Τα Σεπτεμβριανά (1955)

vu-vuzela

Με τον όρο Σεπτεμβριανά εννοούμε το πογκρόμ που εξαπέλυσε ο τουρκικός όχλος, υπό την καθοδήγηση της κυβέρνησης Μεντερές, εναντίον της πολυπληθούς και ευημερούσας ελληνικής κοινότητας της Κωνσταντινούπολης στις 6 και 7 Σεπτεμβρίου 1955. Αποτέλεσμα, οι 100.000 Έλληνες που ζούσαν εκείνη την περίοδο στην Πόλη να συρρικνωθούν σταδιακά και σήμερα μόλις και μετά βίας να ξεπερνούν τις 2.000.

Το 1955 τη γειτονική μας χώρα κυβερνούσε ο Αντνάν Μεντερές -ένας «πρώιμος Ερντογάν»- και το Δημοκρατικό Κόμμα. Ο Μεντερές έπαιζε αρκετά το μουσουλμανικό χαρτί, προκαλώντας εκνευρισμό στο κεμαλικό κατεστημένο της χώρας. Το αποδεικνύουν και τα χιλιάδες τζαμιά που κτίστηκαν επί πρωθυπουργίας του.

Η οικονομική κατάσταση στην Τουρκία δεν ήταν ανθηρή, ενώ ο εθνικιστικός πυρετός ανέβαινε, καθώς οι Ελληνοκύπριοι διεκδικούσαν την ένωση της μεγαλονήσου με την Ελλάδα. Ήταν μια καλή αφορμή για

ΚΥΠΡΟΣ…»Φυλακισμένα μνήματα»: Ιστορία ελευθερίας μέσα στη φυλακή

vuvuzela

• «Να πας να δεις τα φυλακισμένα μνήματα». Αυτή ήταν η «προσταγή» όλων όσων έχουν επισκεφθεί τη Λευκωσία. Επιτακτικά. Με σοβαρότητα. Χωρίς περιγραφές. Χωρίς λεπτομέρειες.

 

Κι όμως κανείς δεν είπε ότι το «αξιοθέατο» αυτό, με το οξύμωρο όνομα, το οποίο δημιουργεί από μόνο του απορία, βρίσκεται μέσα στη φυλακή της Λευκωσίας. Οι απορίες μας επιτείνονται όταν στην είσοδο πια των Κεντρικών Φυλακών Λευκωσίας καλούμαστε να παραδώσουμε στους σωφρονιστικούς υπαλλήλους τα κινητά μας τηλέφωνα. Ένας ιστορικός χώρος μέσα σε μια φυλακή που λειτουργεί;!

Προχωράμε στο δρόμο και ακριβώς πριν την είσοδο του κεντρικού κτιρίου της φυλακής, σύμφωνα και με τις οδηγίες του σωφρονιστικού υπαλλήλου, στρίβουμε αριστερά. Εκεί βλέπουμε έναν κύριο γύρω στα εβδομήντα πέντε να μας κάνει νόημα από μακριά. Έχει ειδοποιηθεί φαίνεται ότι έχουν έρθει επισκέπτες.

Είναι ο κύριος Δήμος Βρυωνίδης. «Η είσοδος αυτή φτιάχτηκε αργότερα», μας λέει και από μια μικρή πόρτα μας βάζει σε ένα προαύλιο που το περιτριγυρίζουν ψηλοί πέτρινοι τοίχοι με καρφωμένα τζάμια και αγκαθωτά σύρματα στην κορυφή.

Τον ακολουθούμε και μπαίνουμε μέσα σε χώρο φυλακής, σε ένα διάδρομο με κελιά.Εκεί αρχίζει η «ξενάγηση». Είναι ενδεικτικά ένας από τους χώρους που φυλακίστηκαν οι αγωνιστές της «Εθνικής

Ένα πραγματικό θέατρο του παραλόγου παίζεται στη Θράκη

To τουρκικό βαθύ κράτος αφού έκανε την εθνοκάθαρση των Ελλήνων της Πόλης, της Ίμβρου και της Τενέδου, ασκεί τρομοκρατία και διεξάγει πολιτιστική γενοκτονία εις βάρος των Πομάκων και των Ρομά της Θράκης!

Ένα πραγματικό θέατρο του παραλόγου παίζεται στη Θράκη τα τελευταία είκοσι χρόνια, με το ελληνικό κράτος να έχει παραχωρήσει ατύπως το δικαίωμα στην Τουρκία να ασκεί εξουσία επί των μουσουλμάνων της Ελληνικής Θράκης.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που παραθέτει το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών, μετά την υποχρεωτική ανταλλαγή πληθυσμών μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας, βάσει της Συνθήκης της Λωζάννης, στην ελληνική Θράκη παρέμειναν 86.000 μουσουλμάνοι, από τους οποίους οι 39.000 τουρκικής καταγωγής, οι 35.000 Πομάκοι και οι 12.000 Αθίγγανοι.

Αντιστοίχως, με βάση τη σύμβαση «Περί της Ανταλλαγής των Ελληνικών και Μουσουλμανικών Πληθυσμών» που αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της Διεθνούς Συνθήκης Λωζάννης, η οποία έλεγε στο Άρθρο 2 ότι: «Θέλουσι θεωρηθή ως Έλληνες της Κωνσταντινουπόλεως, πάντες οι Έλληνες οι εγκατεστημένοι ήδη προ της 30ης Οκτωβρίου 1918, εν τη περιφέρεια της Νομαρχίας Κωνσταντινουπόλεως, ως αυτή καθορίζεται δια του νόμου του 1912», παρέμειναν στην Κωνσταντινούπολη 120.000 Έλληνες, από τους οποίους οι 26.000 ήταν Έλληνες υπήκοοι, οι λεγόμενοι «Εταμπλί» (εγκατεστημένοι πριν το 1918). Αν προστεθούν σ’ αυτούς και οι 6.000 Έλληνες της Ίμβρου και της Τενέδου, τότε μιλάμε για 126 χιλιάδες Έλληνες, έναντι 86.000 μουσουλμάνων.

Η Τουρκία, για την ακρίβεια αυτό που λέμε το βαθύ κράτος της Τουρκίας, ακολούθησε μια πολιτική εθνοκάθαρσης απέναντις τους Έλληνες της Πόλης, της Ίμβρου και της Τενέδου, με αποτέλεσμα σήμερα ο Ελληνισμός στις περιοχές αυτές να μην ξεπερνά τα 2.000 άτομα, στην πλειονότητά τους μέσης και μεγάλης ηλικίας.

Ο πρώτος σταθμός της πολιτικής του τουρκικού βαθέος κράτους ήταν η αναβίωση των Ταγμάτων

ΤΟ ΠΟΓΚΡΟΜ ΤΟΥ 1955

Της Μελίνας Τσιλιμίγκρα

Τον Σεπτέμβριο του 1955 προσχεδιασμένα και αποκρουστικά γεγονότα στην Πόλη και τη Σμύρνη στοχεύουν στον αποκλειστικό αφανισμό του Ελληνισμού.

Πιο συγκεκριμένα τρεις ημέρες πριν την μεγάλη καταστροφή στις 3 Σεπτεμβρίου η γυναίκα του Τούρκου πρόξενου στη Θεσσαλονίκη, καλεί φωτογράφο για να φωτογραφίσει τον εξωτερικό χώρο του τουρκικού προξενείου και του φερόμενου ως σπιτιού του Κεμάλ που βρίσκεται στον περίβολο τους. Την επόμενη ημέρα 4-9-55 αφού πήρε μαζί για «ενθύμιον» τις φωτογραφίες αναχώρησε για την Τουρκία.

Λίγες μόνον ώρες αργότερα τα μεσάνυχτα της 5ης Σεπτεμβρίου εξερράγη βόμβα μέσα στον κήπο