Οικονομική κρίση: Τι να πω στα παιδιά μου; (10 συμβουλές από ειδικούς και η συμβουλή ενός μοναχού)

Αυτή την εποχή είναι χρήσιμο να μιλήσουμε στα παιδιά για τη διαχείριση του χρήματος.

Η εξοικείωση με τη διαχείριση των χρημάτων είναι απαραίτητο «όπλο» για τους ενήλικους αλλά και για τα παιδιά.

Τόσο η ιεράρχηση των προτεραιοτήτων όσο και η εξάσκηση στην υπευθυνότητα θα τα οπλίσει με τις σωστές δεξιότητες για τη μελλοντική τους ζωή. Αν η εικόνα που τους δημιουργήσουμε –προκειμένου να μην πληγωθούν- είναι ψεύτικη τότε τα παιδιά μας θα εξελιχθούν σε μελλοντικούς ευάλωτους πολίτες.

Όταν η οικονομική κρίση χτυπήσει την πόρτα μας

Είναι σημαντικό να ενημερώνουμε πάντα τα παιδιά –εφόσον βέβαια είναι σε ηλικία που μπορούν να το κατανοήσουν- για ό,τι απρόβλεπτο συμβεί. Άλλωστε, είναι αδύνατο να μην καταλάβει το παιδί, έστω και καθυστερημένα, κάτι που συμβαίνει μέσα στο σπίτι του και επηρεάζει την καθημερινότητα όλης της οικογένειας.
Το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να του μιλήσετε ειλικρινά – αλλά όχι πανικόβλητα.
Αυτό που έχει σημασία είναι ξανά ο τρόπος που παρουσιάζουμε το γεγονός και όχι τόσο το ίδιο το γεγονός. Αν, για παράδειγμα, ο ένας από τους δύο γονείς χάσει τη δουλειά του, είναι λάθος να προσπαθήσετε να «προστατέψετε» το παιδί αποκρύπτοντας το γεγονός. Μιλήστε του με απλό και κατανοητό τρόπο. Μπορείτε να του πείτε πως η δουλειά της μαμάς δεν πήγαινε τόσο καλά και έτσι κάποιοι έπρεπε να σταματήσουν να εργάζονται, αλλά θα περιμένουν με υπομονή και αισιοδοξία να βρεθεί κάτι καλύτερο. Αυτό δείχνει ότι το εμπιστεύεστε και το αντιμετωπίζετε σαν ισότιμο μέλος της οικογένειας, γεγονός που του παρέχει ασφάλεια.

Καταναλωτές από… κούνια
Οι καταναλωτικές συνήθειες των παιδιών συνήθως «κληροδοτούνται» από τους μεγάλους. Αν τα μάθουμε από νωρίς να προσέχουν τις καταναλωτικές τους συνήθειες – ακόμη και αν δεν υπάρχει οικονομική

Τα λίγα βγαίνουν με κόπο, τα πολλά με… κόλπο

Δημήτρης Νατσιός, Δάσκαλος Κιλκίς

Θυμάμαι, όταν έπιανε η αντιτρομοκρατική υπηρεσία τα μέλη της «17Ν»,τους κατέτασσε σε… γενιές. Πρώτη, δεύτερη, τρίτη γενιά εκτελεστών, όπως ακριβώς γίνεται με τα «κλειστά», οικογενειακά επαγγέλματα. Οι παλαιότεροι αποκαλύπτουν και μεταδίδουν στους νεότερους τα μυστικά της τέχνης τους και αυτό λέγεται παράδοση. Και το οργανωμένο έγκλημα, λοιπόν, ακολουθεί γενεαλογικά τις παραδόσεις.

Το 1981 μια συγκεκριμένη οργάνωση ανθρώπων, λιμασμένων για χρήμα, εξουσία και εμφορούμενο από μένος, μνησίκακο και εκδικητικό, αναλαμβάνει την πολυπόθητη εξουσία. Το κέλυφος, κάτω από το οποίο αποκρύπτουν την ιδιοτελειά τους, ονομάζεται κόμμα.

Το δέλεαρ για να το ακολουθήσουν οι λεγόμενες «λαϊκές μάζες», είναι μια αερόπλαστη και κρανιοκενής συνθηματολογία. Παφλάζουσες ασημαντολογίες και κραυγαλέοι αφορισμοί γενικότατης φύσεως (και όσο πιο αόριστο και γενικό είναι το περιεχόμενο ενός  συνθήματος, μας διδάσκει η κοινωνική ψυχολογία, τόσο μεγαλύτερη εμβέλεια αποκτά)  καρυκευμένοι με τις συνήθεις κόρωνες περί εθνικής ανεξαρτησίας – «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες» – και κοινωνικής δικαιοσύνης- «αλλαγή», «το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, ο λαός στην εξουσία».

Ο λαός δε πάντοτε ευκολόπιστος και στο τέλος προδομένος, πείθεται. Την δεκαετία του ’80, λαφυραγωγεί το κράτος η πρώτη γενιά. Ταυτόχρονα εκλύει τις χειρότερες ροπές του νεοελληνικού χαρακτήρα,

H δημογραφικη μας συρρικνωση

Γράφονται και λέγονται διάφορα για την πιθανότητα να φορολογηθούν οι πολύτεκνοι κατά τρόπο άδικο. Διερωτάται ο απλός πολίτης αν τελικά τα παιδιά θα αποτελέσουν τεκμήριο για επιβάρυνση ή για μείωση της φορολογίας. Τα επιδόματα και τα άλλα δικαιώματα που είχαν μέχρι σήμερα τρίτεκνοι και πολύτεκνοι βρίσκονται στο επίκεντρο του προβληματισμού των αρμοδίων. Ελπίζω να επιληφθεί προσωπικά του θέματος ο Πρωθυπουργός με τη γνωστή εθνική ευαισθησία του και να δώσει λύσεις που δεν θα προκαλέσουν περαιτέρω δημογραφική συρρίκνωση. Το Έθνος χρειάζεται περισσότερα παιδιά. Δεν έχουμε περιθώριο για μεγαλύτερη δημογραφική αιμορραγία.

Το 1993 η τότε Βουλή απετελείτο από τρία κόμματα. Τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και τον Συνασπισμό της Αριστεράς, στον οποίο συστεγάζονταν το ΚΚΕ και η λεγόμενη «Ανανεωτική Αριστερά» . Ένα από τα λίγα

To MΙΝΙΟΝ γίνεται υπουργείο, η Ομόνοια ζωντανεύει και πάλι

Συνδεδεμένο με την αθηναϊκή ιστορία, με εικόνες νοσταλγικές των παιδικών μας χρόνων, το πολυκατάστημα Μινιόν μετά την καταστροφική πυρκαγιά που έκανε όλη την πόλη να θρηνήσει παραδόθηκε στη λήθη. Και όμως
σε λίγους μήνες θα είναι έτοιμο να εξυπηρετήσει χιλιάδες πολίτες από όλη την Ελλάδα, αφού μεταφέρεται εκεί το ΥΠΕΚΑ.

Όταν το περασμένο καλοκαίρι ανακοινώθηκε πως το ΥΠΕΚΑ θα φύγει από τα περίπου 28 κτίρια που νοικιάζει σε όλη την Αττική και θα μεταφερθεί στο απαξιωμένο κέντρο της Αθήνας, υπήρξε ένα κύμα αισιοδοξίας: η ζωή και η επιχειρηματικότητα μπορούν να επιστρέψουν στις παρυφές της Ομόνοιας, ενώ ένα ιστορικό κτήριο που επί χρόνια είναι τυλιγμένο με λινάτσες, το Μινιόν θα αποκτήσει νέο ρόλο.

Οι τότε ανακοινώσεις, μάλιστα, έλεγαν πως η μεταφορά θα έχει ολοκληρωθεί ως το τέλος Σεπτεμβρίου.
Παραμονή της συνεδρίασης θρίλερ του Eurogroup.

Οι μήνες πέρασαν, αλλά τα φθαρμένα από τον ήλιο πράσινα πανιά συνέχισαν να κρατούν ασφυκτικά