Iraklis – 104 Years of Pride

Εκατό χρόνια κλείνουμε φέτος εμείς οι Θεσσαλονικείς από την απελευθέρωση της Νύφης του Θερμαϊκού. Μέσα σε αυτή τη χρονιά, δεν θα μπορούσε να λείπει και ένα κείμενο αφιέρωμα στον αθλητικό σύλλογο που συνέδεσε το όνομα του με την ιστορία της πόλης και του Ελληνικού πνεύματος στην Μακεδονία.

Το κείμενο που ακολουθεί γράφτηκε στα Αγγλικά με σκοπό να διαδώσει στο εξωτερικό την ιστορία και τα προβλήματα που εμφανίστηκαν – αν όχι δημιουργήθηκαν εσκεμμένα – εις βάρος μιας ομάδας ορόσημο για την Ελλάδα, ενός συλλόγου που δυστυχώς έπεσε και αυτό θύμα προδοσίας και χειραγώγησης. Γράφτηκε με την ελπίδα πως θα πέσει σε χέρια που θα το χρησιμοποιήσουν για να προωθήσουν τα συμφέροντα όχι μόνο ενός συλλόγου, αλλά της ίδιας της πόλης και χώρας που τόσα χρόνια εμπλούτισε με την παρουσία του στα αθλητικά δρώμενα και κατ’επέκταση τον πολιτισμό.

Καιρός να δούμε πίσω από το πέπλο. Ας θυμηθούμε τι ήταν ο Ηρακλής και τι πρόκειται να γίνει με τα οικόπεδα της Μίκρας που λέγεται εξανεμίζονται στο τέλος της φετινής χρονιάς έτσι και δεν ξεκινήσει η κατασκευή του γηπέδου.

Άραγε ποσο συνένοχοι είμαστε αν αφήσουμε άλλο ένα πολιτιστικό κομμάτι του τόπου να περάσει με συνοπτικές διαδικασίες στα αρχεία;

Greeks have good reasons to protest

Declan Hill, The Ottawa Citizen

Published: Sunday, December 18, 2011

Athens

‘Almost everything that you thought you knew about current-day Greece is wrong.»

That thought went through my head as I stood among a mass of demonstrators in Syntagma Square during the recent general strike. There was a festive air: souvlaki sellers amid grandmothers, students singing and lots of street theatre performances. It was unlike any of the images that I had seen; there was no stone throwing, no tear-gas or water cannon attacks. I may have been lucky but there was a wide spectrum of ordinary people marching in the demonstration. The usual suspects were there, of course: the anarchists, the Communists and the general drop-a-hat-see-me-protest lot. But there was also a broad range of others: nurses, farmers, doctors, actors and teachers.

 After the demonstration was over, I walked past the rows of gas-masked policemen (generally far nicer