ΤΟ ΜΕΙΖΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ: Δεν αναδεικνύεται στα ΜΜΕ — Με φόρους και περικοπές επιδομάτων οι πολιτικοί βάζουν ταφόπλακα

Q&A: το ελληνικό δημογραφικό πρόβλημα

του Νίκου Ράπτη

Q: Αναφέρεστε στο δημογραφικό ως ένα από τα μεγάλα προβλήματα της χώρας! Ακου δημογραφικό! Τίποτα πιο συντηρητικό δε βρήκατε;

 

Α: Το ερώτημά σας θέτει αμέσως-αμέσως ένα ενδιαφέρον ζήτημα: πώς να αξιολογούμε τη σημασία  των διαφόρων πολιτικών-κοινωνικών ζητημάτων; Το καθεστώς ελληνικό πολιτικό σύστημα αξιολογεί ως σημαντικό ότι αποφέρει ψήφους: τα αιτήματα των ισχυρών κοινωνικών ομάδων ή των ψηφοφόρων με επιρροή. Ως εκ τούτου σπανίως λαμβάνει «δυσάρεστες» αποφάσεις, παρά μόνο όταν είναι ολοφάνερο πως η παράταση της αδράνειας ή του λαϊκισμού θα σημάνει καταβολή ακόμα βαρύτερου πολιτικού κόστους: αν ας πούμε καταρρεύσει ο προϋπολογισμός ή/και ξαναμπούμε σε επιτήρηση, θα ζημιωθούμε εκλογικά περισσότερο από ότι αν αυξήσουμε το ΦΠΑ. Οπότε….

Αυτή η αντίληψη έχει ένα «δημοκρατικό» επίχρισμα, που ίσως να παίζει και το ρόλο της «θεωρίας»: η πολιτική είναι για να «υπηρετεί τον πολίτη», να ασχολείται με όσα «νοιάζουν» τους ψηφοφόρους. Και ποιοι είμαστε εμείς για να πούμε πως σημαντικό είναι το ένα ή το άλλο; Ας το κρίνει αυτό η ίδια η κοινωνία! Εμείς εδώ «εκπροσωπούμε» την κοινωνία, τους πολίτες, τους συντοπίτες μας κ.ο.κ. Αυτοί εντέλει μας υπαγορεύουν τι θέλουν να αλλάξει -και τι όχι.

Δυστυχώς, από αυτήν την «συνταγή» απουσιάζουν εντελώς δύο πολύτιμα συστατικά: το πρώτο είναι η ισότητα. Η καθεστηκυία προσέγγιση «εκ κατασκευής» ισχυροποιεί τους ήδη ισχυρούς, που εξ ορισμού έχουν μεγαλύτερη πρόσβαση στα κέντρα εξουσίας, «βαραίνουν» περισσότερο εκλογικά (ιδίως σε ένα πολιτικό σύστημα όπου «ανταλλακτική αξία» έχει το χρήμα, η διασημότητα, η οικογενειακή παράδοση) κ.ο.κ. Το δεύτερο είναι η ευθύνη: λειτουργώντας κατ, αυτόν τον τρόπο, η πολιτική εξουσία απορρίπτει μετά βδελυγμίας έννοιες όπως «πρόγνωση», «χρέος», «παιδαγωγικός ρόλος της πολιτικής». Απορρίπτει δηλαδή την ουσία της «ηγετικότητας», του αγγλοσαξονικού «leadership».

Προτείνω να αξιολογήσουμε τα πολιτικά μας προβλήματα αλλιώς: κριτήριό μας να είναι ποια από τα πολιτικά και κοινωνικά προβλήματα, εφόσον εξελιχθούν ανενόχλητα για μερικά ακόμα χρόνια, θα προκαλέσουν αμετάκλητες, ανεπίστρεπτες, ανεπανόρθωτες ζημιές. Πόσο μάλλον αν αυτές οι βλάβες θα είναι εις θέση να υπονομεύσουν ακόμα και την ίδια την ύπαρξη της Ελλάδας και του ελληνισμού, ως δημοκρατικού-εθνικού κράτους, μέσα σε έναν ορατό χρονικό ορίζοντα…

Κατ, αρχήν, υπάρχουν τέτοια ζητήματα; Ε, λοιπόν υπάρχουν, και το ένα είναι το δημογραφικό! Δυστυχώς για μας βέβαια, είναι πράγματι ένα ζήτημα που στην τρέχουσα πολιτική αγορά δεν «πουλάει», δεν είναι, όπως λέγεται, «σέξι». Φταίει η πολιτική μας ιστορία γι, αυτό, αλλά και η πολιτική σημειολογία της μεταπολίτευσης: για το δημογραφικό μιλάνε συνήθως «συντηρητικοί», «αντιδραστικοί», «εθνικιστές» κ.ο.κ (η εκκλησία, οι οργανώσεις πολυτέκνων, κ.λπ). Αρα είναι ένα θέμα με το οποίο δεν ασχολούμαστε! Ανάλογα προβλήματα συναντώνται στη Βρετανία (όπου η γραμμή μεταξύ «ιδιωτικού» και «δημοσίου» είναι πολύ βαθιά και πολύ πλατειά και κάθε επιδίωξη παρέμβασης του κράτους στον ιδιωτικό χώρο, στο πόσα παιδιά π.χ. θα γεννά κάθε γυναίκα, θεωρείται τουλάχιστο άκομψη), στη Γερμανία προφανώς (όπου κάθε συζήτηση περί δημογραφίας αποπνέει μια αύρα «ευγονικής» «φυλετικής καθαρότητας» με παραπομπές στη ναζιστική περίοδο) στην Ισπανία και την Ιταλία (όπου είναι ακόμα νωπές οι αναμνήσεις των αντιπαραθέσεων για τη νομιμοποίηση του διαζυγίου ή των αμβλώσεων).

Τα πράγματα είναι διαφορετικά στη Γαλλία, όπου η λεγόμενη «οικογενειακή πολιτική» είναι η πολιτική απάντηση της République στη φτώχεια, αλλά και στην επούλωση των τραυμάτων του Α, και κυρίως του Β, παγκοσμίου πολέμου. Έτσι στη Γαλλία το «δημογραφικό» έχει ένα «προοδευτικό» πρόσημο: δεν είναι τυχαίο από αυτήν την άποψη που η Γαλλία είναι πρωταθλήτρια Ευρώπης στη γεννητικότητα. Με παρόμοιο τρόπο, στις σκανδιναβικές χώρες, οι πολιτικές υπέρ του παιδιού, υπέρ της απελευθέρωσης της γυναίκας κ.ο.κ συνέβαλαν αποφασιστικά στην υψηλή σχετικά γεννητικότητα.

Καταληκτικά: το δημογραφικό στην Ελλάδα θεωρείται συντηρητικό ζήτημα, δεν «πουλάει» κ.λπ. Και λοιπόν; Το ζητούμενο είναι να διαπιστώσουμε αν ένα πρόβλημα είναι σημαντικό και θα επηρεάσει το μέλλον της πατρίδας, αλλά και το δικό μας ή εκείνο των παιδιών μας! Όχι αν «πουλάει», αν είναι «δεξιό» κ.ο.κ.!

Q: Αν, όπως λέτε, το «δημογραφικό» έχει συντηρητικό πρόσημο, αυτό οφείλεται στο ότι έχει πολύ

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΓΡΟΟΙΚΟΝΟΜΙΑ: Μανιτάρια

Ο Έλληνας έχει μια μανία να τρώει λευκό εισαγόμενο μανιτάρι από την Πολωνία γιατί πιστεύει ότι επειδή είναι λευκό είναι και αγνό . Ιδού λοιπόν τι συμβαίνει.

Τις 2 βδομάδες των εορτών πουλήθηκαν 200 τόνοι εισαγόμενου λευκού, μπαγιάτικου, και ψεκασμένου με φορμόλη και χλωρίνη ( για να είναι άσπρο) και κέρδισαν 2 εταιρείες γερμανικών συμφερόντων. Την ίδια στιγμή πουλήθηκαν 30 τόνοι ολόφρεσκου ημέρας Πλευρότους (ΤΕΛΕΙΩΣ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟ) που παρήχθηκε από 45 μικρές οικογενειακές γεωργικές μονάδες που μαζί με τους εργαζόμενους εκεί έδωσε

ΤΙ ΚΑΛΟΣ που είναι ο ΣΑΜΑΡΑΣ , βρε ΠΑΙΔΙΑ !!!

του Βλάση Γωγούση

Τι καλός και….. μεγαλόψυχος !!

Λέει πρώτα στους παρακοιμωμένους του ( και δι` αυτών προς τους αργυρώνητους δημοσιογράφους – τους

Σε ένα άρθρο σήμερα στη Βουλή τα μέτρα 18,9 δισ. ευρώ της τετραετίας 2013 – 2016

Τα 4,63 δισ. συνιστούν την κρυφή ατζέντα – Σε συνταξιούχους, μισθωτούς τα βάρη της τετραετίας – 1,5 δισ. λιγότερα θα πληρώσουν οι επιχειρήσεις το 2013

Μέτρα συνολικού ύψους 18,9 δις. ευρώ, εκ των οποίων τα 4,63 δισ. ευρώ συγκροτούν την κρυφή ατζέντα του Μεσοπρόθεσμου, περιλαμβάνει το πολυνομοσχέδιο με τις παρεμβάσεις για την επόμενη τετραετία που κατατίθεται σήμερα στην Βουλή. Όλα τα μέτρα θα περιληφθούν σε ένα άρθρο το οποίο θα πρέπει να ψηφιστεί την Τετάρτη από το ελληνικό κοινοβούλιο  για να μπορέσει η Ελλάδα να πάρει την δόση των 31,5 δις. ευρώ.

Ήδη, η κυβέρνηση έχει αποδυθεί σε ένα αγώνα για να μπορέσει να πείσει τους βουλευτές που

Ειδοποιητήρια σε 15.000 καταθέτες εξωτερικού

Ειδοποιητήρια από την εφορία θα λάβουν το επόμενο διάστημα 15.000 φορολογούμενοι, οι οποίοι καλούνται να δικαιολογήσουν τις διαφορές ανάμεσα στα δηλωθέντα εισοδήματα τους και τα ποσά καταθέσεων που έβγαλαν σε τράπεζες του εξωτερικού την τελευταία διετία.

Σε διαφορετική περίπτωση σύμφωνα με το επικρατέστερο σενάριο, θα κληθούν να καταβάλουν φόρο 45% επί του ποσού

Ο ΝΙΚΗΤΑΡΑΣ ΚΑΙ… Η ΜΙΛΕΝΑ ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗ

ΝΙΚΗΤΑΡΑΣ:  

Η Ελληνική κυβέρνηση, επί Όθωνος, τον συνέλαβε το 1839 και τον κατεδίκασε, αν και παντελώς αθώο, σε ενάμιση χρόνο φυλακή, με τη κατηγορία της «προδοσίας». Μετά από 1,5 χρόνο τον ελευθέρωσαν και κατήντησε ζητιάνος στα σοκάκια του Πειραιά. Η αρμοδία αρχή η οποία χορηγούσε πόστα είχε ορίσει μια ορισμένη μέρα στον ήρωα επαίτη μια θέση μια μέρα της εβδομάδος κοντά στην εκκλησία της Ευαγγελιστρίας και του επέτρεπε (!) να επαιτεί κάθε Παρασκευή! Αυτή ήταν η ανταμοιβή του. Όταν αυτά έφτασαν στα αυτιά του πρέσβεως της Μεγάλης Δυνάμεως (Ρωσίας), αυτός εστάλη υπό της Ρωσικής κυβερνήσεως του, στο πόστο όπου επαιτούσε ο μεγάλος οπλαρχηγός.

Μόλις ο Νικηταράς αντελήφθη τον ξένο μάζεψε αμέσως το απλωμένο χέρι του.

Σχέδια για αύξηση του φόρου των καταθέσεων

Του Σπύρου Δημητρέλη

Σενάρια αύξησης της φορολογίας των καταθέσεων εξετάζουν στο υπουργείο Οικονομικών. Αντιμέτωποι με τη δραματική υστέρηση των φορολογικών εσόδων αλλά και την αναζήτηση πηγών εσόδων για τα επόμενα χρόνια στα οποία θα πρέπει ο προϋπολογισμός να εμφανίζει υψηλό πρωτογενές πλεόνασμα οι ιθύνοντες του υπουργείου εξετάζουν σοβαρά το ενδεχόμενο να φορολογήσουν και το τελευταίο περιουσιακό στοιχείο των νοικοκυριών το οποίο είχε μείνει ανέπαφο τα τελευταία δυο χρόνια της πρωτοφανούς λιτότητας. Με τη φορολόγηση, ωστόσο, το υπουργείο διακινδυνεύει να κάνει ακόμη πιο αφιλόξενο το τοπίο για τις καταθέσεις οι οποίες έχουν μειωθεί σημαντικά λόγω εκροής.