Μήνυμα προς φίλο: Θρηνούμε σιωπηλά εμείς οι λιγομίλητοι …… by Lit Maiden

Αγαπητέ φιλε,

Έχουμε καιρό να τα πούμε, το ξέρω. Σε είχα πει πως κάποια στιγμή θα προσπαθούσα να εξηγήσω την κατάσταση, και να’ μαι επιτέλους. Τι επιτέλους ….το κείμενο αυτό το έχω έτοιμο από τον Ιανουάριο. Το διαβάζω κάθε τόσο από τις αρχές του έτους. Το κοιτάω και το ξανακοιτάω αλλά δεν με πήγαινε η καρδιά να το δακτυλογραφήσω. Βασικός λόγος είναι γιατί αισθάνομαι ενοχές. Δυστυχώς έτσι με μεγάλωσαν, έτσι με μεγάλωσα και γω η ίδια και παρά τις προσπάθειές μου, όσα χρόνια και να περάσανε, δεν κατάφερα να τις αποβάλλω.

Αν το ανεβάζω αυτό τώρα αντί να στο στείλω προσωπικά είναι γιατί τον τελευταίο καιρό κατάλαβα πως πάσχουμε όλοι μας από έλλειψη ανθρωπιάς, έλλειψη αγνών συναισθημάτων, κοινής λογικής και επαφής. Αν το γράφω αυτό το σημείωμα είναι γιατί πέρα από το μήνυμα που θέλω να παραλάβεις, πέρα από μια απολογία μου, θέλω να μιλήσω εκ μέρους όλων αυτών που είναι σαν και εμένα – λιγομίλητοι, αρκετά εσωστρεφείς αλλά πάντα δίπλα σε όσους πραγματικά αγαπάνε. Με τόσα πολιτικά άρθρα, τόσες συζητήσεις για την οικονομία, την κοινωνία, τα σκάνδαλα, την πολιτική, καιρός είναι να ξαναφέρουμε λίγη ανθρωπιά στις καθημερινές σχέσεις μας, να θυμηθούμε την πραγματική ουσία της ζωής μας, που εν τέλει επηρεάζει και την κοινωνικοπολιτική μας οντότητα.

Η ιστορία έχει ως εξής: η κοινωνία μας έχει κλείσει, μας έβαλε λουκέτο, σαν να ήμασταν εργοστάσια χωρίς λόγο λειτουργίας, χωρίς χρησιμότητα. Κάποτε ο αέρας ήταν ελεύθερος, τα ψέματα μικρά ή λευκά,

Χωρίς συνοχή, χωρίς πάτημα … by Lit Maiden

Ξύπνησα σήμερα, όπως κάθε μέρα άλλωστε, με το ράδιο-ξυπνητήρι στο κομοδίνο πάνω να παίρνει μπρός από μόνο του στην προκαθορισμένη ώρα. Ο σταθμός δεν είναι της επιλογής μου. Ο κύριος που κοιμάται δίπλα μου, με τον οποίο μοιράζομαι το κρεβάτι χρόνια τώρα, θέλει κάτι σε λαϊκό, και δεν του πάω κόντρα γιατί ούτως ή αλλιώς έτσι και γουστάρω τα τραγούδια ενός σταθμού πρωί πρωί, σιγά μη σηκωθώ απ’ το κρεβάτι. Άσε το βαθύ λαρύγγι λέω από μέσα μου να ουρλιάζει κελαηδιστά στο όφωνο εκεί, να με χαλάει πρωινιάτικα τόσο ώστε να αναγκαστώ να σηκωθώ στο άψε σβήσε να πάω για το καθιερωμένο κατούρημα.

Και έτσι περνάνε οι μέρες με το ίδιο πρωινιάτικο ξύπνημα, με την ευγενική χορηγία του μικρού γκρίζου ράδιο-cd που κάθεται περήφανα δίπλα στο προσκέφαλό μου.

Έτσι περνάνε μέχρι αυτή την εβδομάδα, την Μεγάλη Εβδομάδα. Τις τελευταίες τρεις μέρες, αυτό το μικρό γκρίζο κουτί με πειράζει όσο ποτέ άλλοτε. Το κελάηδισμα, το τρέμουλο της τραγουδιάρας να κλαίει για τον παιδαρά που την παράτησε, να εύχεται κακό να πάθει ο εγωισταράς τεκνατζής της, με γεμίζει αφάνταστη λύπη. Προχθές η λύπη ήταν αγανάκτηση. Μάλλον περνάω τα πέντε  βήματα που λένε περνάει όποιος θρηνεί τον θάνατο ενός αγαπημένου.

Δυστυχώς αυτό το κακό έχω. Αντί να βλέπω τα πράγματα έτσι όπως έχουν, κάθομαι και βρίσκω τη σημασία πίσω απ’ τις πράξεις σε οτιδήποτε αντικρίζω. Δυστυχώς το γκρίζο κουτάκι με θυμίζει άλλες χρονιές, όταν αυτή η κοινωνία έστω και εθιμοτυπικά κρατούσε τα προσχήματα και δεν έπαιζε τραγούδια της οκάς, της

Η αξία του στόχου

«Δεν κατάλαβα καλά.»

Ο 40αρης την κοιτούσε σαν να μην ήξερε τι να απαντήσει, υπολογίζοντας τι ήθελε να ακούσει από αυτόν, κερδίζοντας λίγο χρόνο να σκεφτεί τι θα της έλεγε. Όλα είχαν πάει κατ’ ευχήν μέχρι εδώ. Τι ήθελε τώρα και πέταξε αυτή την απορία;

Aπό την εξέδρα της η κυρά ξανά έθεσε την ερώτηση, αργά, κατανοητά, επίσημα: «Είναι καλοκαίρι. Βρίσκεσαι σε πολυσύχναστη παραλία με αμμώδες, ρηχή θάλασσα. Επιλέγεις να κολυμπήσεις ολομόναχος

Ο Μπουτάρης το βιολί του ….. το ζήτημα είναι οι Θεσσαλονικείς τι κάνουν;

«Εκείνο που ξέρω είναι ότι ο εορτασμός του 2012 πρέπει να ξεφύγει από το κλασικό μοτίβο των εθνικοαπελευθερωτικών ιαχών και να κάνει την πόλη γνωστή ανά τον κόσμο. Θεωρώ δηλαδή, πιο σημαντικό το ότι πήραμε τη διάκριση της πρωτεύουσας της νεολαίας της Ευρώπης για το 2014 ή ότι θα γίνει το μουσικό φεστιβάλ Womex στη Θεσσαλονίκη τον Οκτώβριο του 2012 από τις όποιες εορταστικές εκδηλώσεις δεν θα γίνουν, διότι δεν θα γίνουν, για την απελευθέρωση».

Τάδε έφη ο κυρ Μπουτάρης, αυτός ο μικρός ανθρωπάκος που όταν τον βλέπεις να περπατάει έξω λες «κρίμα, τον παράτησαν οι δικοί του στον δρόμο, τον παππούλη, τον άστεγο». Έχει πρόσωπο η πόλη παντώς, δεν μπορεί κανείς να αντιλέει — πρόσωπο που δεν έχει καμία σχέση ούτε με την Θεσσαλονίκη, ούτε με την Ελλάδα.

Τα Χριστούγεννα δεν είχαν δέντρο (οι αχινοί δεν μετράνε), η παραλία ξαναφτιάχνεται γιατί η προηγμούμενη σπατάλη δεν έφτανε, ο αγιασμός των Φώτων δεν θεωρείται επίσημη τελετή. Το δημαρχιακό μέγαρο που έχει φέτος μια αφίσα απο πάνω ως κάτω να λέει απλά οτι ο Δήμος γιορτάζει θα στοίχισε μια μικρή περιουσία αλλά δεν αφορά κανέναν γιατί όλα τα προβλήματα της πόλης έχουν εξαλειφθεί. Κυκλοφοριακό χάος τέλος, σκουπιδομάνι τέλος, χρέη δήμου τέλος, στήριξη προς όλους τους

Όταν Εύχεσαι στα Ελληνικά ….. by Lit Maiden

Νέο έτος, νέα σελίδα, ευχές, χαρά, ελπίδα. Ως Έλληνες πρέπει να είμαστε από τους λιγοστούς λαούς που χαιρόμαστε με το παραμικρό, βρίσκουμε την ευκαιρία να γιορτάσουμε αργίες όπως πρέπει. Το φαγητό δεν σταματάει, το ποτό ρέει, γέλιο μεταξύ φίλων ακούγεται ως το διπλανό διαμέρισμα, μιλάμε για όσα μας πονάνε, όσα δεν μας περισσεύουν αν και βρίσκουμε τρόπο να τα μοιραζόμαστε.

Όπως είναι φυσιολογικό, τις τελευταίες μέρες ζούμε μια συνεχή ανταλλαγή ευχών. Γενικά όμως, έχουμε μάθει να ευχόμαστε σαν να λέμε ένα γειά. Ενώ όλοι οι λαοί έχουν το καλημέρα έτοιμο, σπάνια βλέπεις να εύχονται καλή εβδομάδα ή καλό μήνα. Έφτασε ο χειμώνας, ευχόμαστε καλό χειμώνα. Πόσους Άγγλους βλέπετε να λένε «Have a nice winter»;

Καλές διακοπές, καλή Σαρακοστή, καλές γιορτές, καλό σαββατοκύριακο, καλό μεσημέρι, καλησπέρα, καλό

Θα βγει κανείς να ενημερώσει τους κατοίκους της συμπρωτεύουσας για το δένδρο; Τα 5 καυτά ερωτήματα

Lit Maiden

Όλοι αναμετέδωσαν την ξεφτίλα στην Θεσσαλονίκη — όχι για το δέντρο το ίδιο που δεν είναι καν δέντρο αλλά γεωμετρικό τρισδιάστατο σχήμα (αλήθεια, απορώ αν κανείς σκέφτηκε να δει αυτή την κατασκευή μέσα από τα μάτια ενός 7χρονου, γιατί στην ουσία τα παιδιά είναι αυτά που θα μαγέψουμε με την διακόσμηση, οι ενήλικες έχουν ντέρτια αυτόν τον καιρό με τα 8 χαράτσια σε 30 μέρες).

Η ξεφτίλα δεν είναι μόνο το δέντρο, αλλά η ίδια η προχειρότητα με την οποία σχεδιάστηκε και εκτελέστηκε το όλο έκτρωμα. Οι ξένοι μας κοροϊδεύουν εδώ και καιρό για ανοργανωσιά, τεμπελιά και επιπολαιότητα. Αποδείχθηκαν σωστοί στην συγκεκριμένη περίπτωση. Πως αλλιώς να εξηγήσεις το φιάσκο αυτό;

Ανοργανωσιά: Δεν φαντάστηκαν ποτέ εκεί στον Δήμο να ζυγίσουν το ρίσκο πριν ξοδέψουν τα χρήματα των φορολογουμένων; Ζούμε στην Θεσσαλονίκη, κυρίες και κύριοι. Φυσάει Βαρδάρης στην Θεσσαλονίκη, κυρίες και κύριοι. Είναι Δεκέμβριος, αγαπητοί μου. Εδώ Νοέμβριος ήταν, και κόντεψε ο

ΝΑ Η ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΜΙΛΗΣΕ Η ΜΕΓΑΛYΤΕΡΗ ΓΛΑΣΤΡΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔAΣ ….. by Lit Maiden

Όχι δεν ήταν μειονότητα. Όχι δεν αμαύρωσαν την παρέλαση που δεν ματαιώθηκε όπως λένε τα πουλημένα κανάλια. Ο κόσμος παρέμεινε ως το τέλος. Η μόνη διαφορά ήταν πως δεν άφησαν τους πραγματικούς

Η Αβάσταχτη Βαρύτητα του Ελληνικού Είναι ……… by Lit Maiden

Σε τι κόσμο γεννήθηκα, Θεέ μου; Όλοι γύρω μου να τρέχουν μανιωδώς, παρασέρνοντας και μένα μέσα στο χειμαρρώδες άγχος τους. Ζω σήμερα, πεθαίνω αύριο και θα δω εν τέλει πως δεν είχα χρόνο να δω γιατί υπήρξα, τι πρόσφερα, τι άφησα πίσω μου.

Θα δω εν τέλει πως είχα όλο τον χρόνο να δω γιατί υπήρξα, ότι δεν πρόσφερα και ότι δεν θα αφήσω ίχνος πίσω μου.

Η προσγείωση – που για πολλούς Έλληνες δεν έχει πραγματοποιηθεί ακόμη – ήταν άσχημη. Το χαμόγελο σβήστηκε από τα χείλια ολονών σαν ύπουλος καρκίνος που τρέφεται από υγιή κύτταρα. Χαρά πλέον σημαίνει λήθη. Χαρά θα πει να ξεχνιέμαι μέσα από ασήμαντα ερεθίσματα που δίνουν νόημα στη ζωή μου

Πατρίδα μου …. by Lit Maiden

Πατρίδα μου, ξανά-ανταμώσαμε. Φίλησα νοερά τα αγιασμένα χώματα σου μετά από τόσα χρονια που ήμουν εξόριστη στην κρύα ξενιτιά, μα βρήκα παντού προδοσία και σαπίλα.

Πότισα με δάκρυα τα γαϊδουράγκαθα που φύτρωσαν στις γειτονιές σου, που ρίζωσαν στις καρδιές των άγνωστων σε μένα προσώπων, τον συμπατριωτών μου, που έπνιξαν το χαμόγελο και την καλημέρα.

Πατρίδα μου, με λένε ειρωνικά να σε χαίρομαι. Με λένε να χαίρομαι το πανί που θα υψώσω στο μπαλκόνι μου σε λίγες μέρες, και το κακό είναι ότι τους καταλαβαίνω πως νιώθουν προδομένοι και αυτοί.

Όμως δεν μπορώ να σε απαρνηθώ. Δεν μπορώ να μην υψώσω την σημαία του παππού μου που θα πρέπει να

Επιστροφή στον Μεσαίωνα: Ο Χρησμός του Βενιζέλου με έναν Καφέ …….. by Lit Maiden

Δεν πιστεύω αυτά που βλέπω. Δεν είναι δυνατόν να γίνονται αυτά. Έχω πάθει με την ξεδιάντροπη αλαζονεία, το αυτοκρατορικό ύφος, το «μη μου άπτου καθώς είστε όλοι ανάξιοι» που αποπνέει η γλώσσα του σώματος.

Απορώ πως αυτοί θεωρείται πως είναι μορφωμένοι. Δεν μπορώ να καταλάβω τι έμαθαν από την ιστορία. Μετά σκέφτομαι πως μάλλον δεν χρειάζεται ένα χαϊδεμένο παιδί να πασχίσει και πολύ για να βγάλει σχολεία και πτυχία, να ιδρώσει ποτέ του για το αν οι νόμοι του κράτους ισχύουν για αυτόν.

Δεν μπορώ να καταλάβω πως οι αρχαίοι με όλη την προχειρότητα, την βαρβαρότητα, τους πολέμους, την έλλειψη επικοινωνίας, τεχνολογίας και μορφώσεως μπόρεσαν να παράγουν πολιτισμό. Πως γίνεται ο ίδιος λαός σήμερα να παράγει μεσαιωνικές προσωπικότητες, φεουδάρχες που πετάνε ξεροκόμματα στους

Τα παιδιά του κλότσου και του μπάτσου …… by Lit Maiden

Κυριακή πρωί. Σηκώθηκα και βγήκα στο μπαλκόνι. Έκανε λίγη ψύχρα αλλά δεν με πείραζε καθόλου. Κάθισα στο τραπεζάκι μόνη μου, η γειτονιά ακόμη δεν ήταν στο πόδι και μάλλον θα αργούσε.

Πήρα κάποιες αποφάσεις εκείνο το πρωινό στη γλυκιά ψύχρα καθώς όλοι κοιμόντουσαν, λαμβάνωντας υπ’όψιν μου κάποιες τελευταίες εξελίξεις και τον χρόνο που άρχιζε και πίεζε ασφυκτικά. Ξανάρθε στο μυαλό μου η σκέψη πως οι πολιτικοί δεν νοιάζονται για μας. Μας γράφουν κανονικά και με τον νόμο (ειρωνεία τ’ότι αυτό γίνεται κυριολεκτικά), χλευάζοντας μας με τον πιο χυδαίο

Σάμινα, ένδεκα χρόνια μετά: Ο νεκροθάφτης πότε φόρεσε λευκά;

Αύριο θα κλείσουμε έντεκα χρονια από την τραγωδία που πάγωσε τη χώρα. Έντεκα χρόνια. Ήμασταν φαινομενικά ελεύθεροι τότε αν και σκάβονταν ο λάκκος μας. Ο πατέρας μου ζούσε ακόμη, εγώ χαμογελούσα, οι Αμερικανοί δεν είχαν ξεκινήσει τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας με Οργουελιανά μέτρα που θα μας έφερναν σήμερα στα πρόθυρα της Κάρτας του Πολίτη για την οποία δεν μιλάει κανείς.

Ήταν λίγο πριν τις δέκα και τέταρτο το βράδυ, Τρίτη, 26 Σεπτεμβρίου όταν το Express Σάμινα προσέκρουσε στις νησίδες Πόρτες, δυο ναυτικά μίλια από την Πάρο, δυο ναυτικά μίλια από τις ακτές τις

Πορεία λίγων στη Θεσσαλονίκη ….. by Lit Maiden

Μια παρά, Εγνατία στο ύψος της Αριστοτέλους. Η μία λωρίδα κατευθυνόμενη προς την Καμάρα άδεια. Βιαζόμουν αλλά μια φωνή από μεγάφωνο με έκανε να σταματήσω και να αναρωτηθώ γιατί δεν κατευθυνότανε κανένα αμάξι ανατολικά και τι φώναζε αυτός με το μεγάφωνο.

Η νέα γενιά έχει δανεικά
Ποτέ δεν ξεπουλιέται ούτε προσκυνά

Νέοι και νέες κρατώντας ένα πανό δυνατά και με σταθερό βήμα φώναζαν για τα δικαιώματα τους.

ΧΟΥΝΤΑ ΡΕ! ΘΑ ΣΑΣ ΤΑ ΠΑΡΟΥΜΕ, ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΠΩΣ ΚΑΙ ΤΙ ΓΙΑΤΙ @@ΜΑΜΕ ΚΑΙ ΔΕΡΝΟΥΜΕ …. by Lit Maiden

Πόσο ακόμη θα καθόμαστε να τους κοιτάμε; Μήπως είμαστε τόσο ηλίθιοι που περιμένουμε να φορέσουν το πηλήκιο με την σβάστικα και να ανοίξουν λέσχη αναψυχής με το όνομα ΕΑΤ-ΕΣΑ για να καταλάβουμε ότι έχουμε να κάνουμε με φασιστική χούντα;

Δεν θα τους ξεφύγεις με το χαράτσι. Θέλουν να μεταφέρουν τον πλούτο αυτής της χώρας στα χέρια εύπορων και θα επιτευχθεί το σχέδιο τους πάση θυσία (του λαού βεβαίως βεβαίως).

Μετά το κόλπο γκρόσο με το χρηματιστήριο όπου έκαναν τις αρπαχτές τους κάποιοι, βουτώντας τα χέρια στις οικονομίες του ανίδεου μεροκαματιάρη, είδαν πως αρκετοί δεν έπεσαν καλά καλά στη λούμπα. Δεν τους έκατσε καλά αυτό το γεγονός. Πως γίνεται ο Έλληνας να είναι πιο έξυπνος από τους κουστουμαρισμένους απόφοιτους του London School of Economics, του Yale, του Amherst (αν δεν το ξέρετε το τελευταίο, ψάξτε το, κορόιδα);

Έτσι είστε; Τώρα θα δείτε, καθάρματα, που τολμάτε να δέχεστε κληρονομιές τον πατεράδων σας,

Στάση πληρωμών κηρύσσουν τα Ελληνικά νοικοκυριά – Η κρίση «στρώνει» χαρακτήρα

Με το νέο χαράτσι στα ακίνητα θα πρέπει να κοιτάξουμε σοβαρά το κίνημα Δεν Πληρώνω. Όλοι μας λέμε φτάνει αλλά ούτε οι μισοί που το λένε κατεβαίνουν στις διαμαρτυρίες. Καιρός λοιπόν να κάνουμε όλοι κάτι. Συσπείρωση, θέληση, οργάνωση, σωστή ενημέρωση. Ψάξτε το λίγο αντί να κάθεστε να βογκάτε σαν γκαστρωμένες!

Lit Maiden

————————————————————-

Δημοσιεύτηκε 23/6/10

Κατόπιν παράτασης που ζήτησαν οι τράπεζες για να εγκλωβίσουν τους οφειλέτες σε νέες συμβάσεις – ρυθμίσεις οφειλών.

Γιγαντώνεται το κίνημα του «ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ» που αποτελεί πλέον μια νέα στάση ζωής που

Καλώς ορίσατε στη Νύφη του Θερμαϊκού, Λαμόγια! …..by Lit Maiden

Κανένας αστυνομικός δεν ανησυχεί όπως λέει η επικεφαλίδα του άρθρου πιο κάτω. Πότε ανησύχησε ο οπλισμένος από διαμαρτυρόμενους; Δεν ζούμε ιστορία της Βίβλου με πρωταγωνιστές τον Δαβίδ και τον Γολιάθ. Εδώ μιλάει η λογική και η πραγματικότητα που μας λένε ξεκάθαρα ότι υπάρχουν άρματα, κράνη, γκλομπ, δακρυγόνα, διμοιρίες, τοίχοι, και ένας Αίαντας απέναντι σε ντομάτες, πέτρες, μπινελίκι και αγανάκτηση. Ξέχασα και τις μετρημένες μολότοφ.

Τι ανησυχία αποπνέει σε μια οργανωμένη στρατιά ένας ανοργάνωτος όχλος που διαμαρτύρεται; Πως οι εκπαιδευμένοι να φοβούνται τους πιτσιρικάδες, τους οικογενειάρχες, τους άνεργους, τους ταξιτζήδες;

Πως να ανησυχούν οι υπάλληλοι που εκτελούν οδηγίες, ειδικά όταν σε κάθε συγκέντρωση αγανακτισμένων, διαμαρτυρομένων και οπαδών ξεκινάνε τα επεισόδια οι ίδιοι με τη διάσπαση του

Ψεκασμοί 2 μέρες πριν τις μεγάλες κινητοποιήσεις της ΔΕΘ ….. by Lit Maiden

Φρένο και στροφή στο πρώτο στενό που βρήκα ενώ έφευγα για να βγω περιφερειακό. Μόλις τις είδα τις γραμμούλες, δεν μπόρεσα να μην τις καταγράψω. Ήταν γύρω στις 14.30 και βρισκόμουν πάνω ακριβώς από το Καυτανζόγλειο στάδιο.

Δεν είναι δυνατόν, είπα από μέσα μου. Πάλι; Πάλι μας ψεκάζουν όπως ψέκαζαν πριν το

Genpets: Τα Γενετικά Τροποποιημένα Θηλαστικά Κουκλάκια …. by Lit Maiden

Πάλι μας ήρθε mail και σήμερα αλλά αυτό δεν αποπνέει μυστικισμό και υπόγειες συνωμοσίες όπως το χθεσινό για τον σεισμό στην Ιαπωνία.

Σήμερα είδαμε και αυτό, και μας σηκώθηκε η τρίχα. Οκ, ξέραμε ότι κάνουν πειράματα οι τρελοί δόκτορες Φρανκενσταίν εδώ και καιρό, πως τροποποιούν φαγητά, φυτά, αγελάδες, προβατάκια και άλλα αξιολάτρευτα τετράποδα, όμως αυτό είναι από άλλο πλανήτη που προσεχώς θα δούμε στα Κου Κου και Jumbo.

Καλός μας ήρθαν τα Genpets, τα γενετικά τροποποιημένα κατοικίδια, το παιχνίδι που θα σας λύσει το πρόβλημα τον γενεθλίων ή Χριστουγέννων. Τέρμα πια το ακατάπαυστο τρέξιμο για να βρείτε το τέλειο παιχνίδι για την μικρή Φιφίκα σας. Με το Genpet, όλοι θα την κοιτάνε με το στόμα ανοιχτό στο σχολειό.

Δείτε τι γράφει το mail που έλαβα:

Το παιδί που έγραψε ‘Θέλω να πεθάνω’ …….. by Lit Maiden

<Θέλω να πεθάνω….. Σας βαρέθηκα…. Σας βαρέθηκα…. Δεν αξίζετε…. Είστε όλοι ίδιοι…. Δεν αξίζετε, και δεν αξίζει να ζω αναμεσά σας…. Θέλω να πεθάνω…. Να μη σας ξαναδώ, να μη σας ξέρω……. Είστε για τα σκουπίδια…. Δεν ξέρετε τι θέλετε.

Η αγάπη δεν ζει πια εδώ…. Και απορώ τι ψάχνετε…. Είστε όλοι τόσο ίδιοι, τόσοι μικροί….

Ezel Η Πως Κάποιοι Ξαφνικά Θυμήθηκαν Πως Είναι Πατριώτες ……. by Lit Maiden

Η συζήτηση για τα Τούρκικα σίριαλ τον τελευταίο καιρό γνωστή σε όλους μας. Για όσους ακόμα διαβάζουν πληρωμένες φυλλάδες που διαδίδουν πληρωμένες ειδήσεις με αρκετές σέσουλες ψέμα χωμένο σε κάθε παράγραφο, μάλλον δεν βλέπουν τα άρθρα που περνάνε απ’το ένα χέρι στ’ άλλο στην μπλογκόσφαιρα που εν ολίγοις αποκαλούν καναλάρχες και κοινό προδότες.

Η υπόθεση φαντάζει Dali, στις καλές σουρεαλιστικές εμπνεύσεις του. Και εξηγούμαι – το να λες ότι το Ezel μας φταίει δείχνει παρωπιδισμό. Προσοχή, δεν είπα τη λέξη άδικο αλλά παρωπιδισμό.