές τις επιστολές , δεν τις έστειλε τελικά αλλά τις κράτησε σαν ένα προσωπικό ημερολόγιο …

Στις 5 πρώτες επιστολές της που έλαβα , μόλις ολοκλήρωσα την ανάγνωσή τους , έπιασα τον εαυτό μου με ένα χαζό αλλά οικείο χαμόγελο … Μάλλον γιατί μέσα απο μερικές γράμμες σε μια επιστολή , είδα κάπου εκεί μέσα και ένα κομμάτι του εαυτού μου , πριν από πολλά χρόνια , τότε που δεν υπήρχε το ίντερνετ και η επικοινωνία συμπεριλάμβανε ακόμα και τα γράμματα ..

Ελπίζω και όσοι άλλοι ασχοληθούν να παρακολουθήσουν την ροή των επιστολών , τις οποίες θα δημοσεύω σε ΟΧΙ ημερολογιακή σειρά , να σας θυμήσουν όμορφες και τρυφερές στιγμες ….

Έχεις Γράμμα Νο1

24 – 9 – 1994 Σάββατο

Αγάπη μου,

Όπως βλέπεις σου ξαναγράφω ύστερα από τηλεφώνημα . Είπα πως δεν θα σου γράψω , μα δεν άντεξα . Έπρεπε να διατυπώσω τις σκέψεις μου .Επί τη ευκαιρία , σου το γράφω κιόλας !

Ύστερα από την τελευταία σου κρίση , όπως κατάλαβες , άρχισα να είμαι απαισιόδοξη . Περιληπτικά , ( για να μην σε πρήζω κιόλας …) , οι απαντήσεις που μου έδινες σε ερωτήματα που σήμαιναν αρκετά για μένα , γιατί όπως σου είπα ¨κρεμόμουν ¨από τα λόγια σου , δεν με ικανοποίησαν . . . Συνέχεια →