Ποιοι πληρώνουν και ποιοι γλιτώνουν το Τέλος Επιτηδεύματος. Ο «τιμοκατάλογος» για τα επαγγελματικά ΑΦΜ

Με τις «ταρίφες» του 2012 θα πληρώσουν το Τέλος Επιτηδεύματος φέτος, όσοι συμπληρώσουν τον Πίνακα 2 της πρώτης σελίδας της φορολογικής δήλωσης (έντυπο Ε1). Ενδέχεται όμως να κληθούν για έλεγχο, όπως τονίζεται στις νέες οδηγίες του υπουργείου Οικονομικών προς τις εφορίες.

Για να γλιτώσουν το αυξημένο Τέλος Επιτηδεύματος, όσοι φορολογούμενοι εισέπραξαν το 2012 αμοιβές για τις οποίες εξέδωσαν αποδείξεις από δελτίο παροχής υπηρεσιών («μπλοκάκι») οι αμοιβές αυτές θεωρούνται ουσιαστικά εισοδήματα προερχόμενα από μισθωτές υπηρεσίες, θα πρέπει να αναγράψουν το σημείο «Χ» πάνω στη λέξη «ΝΑΙ» που βρίσκεται δίπλα από τον κωδικό 019 ή 020. Έτσι κατά την εκκαθάριση της φορολογικής δήλωσης να υπολογιστεί το τέλος επιτηδεύματος στο ποσό των 500 ευρώ κι όχι στο αυξημένο επίπεδο των 650 ευρώ που ορίστηκε φέτος για όλους τους υπόλοιπους ελεύθερους επαγγελματίες.

Στην κατηγορία των φορολογουμένων αυτών υπάγονται όσοι εργαζόμενοι με «μπλοκάκια» έχουν έγγραφη σύμβαση με μέχρι 3 εργοδότες (φυσικά ή νομικά πρόσωπα) ή όσοι εισέπραξαν το 75% των ακαθάριστων εσόδων τους από 1 μόνο εργοδότη.

Συγκεκριμένα, όπως τονίζεται σε σχετική εγκύκλιο που εξέδωσε ο γ.γ. Δηημοσίων Εσόδων κ. Χ.Θεοχάρης:

Η Άννα Ξένου γράφει: Συνεχίζουμε την απεργία μετά τις διαφημίσεις…

Ποτέ δεν πίστεψα στις 24ωρες απεργίες. Ποτέ μια τέτοια απεργία δεν έφερε το παραμικρό αποτέλεσμα. Πάντα θεωρούσα ότι αυτές οι κινητοποιήσεις είναι πλήρως εναρμονισμένες με το πολιτικό σκηνικό και λειτουργούν ως βαλβίδα ελεγχόμενης αποσυμπίεσης, πάντα προς όφελος του συστήματος.

Την άποψη αυτή την έχω εκφράσει και δημόσια, σε γενικές συνελεύσεις σε εργασιακούς χώρους, στο συνδικαλιστικό μας όργανο την ΕΣΗΕΑ. Το εκάστοτε διοικητικό συμβούλιο αντιδρούσε με αγωνία. «Μα τι λες συναδέλφισσα…δε χρειάζεται να φτάνουμε τα πράγματα στα άκρα.»

Όμως τα άκρα ήρθαν μόνα τους και μας βρήκαν.

Μια 24ωρη, ή και 48ωρη απεργία, το μόνο που μπορεί να προκαλέσει είναι μια μικρή αναστάτωση σε επαγγελματίες και κοινό. Οι κυβερνήσεις ουδόλως σκιάζονται από τη «μαζική» συμμετοχή των εργαζομένων, σε όποιον τομέα κι αν ανήκουν. Στην τελική, και ο δημόσιος και ιδιωτικός τομέας,