Από τον κυνισμό, το δούλεμα, την ωμότητα και τα άλλα όλα που συνθέτουν τη συμπεριφορά της κυβέρνησης, δεν θα μπορούσε να απουσιάζει και η φαμφάρα. Φαμφάρα στην κυριολεξία· με πραγματικά ταρατατζούμ, τρομπέτες, τρομπόνια, φιλαρμονικές, πολύχρωμες στολές, φτερά στα καπέλα, απ’ όλα!
Χθες (επαν)εγκαινιάσθηκε το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Τάχα ως επιτακτικό αίτημα των δημοτών. Πόσο επιτακτικό; Τρία τετράγωνα παρακάτω, στριμώχνονται, για να μην πω σκοτώνονται, για το ποιος θα πρωτοκαπαρώσει θέση στον ξενώνα των αστέγων. Το ρουσφέτι για ένα κρεββάτι πάει σύννεφο. Πίσω και στο πλάι του ξενώνα κοιμούνται κατάχαμα όσοι δεν έχουν βύσμα, παρέα με άλλους που ούτε που το διανοούνται να το ψάξουν. Τόσο επιτακτικό.
Ξαφνικά, λοιπόν, η περιοχή γέμισε απαστράπτουσες λιμουζίνες. Πρόεδροι της Δημοκρατίας, Πρωθυπουργοί, Δήμαρχοι, τοπικοί παραγοντίσκοι, γριές και νεογέννητες αυτοδιοικητικές βδέλλες διάφορες, μπάντες να παιανίζουν και δεν συμμαζεύεται. Να μην χάσουν οι κύριοι και κυρίες της πειραϊκής κοινωνίας το πουλμούρ και το μπαλντανφάν των εκατομμυρίων που…
Δείτε την αρχική δημοσίευση 331 επιπλέον λέξεις