Με όση αντικειμενικότητα διαθέτω (εντάξει είμαι λίγο Πορτοκάλος), θα σας μεταφέρω τις διαφορές και τις ομοιότητες Ελλήνων και Γερμανών, ώστε αν δεν διδαχθούμε κάτι από όλο αυτό, τουλάχιστον να γελάσουμε. Στο κείμενο ενδέχεται να περιέχονται ψήγματα υπερηφάνειας και προκατάληψης σε ελεγχόμενες δόσεις. Καταναλώστε άφοβα. (Άλλωστε, στη Γερμανική τηλεόραση, μάς κοροϊδεύουν ολημερίς στα πλαίσια της σάτιρας. Δεκτό με χαμόγελο. Αφού κι η σάτιρα γεννήθηκε στην Ελλάδα!)
Λοιπόν που λέτε, την πρώτη φορά που χρειάστηκε στη Γερμανία να βάλω εγώ βενζίνη στο αυτοκίνητο πήγα όλο καμάρι σε ένα βενζινάδικο στη γειτονιά μας και έκατσα δίπλα από την αντλία και περίμενα με ευρωπαϊκή υπομονή, να έρθει ο κύριος που ήταν μέσα στο ταμείο να μου βάλει βενζίνη. Εν τω μεταξύ έριχνα μια ματιά στο βιβλίο που είχα μαζί μου.
Μετά από 7-8 σελίδες, άρχισα να τα παίρνω. Οχι μόνο δεν εμφανιζόταν κανείς, αλλά ο τύπος ούτε καν κοιτούσε έξω από το παράθυρο να δει τι γίνεται, ενώ τα αυτοκίνητα σχημάτιζαν ουρές! Εντάξει, έχουμε πει για την παροιμιώδη υπομονή την Γερμανών, αλλά δεν μπορεί να μην τσαντίζεται και κανείς!
Αρχίζω να παρατηρώ τους γύρω μου. Και τότε συνειδητοποιώ ότι όλοι έβγαιναν από το αυτοκίνητό τους, έπαιρναν την αντλία, έβαζαν βενζίνη μόνοι τους, κάποιοι έπλεναν και το τζαμάκι τους και μετά πήγαιναν μέσα να πληρώσουν… Συνέχεια →
mySatellite 