«Ό,τι έμαθα στη ζωή περί τιμής και καθήκοντος, μου τα δίδαξε το ποδόσφαιρο»!

Η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου προκρίθηκε στο παγκόσμιο κύπελλο της Βραζιλίας. «Ας κρατήσουν οι χοροί», λοιπόν!

Κατά τη διάρκεια των χορών, πάντως, χρήσιμο είναι να διακρίνουμε πότε εκείνα τα περί «ελληνικής ψυχής» είναι συγγνωστά, καθώς αποτυπώνουν τον οίστρο μιας χαράς ανόθευτης από ιδιοτέλεια, και πότε είναι ασύγγνωστα. Τουτέστιν (και αυτό δεν έχει σχέση με τα παιδιά της εθνικής) πότε οι φορείς της «ελληνοψυχίας» σερφάρουν πάνω στο λαοφιλές παιχνίδι κάνοντας πάσες στον εθνικισμό. Αλλά ο εθνικισμός των «ελληνόψυχων» είναι τόσο γελοίος που όπως βρίσκει την «ψυχή» του όταν βάζει γκολ ο Μήτρογλου, έτσι προφανώς και τη χάνει την «ψυχή» του όταν ο Νικοπολίδης τρώει 4 από την εθνική της Τουρκίας ή όταν Καρνέζης τρώει 3 από την εθνική της Βοσνίας… Άλλο πράγμα, λοιπόν, αυτό που έλεγε χτες ο Σαλπιγγίδης στον Νίκο Χατζηνικολάου στον «Real», μιλώντας για την «ελληνική ψυχή», κι άλλο πράγμα τα διαγγέλματα περί «ελληνικής ψυχής» των… ελβετόψυχων της «λίστας Λαγκάρντ». Ο μεν Σαλπιγγίδης είπε με άλλους όρους αυτό που έλεγε ο Καμύ: «Ο,τι έχω διδαχτεί στη ζωή περί τιμής και καθήκοντος μου τα δίδαξε τα ποδόσφαιρο». Οι δε «ελληνόψυχοι – ελβετόψυχοι» το μόνο καθήκον που αντιλαμβάνονται είναι να πετύχουν υψηλή τιμή όταν παζαρεύουν να πουλήσουν την ψυχή τους στον Διάβολο.   

Κατά τη διάρκεια των χορών, σε αυτό το διατεταγμένο «μεθύσι της γενικής συναδέλφωσης» και πίσω από τις στερεότυπες διακηρύξεις «να είμαστε όλοι ενωμένοι» – που προέρχονται από όσους εννοούν ως «ενότητα» την υποταγή και από όσους μας θέλουν μονίμως χωρισμένους και ξεμοναχιασμένους – ας διακρίνουμε και τους γνωστούς πολιτευτάκηδες! Αυτούς που επί χρόνια μας κατηγορούσαν ότι οι σημαίες και οι εθνικοί ύμνοι είναι τα αξεσουάρ μιας παρωχημένης εποχής. Έτσι έλεγαν. Ότι όλα αυτά δεν αντέχουν στον «εκσυγχρονισμό» της παγκοσμιοποίησης, στα σαλόνια της ΕΕ, και στο «διεθνιστικό» κοσμοπολιτισμό της τάξης τους. Έτσι έλεγαν. Πόσο αστείοι φαντάζουν τώρα. Δείτε πώς πασχίζουν να βρουν μια θεσούλα στα γαλανόλευκα τηλεπαράθυρα. Αλλά και πάλι – οι δυστυχείς – να μην μπορούν να κρύψουν την ασέβειά τους προς τις σημαίες και τους ύμνους των άλλων. Και μαζί το πόσο ξένοι είναι προς τον πραγματικό διεθνισμό.

«Ας κρατήσουν οι χοροί». Αλλά έχοντας επίγνωση ποια είναι η κατάσταση στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο, στην πολιτική για το ποδόσφαιρο και στην ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής. Αυτή, η πραγματική κατάσταση, καθιστά την πορεία της εθνικής στη Βραζιλία, ακόμα μεγαλύτερη επιτυχία. Η κατάσταση – η πραγματική κατάσταση – του ελληνικού ποδοσφαίρου αποδεικνύει ότι τα 23 παιδιά που θα βρεθούν εκεί, μαζί με τον προπονητή τους, τιμούν την ποδοσφαιρική Ελλάδα επειδή ακριβώς αυτό που πέτυχαν δεν έχει καμία σχέση με την ποδοσφαιρική Ελλάδα. Κατά τη διάρκεια των χορών, ας μην ξεχνάμε λοιπόν, ότι η πραγματικότητα του ελληνικού ποδοσφαίρου είναι εντελώς διαφορετική από την «ονειρεμένη» πραγματικότητα που μας επιφύλαξε η εθνική ομάδα. Η αλήθεια βρίσκεται αλλού: Στα γήπεδα – χωράφια με τις άδειες κερκίδες. Στις άθλιες υποδομές. Στο καθεστώς της πλειοψηφίας των ΠΑΕ να είναι υπερχρεωμένες και επιχορηγούμενες με λεφτά ενός λαού που πληρώνει για τους «Ψωμιάδηδες» την ώρα που τα παιδιά του δεν έχουν μισή αλάνα να παίξουν μπάλα. Στις καριέρες που χτίζονται πάνω σε συμπεριφορές ή σε θεωρίες «παράγκας». Στη μετατροπή του ποδοσφαίρου σε πολιορκητικό κριό για τα συμφέροντα του τάδε ή δείνα μεγαλοπαράγοντα – επιχειρηματία, που συγκροτεί «ιδιωτικούς στρατούς» από «επιδοτούμενους χουλιγκάνους». Στον επαγγελματικό υδροκεφαλισμό του ποδοσφαίρου, που στραγγαλίζει κάθε έννοια μαζικού λαϊκού αθλητισμού. Αυτή είναι η αληθινή εικόνα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Κι αυτή είναι μια κατάσταση που όπως δεν διορθώθηκε με «το Γερμανό της», επί Ρεχάγκελ, έτσι δεν θα διορθωθεί  και με «τον Πορτογάλο της», όπως τώρα επί Σάντος. Για να διορθωθεί μια τέτοια κατάσταση «θέλει το λαό της»…

Με αυτή την εικόνα θα ασχοληθεί κανείς;

Για όσους δεν το αντιλήφθηκαν, σε ένα παιχνίδι που κρινόταν κατά μεγάλο ποσοστό μία κατηγορία, συνυπήρξαν οπαδοί των δύο ομάδων. Χωρίς αστυνομία, χωρίς κενά καθίσματα, χωρίς σεκιούριτι. Δίπλα-δίπλα.

Η συγκεκριμένη όμως είδηση όμως «θάφτηκε» από την συντριπτική πλειοψηφία των μέσων μαζικής ενημέρωσης.

Η απάντηση στο «γιατί», είναι απλή. Η βία και το αίμα πουλάνε. Όχι αυτές οι εικόνες που αντικρίσαμε στο Αγρίνιο. Η συγκεκριμένη φωτογραφία θα έπρεπε να αποτελούσε θέμα εξωφύλλου σε όλες τις αθλητικές

Έλεος, υποκριτές

Σταύρος Θεοδωράκης

Έλεος, υποκριτές

photo: Παναγιώτης Τζάμαρος@fosphotos.com

Έχω μια καλύτερη λύση για τον Κατίδη. Να τον τεμαχίσουμε και να τον πετάξουμε στα σκυλιά. Παρακολουθούσα τις αναλύσεις στα ραδιόφωνα αλλά και το βράδυ, στην τηλεόραση. Ο Κατίδης -για μερικούς δημοσιογράφους, αλλά και για ορισμένους πολιτικούς που μιλούσαν από τα κινητά τους- είναι, περίπου, ο Χίτλερ αυτοπροσώπως. Και μετά είναι τα «κοινωνικά δίκτυα». Ο Κατίδης πρέπει «να βγάλει τον σκασμό, να γυρίσει στο χωριό του στα Γιαννιτσά, να σκάψει ένα λάκκο, να χωθεί μέσα και να μην ξαναβγεί ποτέ». Αυτά ήταν τα θετικά σχόλια, γιατί υπήρχαν και αρνητικά που ζητούσαν να μπει στη φυλακή (σε κελί με μετανάστες – αυτό ήταν υπονοούμενο) και σε κάθε περίπτωση να πάψει να κυκλοφορεί γιατί κάποια στιγμή «θα τον βρούμε και θα τον τιμωρήσουμε όπως αρμόζει στα γουρούνια του είδους του». Όλα αυτά, βέβαια, γραμμένα από αντιρατσιστές – για να μην μπερδευόμαστε το διευκρινίζω.

Και μετά είναι ο ισόβιος αποκλεισμός από κάθε εθνική ομάδα. Γιατί μόνο ισόβιος; Τα παιδιά του Κατίδη δηλαδή θα έχουν δικαίωμα να συμμετέχουν σε εθνικές ομάδες; Τα εγγόνια του; Και γιατί να τον αποκλείσουμε μόνο από όλες τις εθνικές αθλητικές διοργανώσεις; Σε πολιτιστικές διοργανώσεις θα μπορεί να συμμετέχει; Δηλαδή, αύριο-μεθαύριο, θα μπορεί να πάει στην παρέλαση; Και το Πάσχα στην

Η Ελλάδα της κρίσης και η Ελλάδα της χλιδής

του Αντώνη Μπελούση

Την ώρα που άνθρωποι πεθαίνουν στον δρόμο, ξεπαγιάζουν στα πεζοδρόμια,τρέφονται από τα συσσίτια και αυτοκτονούν από την κατάθλιψη και την ανεργία βλέποντας τα παιδιά τους να λιποθυμούν από την πείνα στα σχολεία, την ίδια ώρα στην ίδια χώρα που λέγεται Ελλάδα το νέο κλαμπ πλουσίων κάνει την εμφάνισή του.

Γνωστά πρόσωπα από την επιχειρηματική δραστηριότητα και την show biz αλλά και ξένοι επιχειρηματίες

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΚΕΠΚΑ: Νέες τιμές στα κυλικεία (ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΣΑΣ ΠΙΑΝΟΥΝ ΚΟΡΟΙΔΑ)

Θεσσαλονίκη, 11/10/2012

Αρ. Πρωτ.: 2024

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Νέες τιμές στα κυλικεία

Σύμφωνα με την 3/2012 Αγορανομική Διάταξη, που ισχύει, από τις 30 Αυγούστου 2012, οι τιμές ορισμένων ειδών, που πωλούνται, σε κυλικεία, αναψυκτήρια, μπαρ, καφέ μπαρ, εστιατόρια και άλλα καταστήματα, που βρίσκονται, σε αεροδρόμια, αθλητικούς χώρους (στάδια, γήπεδα κ.λπ.), αρχαιολογικούς χώρους, επιβατικά πλοία (που εκτελούν πλόες εσωτερικών γραμμών – όχι κρουαζιερόπλοια), επιβατικές αμαξοστοιχίες ΟΣΕ, κινηματογράφους, θέατρα, Δικαστήρια, Νοσοκομεία, Κλινικές, Ευαγή Ιδρύματα, σταθμούς υπεραστικών λεωφορείων, Ιδρύματα Ανώτερης και Ανώτατης Εκπαίδευσης, Τεχνικές και λοιπές Σχολές, διαμορφώνονται ως εξής:

Απαγόρευση από κάθε δραστηριότητα σχετική με το ποδόσφαιρο για 3 χρόνια και εισόδου στα γήπεδα για ένα χρόνο στον Αλ. Κούγια

Βολές εναντίον  της επιτροπής που τον τιμώρησε και η οποία είναι η ίδια που εδώ και τρία χρόνια δεν εχει καλέσει σε απολογία αυτούς που τιμωρήθηκαν και καταδικαστηκαν για τους στημένους αγώνες στο ποδόσφαιρο, εξαπολύει με δήλωσή του λίγες ώρες μετά την έκδοση της σε βάρος του απόφασης ο Αλ. Κούγιας.

Η πλήρης δήλωση του κ. Κούγια έχει ως εξής:

Η μακάβρια λίστα των παικτών που άφησαν τη ζωή τους στα γήπεδα από το 2007

Νέο κεφάλαιο προστέθηκε προχτές στη μακάβρια λίστα των ποδοσφαιριστών που έχασαν τη ζωή τους εντός αγωνιστικού χώρου. Ο 25χρονος μέσος της Λιβόρνο, Πιερμάριο Μοροζίνι, κατέρρευσε στον αγωνιστικό χώρο στη διάρκεια του αγώνα με την Πεσκάρα για τη Β΄ κατηγορία (Serie B) και άφησε την τελευταία πνοή του, με τα ιταλικά ΜΜΕ να κάνουν λόγο για ανακοπή. Η εξέλιξη αυτή είχε ως αποτέλεσμα η Ιταλική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία να αναβάλει όλες τις αναμετρήσεις για τα επαγγελματικά πρωταθλήματα, οι οποίες ήταν προγραμματισμένες για το Σαββατοκύριακο, ενώ η Ιταλική Ολυμπιακή

Χούλιγκανς στα γήπεδα; Στάζει αίμα η ανθρωπότητα

(ΝΤΟΠΕΡΜΑΝ, 3 ΜΑΪΟΥ 2011,επίκαιρο και τότε με όσα γίνονταν στο ελληνικό ποδόσφαιρο, επίκαιρο και τώρα, φυσικά)

Μιλάμε για μάζα. Θέλετε, δηλαδή, να το συνεχίσουμε και σήμερα το όργιο που λέγεται ελληνικό ποδόσφαιρο; Αυτό το σίχαμα έτσι όπως το έχουν καταντήσει αυτοί που ουδέποτε το αγαπήσανε πραγματικά; Ναι, να το συνεχίσουμε, όμως να το πάμε από αλλού. Από διαφορετικό δρομολόγιο να τσουλήσει το τρένο, αφού χθες το βάλαμε σε άλλες ράγες…

Για Ομπάμα, Οσάμα και λοιπή χορωδία δεν έχω αυτή τη στιγμή να πω τίποτα παραπάνω απ’ όσα έγραψα από χθες στο blog, με το που έσκασε η ιστορία.

Συνεχίζω, λοιπόν, με ένα από τα θέματα που καίνε. Ποιοι χούλιγκανς; Και τι πάει να πει χούλιγκανς, δηλαδή; Η μάζα είναι μάζα. Ενα το κρατούμενο. Και είμαστε στο Βυζάντιο. Μόλις 1.500 χρόνια πριν.