Οι αοριστίες του κ. Τσίπρα στο ευρωπαϊκό debate σηματοδοτούν μεγαλύτερη αβεβαιότητα για το μέλλον της χώρας

Νίκος Παπαγεώργης

Ακούγοντας κανείς τον κ. Τσίπρα στο πρόσφατο ευρωπαϊκό debate δεν θα ήταν καθόλου υπερβολικό να νιώσει ότι ακούει να μιλάει δημοσιογράφος κομματικής εφημερίδας, παρά ένας αρχηγός κόμματος και δυνάμει πρωθυπουργός της χώρας. Το ευχολόγιο δεν είχε αρχή, ούτε τέλος: «θα αλλάξουμε την Ευρώπη», «θα καταπολεμήσουμε την ανεργία μέσα από την ανάπτυξη», οι Τράπεζες «θα πρέπει να ρίξουν χρήμα στην αγορά», «θα κάνουμε διεθνή διάσκεψη για το χρέος» κτλ.

Οι ευχές για το μέλλον ωστόσο, δεν συνδυάστηκαν με καμία πρακτική λύση, όπως το που θα βρουν τα χρήματα οι Τράπεζες να τα ρίξουν στην αγορά, πως θα επέλθει η ανάπτυξη προκειμένου να καταπολεμηθεί η ανεργία και πως θα διαγραφεί το χρέος της χώρας χωρίς να υποστούν απώλειες οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες μέσω της συνακόλουθης κατάρρευσης του ευρώ. Είναι δυνατόν ο κ. Τσίπρας να θέλει το ευρώ και παράλληλα να υποστηρίζει την μεγάλη διαγραφή χρέους στην Ελλάδα, η οποία διαγραφή θα επιφέρει το χαριστικό πλήγμα στο ευρώ, τόσο μεσοπρόθεσμα (πλήγμα στην αξιοπιστία του νομίσματος), όσο και μακροπρόθεσμα (και άλλες χώρες θα θελήσουν να διαγραφεί το δικό τους χρέος);